โยบ 29
1. โยบพูดต่อไปว่า
2. “ข้าพเจ้าปรารถนาอย่างยิ่งที่จะย้อนกลับไปอยู่อย่างเดิมอย่างเมื่อพระเจ้าทรงพิทักษ์รักษาข้าพเจ้า
3. เมื่อตะเกียงของพระองค์ส่องแสงเหนือศีรษะข้าพเจ้าและข้าพเจ้าเดินฝ่าความมืดในแสงสว่างของพระองค์
4. เหมือนเมื่อข้าพเจ้ายังอยู่ในวัยฉกรรจ์และพระเจ้าทรงปกป้องกระโจม ของข้าพเจ้า
5. เมื่อพระผู้ทรงสรรพานุภาพยังสถิตกับข้าพเจ้าและลูกหลานอยู่ห้อมล้อมข้าพเจ้า
6. เมื่อข้าพเจ้าล้างเท้าด้วยน้ำนมและก้อนหินหลั่งน้ำมันมะกอกเทศออกมาเป็นลำธารให้ข้าพเจ้า
7. เมื่อข้าพเจ้าออกไปที่ประตูเมืองและนั่งลงในลานสาธารณะ
8. เมื่อคนหนุ่มเห็นข้าพเจ้า เขาก็หลีกทางให้คนสูงอายุก็ลุกขึ้นยืนให้เกียรติข้าพเจ้า
9. บรรดาเจ้านายหยุดพูดเอามือปิดปากของตนไว้
10. เสียงของบรรดาผู้นำสงบลงลิ้นของเขาเกาะติดเพดานปาก
11. ทุกคนที่ได้ยินข้าพเจ้าต่างก็พูดว่าข้าพเจ้าเป็นสุขทุกคนที่เห็นข้าพเจ้าก็ยกย่องข้าพเจ้า
12. เพราะข้าพเจ้าเคยช่วยเหลือคนยากจนที่ร้องขอช่วยเด็กกำพร้าที่ไม่มีใครอุปการะ
13. คนที่กำลังจะตายอวยพรข้าพเจ้าข้าพเจ้าทำให้จิตใจของหญิงม่ายชื่นชมยินดี
14. ข้าพเจ้ามีความชอบธรรมเป็นอาภรณ์สวมใส่ความยุติธรรมของข้าพเจ้าเป็นเหมือนเสื้อคลุมและผ้าโพกศีรษะ
15. ข้าพเจ้าเป็นดวงตาให้คนตาบอดเป็นเท้าให้คนง่อย
16. ข้าพเจ้าเป็นบิดาให้คนขัดสนและเป็นทนายแก้ต่างให้ผู้ที่ข้าพเจ้าไม่เคยรู้จัก
17. ข้าพเจ้าหักเขี้ยวของคนอธรรมแย่งเหยื่อออกมาจากฟันของเขา
18. ข้าพเจ้าคิดว่า “ฉันจะตายในรัง ของฉันจะทวีจำนวนวันเวลาให้มากเหมือนเม็ดทราย
19. รากของฉันจะแผ่ไปจนถึงน้ำน้ำค้างจะจับอยู่บนกิ่งของฉันตลอดคืน
20. ความรุ่งเรืองจะสดชื่นอยู่กับฉันเสมอคันธนู จะมีกำลังมากขึ้นในมือของฉัน”
21. คนทั้งหลายฟังข้าพเจ้าอย่างตั้งใจเงียบอยู่เพื่อฟังคำแนะนำของข้าพเจ้า
22. เมื่อข้าพเจ้าพูดแล้ว เขาก็ไม่พูดอีกเขาค่อยๆ ซึมซับถ้อยคำของข้าพเจ้าเหมือนหยดน้ำ
23. เขารอคอยข้าพเจ้าเหมือนคอยฝนเขาอ้าปากเหมือนจะรอรับฝนชุกปลายฤดู
24. ถ้าข้าพเจ้ายิ้มให้เขา เขาก็แทบจะไม่เชื่อไม่เลิกจ้องดูใบหน้าที่แจ่มใสของข้าพเจ้า
25. ข้าพเจ้านั่งเป็นหัวหน้าคอยชี้ทางให้เขาอยู่กับเขาเหมือนกษัตริย์ในหมู่ทหารหรือเหมือนผู้ปลอบโยนคนที่มีความทุกข์”