โยบ 21
1. โยบจึงตอบว่า
2. “จงตั้งใจฟังถ้อยคำของข้าพเจ้าเถิดข้าพเจ้าขอสิ่งนี้เพื่อเป็นกำลังใจข้าพเจ้า
3. จงอดทนสักเล็กน้อยให้ข้าพเจ้าพูดและเมื่อข้าพเจ้าพูดแล้ว ท่านจะเยาะเย้ยข้าพเจ้าก็ได้
4. ข้าพเจ้าไม่บ่นว่ามนุษย์แต่มีเหตุผลที่จะหมดความเพียร
5. จงตั้งใจฟัง แล้วท่านจะแปลกใจจงเอามือปิดปากของท่านเถิด
6. เมื่อข้าพเจ้าระลึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นข้าพเจ้าก็วุ่นวายใจร่างกายของข้าพเจ้าสั่นสะท้าน
7. ทำไมคนชั่วจึงมีชีวิตอยู่ยิ่งแก่ก็ยิ่งมีอำนาจและร่ำรวยมากขึ้น
8. มีลูกหลานมากมายเห็นเชื้อสายเจริญรุ่งเรือง
9. บ้านของเขาก็ปลอดภัย ไม่มีสิ่งใดต้องกลัวพระเจ้าก็ไม่ทรงลงโทษเขา
10. โคเพศผู้ของเขาเป็นพ่อพันธุ์แข็งแรงแม่โคของเขาตกลูก ไม่มีแท้ง
11. เขาปล่อยให้เด็กๆ เล่นกันเหมือนฝูงแพะแกะและลูกหลานของเขาก็กระโดดโลดเต้น
12. เขาร้องเพลงประสานเสียงรำมะนา พิณเขาคู่และร่าเริงตามเสียงขลุ่ย
13. ตลอดชีวิตของเขามีแต่ความสุขเขาลงไป ในแดนผู้ตายอย่างสงบ
14. เขาทูลพระเจ้า ว่า ‘ขอพระองค์เสด็จไปจากข้าพเจ้าทั้งหลายข้าพเจ้าทั้งหลายไม่อยากรู้วิถีทางของพระองค์’
15. ‘ทำไมพวกเราจึงต้องรับใช้พระผู้ทรงสรรพานุภาพจะมีประโยชน์อะไรที่เราต้องอธิษฐานต่อพระองค์’
16. เขาทั้งหลายสะสมทรัพย์สมบัติไว้กับตนแต่พระเจ้าทรงอยู่ห่างจากแผนการของคนอธรรม
17. น้อยครั้งเหลือเกินที่ตะเกียงของคนชั่วดับลงหรือที่เหตุร้ายเกิดขึ้นแก่เขาและที่พระเจ้าทรงพระพิโรธลงโทษเขา
18. เขาเป็นเหมือนฟางข้าวที่ถูกลมพัดและเป็นเหมือนแกลบที่ถูกพายุพัดไปหรือ
19. คนพูดกันว่า “พระเจ้าทรงสะสมการลงโทษไว้สำหรับลูกหลานของคนชั่ว”แต่พระองค์น่าจะทรงลงโทษคนชั่วเสียเอง เขาจะได้เรียนรู้
20. ตาของเขาจะได้เห็นความพินาศของตนจะดื่มพระพิโรธของพระผู้ทรงสรรพานุภาพ
21. เมื่อจำนวนเดือนของคนชั่วจบสิ้นแล้วเขาจะไม่สนใจครอบครัวของตนที่จะมีชีวิตต่อจากเขาเลย
22. ไม่มีผู้ใดจะสอนพระเจ้าได้พระองค์ทรงพิพากษาแม้กระทั่งทูตสวรรค์
23. คนหนึ่งตายเมื่อยังแข็งแรงเต็มที่มีความสงบสุขและสบายดี
24. ร่างกายของเขาอ้วนท้วนไม่มีโรคภัยเบียดเบียน
25. อีกคนหนึ่งตายด้วยใจขมขื่นไม่เคยมีความสุขใดๆ ในชีวิต
26. ทั้งสองคนนอนลงในฝุ่นดินเหมือนกันตัวหนอนคลุมเขาทั้งสองคนไว้
27. “ดูซิ ข้าพเจ้ารู้ความคิดของท่านรู้แผนร้ายที่ท่านมีต่อข้าพเจ้า
28. ท่านพูดว่า ‘บ้านของผู้มีอำนาจอยู่ที่ใด’‘กระโจมของคนอธรรมอยู่ที่ใด’
29. ท่านเคยถามคนเดินทางหรือไม่และท่านยอมรับการเป็นพยานของเขาหรือ
30. ว่าคนชั่วมักรอดชีวิตเมื่อเกิดภัยพิบัติและรอดพ้นในวันแห่งพระพิโรธ
31. ใครจะตำหนิความประพฤติของคนชั่วต่อหน้าเขาผู้ใดจะตอบสนองการกระทำของเขา
32. เมื่อคนหามเขาไปยังหลุมศพก็จะมียามเฝ้าหลุมศพของเขา
33. แม้ดินเหนือศพของเขาก็ยังเบาชาวเมืองทั้งหลายเดินตามศพของเขาและคนจำนวนมากนำหน้าเขาไป
34. แล้วท่านจะใช้ถ้อยคำไร้สาระมาบรรเทาใจข้าพเจ้าได้อย่างไรในเมื่อคำพูดของท่านมีแต่ความหลอกลวง”