สุภาษิต 7
1. ลูกเอ๋ย จงรักษาถ้อยคำของพ่อจงเก็บบทบัญญัติของพ่อไว้เป็นทรัพย์สมบัติของลูก
2. จงรักษาบทบัญญัติของพ่อ แล้วลูกจะมีชีวิตคำสั่งสอนของพ่อจงเป็นเหมือนแก้วตาของลูก
3. จงผูกสิ่งเหล่านี้ไว้ที่นิ้วมือจงเขียนไว้บนแผ่นจารึกในใจของลูก
4. จงพูดกับปรีชาญาณว่า “เธอเป็นพี่สาวของฉัน”จงเรียกความเข้าใจว่า “เพื่อนสนิท”
5. เพื่อปรีชาญาณจะรักษาลูกไว้จากภรรยาผู้อื่นและจากหญิงแปลกหน้าที่พูดจาพะเน้าพะนอ
6. ขณะที่พ่ออยู่ที่หน้าต่างบ้านพ่อมองออกไปตามลูกกรง
7. ก็เห็นหนุ่มไร้สามัญสำนึกคนหนึ่งอยู่ในหมู่คนขาดสติสังเกตเห็นเขาในหมู่คนหนุ่ม
8. เขาเดินตามถนนใกล้ทางแยกไปบ้านของนางเดินตามถนนไปสู่บ้านของนาง
9. ในเวลาโพล้เพล้เมื่อใกล้ค่ำในเวลาค่ำคืนและในความมืด
10. แล้วพ่อก็เห็นหญิงคนหนึ่งมาพบเขาแต่งตัวอย่างหญิงแพศยา ตั้งใจมาหลอกลวง
11. นางจัดจ้านและหน้าด้านเก็บเท้าไว้ในบ้านไม่ได้
12. ประเดี๋ยวอยู่ในถนน ประเดี๋ยวอยู่ที่ลานเมืองคอยซุ่มอยู่ทุกมุม
13. นางจับตัวเขาไว้และจูบเขานางพูดกับเขาอย่างหน้าด้านว่า
14. “ดิฉันต้องถวายศานติบูชาวันนี้ดิฉันแก้บนแล้ว
15. ดิฉันจึงออกมาหาเธอดิฉันเสาะหาเธอ และพบเธอแล้ว
16. ดิฉันใช้ผ้าคลุมประดับเตียงเป็นผ้าป่านหลายสีจากอียิปต์
17. ดิฉันได้ใช้มดยอบ กฤษณาและอบเชยอบที่นอนให้หอมฟุ้ง
18. มาเถอะ ให้เรามาดื่มด่ำความรักต่อกันจนรุ่งเช้าให้เราร่วมรักกันให้มีความสุข
19. เพราะสามีของดิฉันไม่อยู่บ้านเขาเดินทางไปไกล
20. เขาเอาถุงเงินไปด้วยเขาจะไม่กลับมาจนถึงวันเพ็ญ”
21. นางพูดจาอ่อนหวานหว่านล้อมเขาใช้คำพูดพะเน้าพะนอทำให้เขาหลง
22. เขาจึงตามนางไปทันทีเหมือนโคเพศผู้ถูกนำไปฆ่าเหมือนกวางติดบ่วงแร้ว
23. จนลูกธนูปักเข้าไปถึงตับเหมือนนกพุ่งเข้าไปติดบ่วงแร้วโดยไม่รู้ว่ามีอันตรายถึงชีวิต
24. ลูกเอ๋ย บัดนี้จงฟังพ่อเถิดจงตั้งใจฟังถ้อยคำจากปากของพ่อ
25. ใจของลูกอย่าหันไปตามทางของนางอย่าหลงไปในทางเดินของนาง
26. เพราะนางทำให้หลายคนถูกแทงจนตายทุกคนที่ถูกฆ่านั้นยังเป็นคนแข็งแรง
27. บ้านของนางเป็นทางไปสู่แดนผู้ตายลงไปถึงที่พำนักของความตาย