โยบ 3
1. ต่อมา โยบอ้าปากสาปแช่งวันเกิดของตน
2. โยบเริ่มพูดว่า
3. “วันที่ข้าเกิดมาจงพินาศเถิดทั้งคืนที่มีคนพูดว่า‘เด็กชายคนหนึ่งปฏิสนธิแล้ว’ ก็จงพินาศด้วย
4. วันนั้นจงเป็นความมืดพระเจ้าจากเบื้องบนอย่าสนพระทัยวันนั้นอย่าให้แสงสว่างส่องในวันนั้นเลย
5. ความมืดและเงาแห่งความตายจงเรียกวันนั้นกลับมาเป็นของตนเถิดเมฆจงคลุมวันนั้นไว้ความมืดอย่างกะทันหัน จงทำให้วันนั้นหวาดกลัว
6. ความมืดมิดจงยึดคืนนั้นไว้อย่าให้คืนนั้นถูกนับรวมอยู่กับวันของปีอย่าให้คืนนั้นเข้ามาในจำนวนของเดือนเลย
7. ถูกแล้ว คืนนั้นจงเป็นหมันอย่าให้เสียงร้องยินดีได้ยินในคืนนั้น
8. ผู้ที่รู้จักสาปแช่งวันรู้วิธีปลุกเลวีอาธานขึ้นมาจงสาปแช่งคืนนั้นด้วย
9. ดาวประจำรุ่งของคืนนั้นจงมืดไปแม้คืนนั้นจะหวังแสงสว่าง ก็อย่าให้แสงสว่างนั้นมาถึงอย่าให้คืนนั้นเห็นแสงอรุณยามเช้าเลย
10. เพราะคืนนั้นไม่ได้ปิดประตูครรภ์มารดาของข้าไม่ได้ซ่อนความทุกข์ยากจากตาของข้า
11. ทำไมข้าจึงไม่ตายเสียตั้งแต่ในครรภ์ทำไมข้าจึงไม่ขาดใจเมื่อออกมาจากครรภ์มารดา
12. ทำไมจึงมีผู้รับข้าไว้บนเข่าทำไมจึงมีหัวนมให้ข้าดูด
13. มิฉะนั้นแล้ว บัดนี้ข้าคงนอนสงบข้าคงหลับ และพักผ่อนในสันติ
14. กับบรรดากษัตริย์และผู้ปกครองแผ่นดินผู้ได้สร้างอนุสาวรีย์ที่ฝังศพสำหรับตน
15. หรือกับเจ้านายที่มีทองคำและสะสมเงินไว้เต็มที่ฝังศพของตน
16. ข้าคงจะไม่มีความเป็นอยู่เหมือนลูกที่แท้งและถูกซ่อนไว้เหมือนทารกซึ่งไม่เคยเห็นแสงสว่าง
17. ที่นั่น คนชั่วร้ายหยุดดิ้นรนที่นั่นผู้ที่หมดกำลังได้พักผ่อน
18. ที่นั่นผู้ถูกจองจำก็อยู่สบายพร้อมกันเขาทั้งหลายไม่ได้ยินเสียงของนายงาน
19. ผู้น้อยและผู้ใหญ่ก็อยู่ที่นั่นทาสก็เป็นอิสระพ้นจากนายของตน
20. ทำไมผู้ที่ทนทุกข์จึงได้รับแสงสว่างผู้ที่มีใจขมขื่นจึงได้รับชีวิต
21. เขาคอยความตาย แต่ความตายก็ไม่มาเขาแสวงหาความตายมากกว่าขุดหาทรัพย์สมบัติที่ซ่อนอยู่
22. เขายินดีอย่างยิ่งและชื่นชมเมื่อพบหลุมฝังศพ
23. ทำไมจึงประทานความสว่างแก่ผู้ที่ไม่มีวันจะเห็นหนทางของตนและแก่ผู้ที่พระเจ้าทรงกั้นไว้ทุกด้าน
24. ข้าถอนหายใจแทนกินอาหารการครวญครางของข้าก็ไหลออกมาเหมือนน้ำ
25. เพราะสิ่งที่ข้ากลัวก็เกิดขึ้นกับข้าสิ่งที่ข้าครั่นคร้ามก็มาถึงข้า
26. ข้าไม่สบายใจ และไม่มีความสงบข้าไม่ได้พักผ่อน เพราะความทรมานเข้ามา”