สุภาษิต 29
1. ผู้ได้รับคำตักเตือนบ่อยๆ แต่ยังไม่ยอมปรับปรุงความประพฤติจะถูกทำลายโดยทันที และไม่อาจแก้ไข
2. เมื่อผู้ชอบธรรมมีอำนาจ ทุกคนย่อมยินดีเมื่อคนชั่วร้ายปกครอง ประชาชนย่อมคร่ำครวญ
3. ผู้รักปรีชาญาณย่อมทำให้บิดายินดีแต่ผู้หมกมุ่นกับหญิงแพศยาย่อมผลาญทรัพย์สมบัติของตน
4. ถ้ากษัตริย์ทรงตัดสินอย่างยุติธรรม แผ่นดินย่อมมั่นคงถ้าทรงคิดแต่จะรับของกำนัล แผ่นดินย่อมพินาศ
5. ผู้ประจบประแจงเพื่อนบ้านย่อมขึงตาข่ายไว้ดักเท้าของเพื่อนบ้าน
6. คนชั่วย่อมติดกับดักอยู่ในความชั่วของตนแต่ผู้ชอบธรรมย่อมร่าเริงและยินดี
7. ผู้ชอบธรรมเข้าใจสิทธิของคนยากจนแต่คนชั่วไม่มีปัญญาที่จะเข้าใจ
8. ผู้ชอบเยาะเย้ยก่อความวุ่นวายในเมืองแต่ผู้มีปรีชาระงับความโกรธ
9. ถ้าผู้มีปรีชาโต้เถียงกับคนโง่เขลาไม่ว่าคนโง่จะโกรธหรือหัวเราะ การโต้เถียงก็ไม่จบ
10. คนกระหายเลือดย่อมเกลียดชังคนไร้ตำหนิแต่คนซื่อตรงแสวงหาชีวิตของคนไร้ตำหนิ
11. คนโง่เขลาย่อมปล่อยอารมณ์โกรธทั้งหมดออกมาแต่ผู้มีปรีชารู้จักระงับโทสะ
12. ถ้าผู้มีอำนาจปกครองเชื่อฟังคำเท็จข้าราชการทุกคนก็เป็นคนชั่วร้าย
13. คนยากจนและผู้เบียดเบียนคนยากจนเหมือนกันในเรื่องนี้คือพระยาห์เวห์ประทานความสว่างแก่ดวงตาของทั้งสองคน
14. ถ้ากษัตริย์ทรงพิพากษาคนยากจนอย่างยุติธรรมพระบัลลังก์ย่อมมั่นคงตลอดไป
15. ไม้เรียวและคำตักเตือนทำให้เกิดปรีชาญาณเยาวชนที่ไม่มีผู้อบรมสั่งสอนย่อมทำให้มารดาอับอาย
16. เมื่อคนชั่วร้ายมีอำนาจปกครอง การล่วงละเมิดก็จะทวีขึ้นแต่คนชอบธรรมจะเห็นความพินาศของเขา
17. จงแก้ไขความประพฤติของบุตรของท่าน แล้วเขาจะทำให้ท่านสบายใจเขาจะทำให้ท่านมีความยินดี
18. ที่ใดไม่มีประกาศกสั่งสอน ประชาชนย่อมไม่มีศีลธรรมผู้ที่รักษาธรรมบัญญัติย่อมเป็นสุข
19. เพียงคำพูดไม่อาจแก้ไขความประพฤติของทาสได้แม้เขาจะเข้าใจ เขาก็จะไม่เชื่อฟัง
20. ท่านเคยเห็นคนพูดไม่ยั้งคิดไหมยังมีหวังในคนโง่เขลามากกว่าในคนเช่นนั้น
21. ทาสที่ถูกตามใจตั้งแต่ยังเป็นเด็กจะทำให้ผู้ตามใจต้องเสียใจในที่สุด
22. คนโกรธง่ายย่อมก่อให้เกิดการทะเลาะวิวาทคนฉุนเฉียวย่อมทำผิดมากมาย
23. ความหยิ่งจองหองทำให้มนุษย์ตกต่ำแต่ผู้มีใจถ่อมตนจะได้รับเกียรติ
24. เขาได้ยินคำสาปแช่ง แต่ไม่ยอมบอกอะไรก็มีส่วนร่วมกับขโมยและทำร้ายตนเอง
25. การกลัวมนุษย์เป็นการวางกับดักตนเองแต่ผู้วางใจในพระยาห์เวห์ย่อมปลอดภัย
26. คนจำนวนมากแสวงหาความกรุณาจากผู้มีอำนาจปกครองแต่มนุษย์ได้รับความยุติธรรมจากพระยาห์เวห์
27. คนอธรรมเป็นที่สะอิดสะเอียนแก่ผู้ชอบธรรมแต่คนซื่อตรงเป็นที่สะอิดสะเอียนแก่คนชั่วร้าย