โยบ 14
1. “มนุษย์ ที่เกิดจากหญิงมีอายุสั้น แต่เต็มไปด้วยความยุ่งยาก
2. เขาเป็นเหมือนดอกไม้ที่ขึ้นมาแล้วก็เหี่ยวแห้งไปเขาเป็นเหมือนเงาที่หายไปอย่างรวดเร็ว และไม่คงอยู่
3. ‘ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ทอดพระเนตรมองมนุษย์เช่นนี้และทรงนำเขามาเป็นคู่ความกับพระองค์หรือ
4. ใครจะดึงสิ่งสะอาดออกมาจากสิ่งที่มีมลทินได้ไม่มีใครเลย
5. พระองค์ทรงกำหนดวันเวลาของชีวิตมนุษย์จำนวนเดือนของเขาก็ขึ้นกับพระองค์พระองค์ทรงกำหนดขอบเขตไม่ให้เขาผ่านไปได้
6. โปรดทรงเบือนพระพักตร์ไปจากเขาโปรดทรงปล่อยเขาไว้ตามลำพังเถิดเขาจะได้จบวันของตนด้วยความยินดีเหมือนลูกจ้าง
7. แม้ต้นไม้ก็ยังมีความหวังถ้าถูกตัด ก็จะแตกหน่อขึ้นมาอีกและหน่ออ่อนจะเติบโตโดยไม่หยุดยั้ง
8. แม้รากจะแก่อยู่ในดินและตอจะตายอยู่ในพื้นดิน
9. เมื่อได้กลิ่นน้ำ ก็จะงอกขึ้นแตกกิ่งออกเหมือนต้นไม้อ่อน
10. แต่ถ้ามนุษย์ตาย เขาก็จะนอนนิ่งเมื่อสิ้นลม เขาจะอยู่ที่ไหน
11. น้ำจะหมดไปจากทะเลน้ำในแม่น้ำจะหยุดไหลและแห้งไป
12. แต่มนุษย์ที่นอนตายแล้วจะไม่ลุกขึ้นอีกตราบใดที่ท้องฟ้ายังคงอยู่ เขาก็ไม่ตื่นขึ้นไม่มีใครปลุกเขาให้ตื่นขึ้นได้
13. ข้าแต่พระเจ้า โปรดทรงซ่อนข้าพเจ้าไว้ในแดนผู้ตายโปรดทรงปกปิดข้าพเจ้าไว้จนกว่าพระพิโรธจะผ่านพ้นไปโปรดทรงกำหนดเวลาที่จะทรงระลึกถึงข้าพเจ้าเถิด
14. ถ้ามนุษย์ที่ตายแล้วจะกลับมีชีวิตได้อีกข้าพเจ้าก็คงจะคอยอยู่ตลอดวันเวลาประจำการของข้าพเจ้าจนกว่าข้าพเจ้าจะได้รับการปลดปล่อย
15. พระองค์คงจะทรงเรียก และข้าพเจ้าจะทูลตอบพระองค์คงจะทรงปรารถนาเห็นผลงานจากพระหัตถ์
16. บัดนี้ พระองค์ทรงนับก้าวของข้าพเจ้าแต่เวลานั้นจะทรงเลิกจ้องดูบาปของข้าพเจ้า
17. พระองค์จะทรงผนึกการล่วงละเมิดของข้าพเจ้าไว้ในถุงและจะทรงปกปิดความผิดของข้าพเจ้าไว้
18. ภูเขาพังทลายลงก้อนหินหลุดออกจากที่อยู่
19. น้ำเซาะก้อนหินไปกระแสน้ำ พัดหน้าดินไปฉันใดพระองค์ก็ทรงทำลายความหวังของมนุษย์ฉันนั้น
20. พระองค์ทรงชนะเขาเสมอ เขาก็ล่วงลับไปพระองค์ทรงทำให้ใบหน้าของเขาเสียโฉมและทรงขับไล่เขาไป
21. ถ้าบุตรของเขาได้รับเกียรติ เขาก็ไม่รู้ถ้าบุตรของเขาตกต่ำลง เขาก็ไม่รับรู้
22. เขารู้สึกเพียงความเจ็บปวดในร่างกายเขาคร่ำครวญถึงตนเองเท่านั้น’ “