โยบ 2
1. วันหนึ่ง เมื่อบุตรของพระเจ้ามาเฝ้าพระยาห์เวห์ ซาตานมาอยู่ในหมู่เขาเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ ด้วย
2. พระยาห์เวห์ตรัสถามซาตานว่า “ท่านมาจากไหน” ซาตานทูลตอบพระยาห์เวห์ว่า “มาจากการเดินเตร็ดเตร่ไปทั่วแผ่นดิน”
3. พระยาห์เวห์ตรัสถามซาตานอีกว่า “ท่านสังเกตเห็นโยบผู้รับใช้ของเราหรือไม่ ไม่มีใครในแผ่นดินเหมือนเขา เป็นผู้ชอบธรรมและเป็นคนดีพร้อม ยำเกรงพระเจ้าและหลีกเลี่ยงความชั่วร้าย แม้ท่านชวนเราให้เป็นอริกับเขาเพื่อทำลายเขาโดยไม่มีเหตุผล เขาก็ยังยึดมั่นในความดีพร้อม”
4. แต่ซาตานทูลตอบพระยาห์เวห์ว่า “มนุษย์ย่อมสละทุกสิ่งเพื่อแลกกับชีวิต มนุษย์ย่อมให้ทุกสิ่งที่เขามีอยู่เพื่อรักษาชีวิตไว้
5. แต่ขอพระองค์ทรงยื่นพระหัตถ์แตะต้องกระดูกและเนื้อของเขา แล้วเขาจะสาปแช่งพระองค์เฉพาะพระพักตร์”
6. พระยาห์เวห์ตรัสกับซาตานว่า “ตกลง จงทำตามใจชอบกับเขาเถิด แต่จงรักษาชีวิตของเขาไว้”
7. ซาตานจึงออกไปจากพระพักตร์พระยาห์เวห์ ทำให้โยบเป็นฝีร้าย ตั้งแต่ฝ่าเท้าจนจรดศีรษะ
8. เขาใช้เศษภาชนะดินเผาขูดตามตัวและนั่งอยู่บนกองขี้เถ้า
9. ภรรยาพูดกับเขาว่า “ท่านยังยึดมั่นในความดีพร้อมอยู่อีกหรือ จงสาปแช่งพระเจ้าและตายเสียเถอะ”
10. แต่เขาตอบนางว่า “เธอพูดอย่างหญิงโง่จะพึงพูด ถ้าเรารับของดีๆ จากพระเจ้า ทำไมเราจึงไม่รับของไม่ดีด้วยเล่า” ในเหตุการณ์ทั้งหมดนี้ โยบไม่ได้พูดอะไรที่เป็นบาป
11. เพื่อนสามคนของโยบได้ยินเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับเขา ต่างก็ออกเดินทางจากที่ของตน ตกลงกันจะไปเยี่ยมเพื่อร่วมทุกข์กับเขาและให้กำลังใจ เพื่อนทั้งสามคนนี้คือเอลีฟัส ชาวเทมาน บิลดัดชาวชูคาห์ และโศฟาร์ชาวนาอามัท
12. เมื่อเขาทั้งสามคนยังอยู่ไกล เขามองดูโยบ แต่จำเกือบไม่ได้ จึงร้องไห้เสียงดัง แต่ละคนฉีกเสื้อคลุม โกยฝุ่นโยนขึ้นไปบนอากาศให้ตกเหนือศีรษะของตน
13. แล้วก็นั่งบนพื้นดินอยู่กับโยบเป็นเวลาเจ็ดวันเจ็ดคืน ไม่มีใครพูดกับโยบแม้แต่คำเดียว เพราะเห็นว่าโยบต้องทุกข์ทรมานมาก