โยบ 30

1. “บัดนี้ ผู้​อายุ​น้อย​กว่า​ข้าพเจ้า​ก็​ยัง​หัวเราะ​เยาะ​ข้าพเจ้าพ่อ​ของ​เขา​ก็​ยัง​ไม่​มี​ค่า​พอที่​ข้าพเจ้า​จะ​ยอม​ให้​อยู่​กับ​สุนัข​เฝ้า​ฝูง​แพะ​แกะ
2. ข้าพเจ้า​จะ​ได้​ประโยชน์​อะไร​จาก​กำลัง​มือ​ของ​เขา​เหล่านั้นที่​เรี่ยวแรง​หมด​ไป​แล้ว
3. เขา​ขัด​สน​และ​หิว​โหยเขา​แทะ​ราก​ไม้ ใน​ถิ่น​ทุรกันดาร​ที่​มืด​มิด แห้ง​แล้ง และ​ถูก​ทิ้ง​ร้าง
4. เขา​เก็บ​ผัก​ขม​จาก​พง​หนามเอา​ราก​ต้นไม้​กวาด​มา​เป็น​อาหาร
5. เขา​ถูก​ขับ​ไล่​ออกไป​จาก​หมู่​คนถูก​ตะโกน​ไล่​เหมือน​ขโมย
6. เขา​ต้อง​ไป​อยู่​ตาม​ลาด​หุบ​เขาตาม​ถ้ำ​และ​ซอก​หิน
7. เขา​ร้อง​โหยหวน​อยู่​ตาม​พุ่ม​ไม้เบียด​กัน​อยู่​ใต้​กอ​หนาม
8. เป็น​ชาติ​คน​อันธพาล ยิ่งกว่านั้น เป็น​ชาติ​คน​ไร้​ชื่อถูก​ขับ​ไล่ ออกไป​จาก​แผ่นดิน
9. บัดนี้ ข้าพเจ้า​กลายเป็น​เป้า​ที่​คน​เหล่านี้​เยาะ​เย้ยเป็น​ที่​โจษจัน​ของ​เขา
10. เขา​ทั้งหลาย​รังเกียจ​และ​หลีกเลี่ยง​ข้าพเจ้าเขา​ไม่​ลังเล​ที่​จะ​ถ่ม​น้ำลาย​ลง​ต่อ​หน้า​ข้าพเจ้า
11. เพราะ​พระ​เจ้า​ทรง​หย่อน​สาย​ธนู​ของ​ข้าพเจ้า ทำ​ให้​ข้าพเจ้า​ตกต่ำเขา​ทั้งหลาย​จึง​ไม่​เกรงใจ​ข้าพเจ้า​อีก​ต่อไป
12. คน​อันธพาล​ลุก​ขึ้น​ทางขวา​ผลัก​ข้าพเจ้า​ออกไปเตรียม​ทาง​นำ​ข้าพเจ้า​ไปสู่​หายนะ
13. เขา​ทำลาย​ทางเดิน​ของ​ข้าพเจ้ารวม​หัว​กัน​ทำลาย​ข้าพเจ้าไม่​มี​ผู้ใด​ขัดขวาง​เขา​เลย
14. เขา​เข้า​โจมตี​ข้าพเจ้า​เหมือน​ผ่าน​ทาง​ช่อง​กำแพง​เมืองบุก​รุก เข้า​มา​ระหว่าง​ซาก​ปรักหักพัง
15. ความ​หวาดกลัว​จู่​โจม​ข้าพเจ้าเกียรติยศ​ของ​ข้าพเจ้า​สูญ​หายไป เหมือน​ลมความ​รุ่งเรือง​ของ​ข้าพเจ้า​ผ่าน​ไป​เหมือน​เมฆ
16. บัดนี้ ชีวิต​ของ​ข้าพเจ้า​ค่อยๆ ละลาย​หายไปวัน​แห่ง​ความ​ทุกข์​ยึด​ตัว​ข้าพเจ้า​ไว้
17. เวลา​กลางคืน โรค​ร้าย ทำ​ให้​กระดูก​ของ​ข้าพเจ้า​ผุความ​เจ็บปวด​แทะ​ข้าพเจ้า​โดย​ไม่​หยุด​พัก​เลย
18. พระ​เจ้า​ทรง​กระชาก เสื้อผ้า​ของ​ข้าพเจ้า​อย่าง​รุนแรงทรง​รัด​คอ​ข้าพเจ้า​เหมือน​เสื้อ​คับ
19. ทรง​เหวี่ยง​ข้าพเจ้า​ลง​ใน​ปลักข้าพเจ้า​กลายเป็น​เหมือน​ฝุ่น​ดิน​และ​ขี้เถ้า
20. ข้าพเจ้า​ร้อง​ทูล​ขอ​พระองค์ แต่​พระองค์​ไม่​ทรง​ตอบข้าพเจ้า​ยืน​อยู่​เฉพาะ​พระ​พักตร์ แต่​พระองค์​ไม่ ทรง​สน​พระทัย
21. พระองค์​กลับ​ทรง​ดุ​ร้าย​ต่อ​ข้าพเจ้าทรง​ข่ม​เหง​ข้าพเจ้า​ด้วย​พระ​หัตถ์​ทรง​ฤทธิ์
22. พระองค์​ทรง​ชู​ข้าพเจ้า​ขึ้น​ให้​ขี่​ลมทรง​บันดาล​ให้​พายุ​พัด​ข้าพเจ้า​ไป
23. ข้าพเจ้า​รู้​ว่า​พระองค์​จะ​ทรง​นำ​ข้าพเจ้า​ไปสู่​ความ​ตายซึ่ง​เป็น​บ้าน​ที่​ผู้​เป็น​ทุก​คน​จะ​ชุมนุม​กัน
24. เมื่อ​อยู่​ใน​กอง​สิ่ง​ปรักหักพัง ใคร​บ้าง​ไม่​ยื่น​มือ​ออกมาและ​เมื่อ​อยู่​ใน​ภัย​พิบัติ ใคร​บ้าง​ไม่​ร้อง​ขอ​ความ​ช่วยเหลือ
25. ข้าพเจ้า​ร้องไห้​ให้​ผู้​ที่​อยู่​ใน​ความ​ยากลำบากจิตใจ​ข้าพเจ้า​เป็น​ทุกข์​ให้​คน​ขัด​สน
26. ข้าพเจ้า​มอง​หา​ความ​ดี แต่​ความ​ร้าย​ก็​มาถึงข้าพเจ้า​คอย​ความ​สว่าง ความ​มืด​ก็​มาถึง
27. จิตใจ​ข้าพเจ้า​สับสน​ไม่​เคย​สงบ​เลยวัน​แห่ง​ความ​ทุกข์​มา​จู่​โจม​ข้าพเจ้า
28. ข้าพเจ้า​เดินหน้า​เศร้า ไม่​มี​ใคร​ให้​กำลังใจข้าพเจ้า​ยืน​ขึ้น​ใน​ที่​ประชุม และ​ร้อง​ขอ​ความ​ช่วยเหลือ
29. ข้าพเจ้า​กลับ​เป็น​พี่​น้อง​กับ​หมาในและ​เป็น​เพื่อน​กับ​นกกระจอกเทศ
30. ผิวหนัง​ของ​ข้าพเจ้า​ดำ​และ​ลอกกระดูก​ของ​ข้าพเจ้า​ร้อน​เพราะ​พิษ​ไข้
31. พิณ​เขา​คู่​ของ​ข้าพเจ้า​กลายเป็น​เสียง​ไว้​ทุกข์และ​เสียง​ขลุ่ย​ของ​ข้าพเจ้า​กลายเป็น​เสียง​ของ​ผู้​ร้องไห้”

Chapters

123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142