โยบ 19
1. โยบจึงตอบว่า
2. “อีกนานเท่าใดที่ท่านทั้งหลายจะทรมานข้าพเจ้าและใช้คำพูดข่มเหงข้าพเจ้า
3. ท่านพูดสบประมาทข้าพเจ้าสิบครั้งแล้วและไม่อับอายที่จะทำร้ายข้าพเจ้า
4. แม้ข้าพเจ้าได้ทำผิดจริงความผิดก็เป็นเรื่องส่วนตัวของข้าพเจ้า
5. ท่านคิดว่าท่านดีกว่าข้าพเจ้าและอ้างว่าความตกต่ำของข้าพเจ้าเป็นความผิดของข้าพเจ้า
6. จงรู้เถิดว่าพระเจ้าทรงกระทำผิดต่อข้าพเจ้าทรงใช้ตาข่ายล้อมข้าพเจ้าไว้
7. ข้าพเจ้าต่อต้านที่พระองค์ทรงใช้ความรุนแรง แต่ก็ไม่มีใครฟังข้าพเจ้าร้องขอความช่วยเหลือ แต่ไม่มีความยุติธรรมเลย
8. พระองค์ทรงกั้นทางไว้ไม่ให้ข้าพเจ้าผ่านทรงทำให้ทางเดินของข้าพเจ้ามืดไป
9. พระองค์ทรงเปลื้องศักดิ์ศรีของข้าพเจ้าทรงถอดมงกุฎไปจากศีรษะ
10. พระองค์ทรงทำลายข้าพเจ้าทุกด้าน ข้าพเจ้าจึงต้องจากไปทรงถอนความหวังของข้าพเจ้าเหมือนถอนต้นไม้
11. พระพิโรธพลุ่งขึ้นใส่ข้าพเจ้าทรงคิดว่าข้าพเจ้าเป็นศัตรูของพระองค์
12. กองทหารของพระองค์เข้ามาเผชิญหน้าข้าพเจ้าเดินหน้าเข้าต่อสู้กับข้าพเจ้าและตั้งค่ายล้อมกระโจมของข้าพเจ้า
13. พระองค์ทรงบันดาลให้พี่น้องของข้าพเจ้าอยู่ห่างจากข้าพเจ้าเพื่อนของข้าพเจ้าก็ทำตนเป็นคนแปลกหน้า
14. เพื่อนบ้าน และคนรู้จักก็หายไปหมดเขาลืมข้าพเจ้าเสียแล้ว
15. บรรดาแขกในบ้านและสาวใช้ของข้าพเจ้าทำกับข้าพเจ้าเหมือนเป็นคนแปลกหน้าเขาเห็นว่าข้าพเจ้าเป็นคนต่างด้าว
16. ถ้าข้าพเจ้าเรียกผู้รับใช้คนหนึ่ง เขาก็ไม่ตอบข้าพเจ้าต้องอ้อนวอนขอความกรุณาจากเขา
17. แม้แต่ภรรยาก็ยังรังเกียจลมหายใจของข้าพเจ้าบรรดาพี่น้อง ก็ขยะแขยงข้าพเจ้าด้วย
18. แม้เด็กๆ ก็ดูหมิ่นข้าพเจ้าเมื่อข้าพเจ้าพยายามลุกขึ้น เขาก็ด่าว่า
19. บรรดาเพื่อนสนิทของข้าพเจ้ารังเกียจข้าพเจ้าผู้ที่ข้าพเจ้ารักก็หันหลังให้
20. ข้าพเจ้าผ่ายผอมจนหนังหุ้มกระดูกยังมีชีวิตรอดอยู่ได้อย่างหวุดหวิด
21. จงสงสารข้าพเจ้าเถิด เพื่อนเอ๋ย จงสงสารเถิดเพราะพระหัตถ์พระเจ้าได้ตีข้าพเจ้า
22. ทำไมท่านทั้งหลายจึงเบียดเบียนข้าพเจ้าเหมือนกับที่พระเจ้าทรงกระทำท่านทำร้ายเนื้อหนังของข้าพเจ้ายังไม่พออีกหรือ
23. ข้าพเจ้าอยากให้ถ้อยคำของข้าพเจ้าถูกบันทึกไว้อยากให้จารึกไว้ในหนังสือ
24. อยากให้ใช้สิ่วเหล็กและตะกั่วสลักไว้บนหินให้คงอยู่ตลอดไป
25. ส่วนข้าพเจ้า ข้าพเจ้ารู้ว่าพระผู้ปกป้อง ข้าพเจ้าทรงพระชนม์อยู่จะทรงลุกขึ้นยืนเป็นคนสุดท้ายบนฝุ่นดิน
26. เมื่อหนังของข้าพเจ้าถูกทำลาย และไม่มีร่างกายอีกแล้วข้าพเจ้าจะเห็นพระเจ้า
27. ข้าพเจ้าจะเห็นพระองค์อยู่เคียงข้างนัยน์ตาของข้าพเจ้าจะแลเห็นพระองค์ไม่ใช่อย่างคนแปลกหน้าข้าพเจ้ารู้สึกมีความมั่นใจเช่นนี้
28. ท่านทั้งหลายถามว่า ‘พวกเราเบียดเบียนเขาได้อย่างไรเขามีมูลคดีอยู่ในตัวเองแล้ว’
29. ท่านทั้งหลายนั่นแหละ จงกลัวดาบเพราะพระพิโรธจะลงโทษ ความผิดของท่านท่านจะได้รู้ว่ามีการพิพากษา”