สุภาษิต 4
1. ลูกทั้งหลายเอ๋ย จงฟังคำสั่งสอนของพ่อจงตั้งใจเพื่อจะเรียนรู้ความเข้าใจ
2. เพราะพ่อให้คำสอนที่ดีแก่ลูกอย่าทอดทิ้งคำสอนของพ่อ
3. พ่อเคยเป็นลูกของบิดาเคยเป็นแก้วตาสุดที่รักของมารดามาแล้ว
4. บิดาสอนพ่อ พูดว่า “ใจของลูกจงยึดคำสอนของพ่อไว้จงรักษาบทบัญญัติของพ่อ แล้วลูกจะมีชีวิต
5. จงแสวงหาทั้งปรีชาญาณและความเข้าใจให้ได้อย่าลืมและอย่าหันเหไปจากคำที่พ่อพูด
6. อย่าทอดทิ้งปรีชาญาณ แล้วปรีชาญาณจะรักษาลูกไว้จงรักปรีชาญาณ แล้วปรีชาญาณจะเฝ้าดูแลลูก
7. จุดเริ่มของปรีชาญาณคือจงแสวงหาปรีชาญาณ ให้ได้แม้ลูกจะต้องจ่ายทุกสิ่งที่ลูกมี ก็จงแสวงหาความเข้าใจให้ได้
8. จงยกย่อง ปรีชาญาณ แล้วปรีชาญาณจะยกลูกให้สูงขึ้นถ้าลูกสวมกอดปรีชาญาณไว้ ปรีชาญาณจะให้เกียรติแก่ลูก
9. ปรีชาญาณจะวางพวงมาลัยบนศีรษะของลูกจะสวมมงกุฎงดงามให้ลูก”
10. ลูกเอ๋ย จงฟังและยอมรับถ้อยคำของพ่อเพื่อชีวิตของลูกจะยืนยาว
11. พ่อได้สอนลูกให้รู้หนทางของปรีชาญาณได้นำลูกให้เดินในหนทางของความซื่อตรง
12. เมื่อลูกเดิน ย่างก้าวของลูกจะไม่ถูกขัดขวางถ้าลูกวิ่ง ลูกจะไม่สะดุด
13. จงยึดคำสั่งสอนให้มั่นไว้ และอย่าปล่อยปรีชาญาณจงปฏิบัติตาม และปรีชาญาณจะเป็นชีวิตของลูก
14. อย่าเข้าไปในวิถีทางของคนชั่วร้ายอย่าเดินในหนทางของคนอธรรม
15. จงหลีกเลี่ยง อย่าเดินตามทางนั้นจงอยู่ห่างๆ และเดินผ่านไป
16. คนชั่วร้ายนอนไม่หลับ ถ้าไม่ได้ทำความผิดถ้าเขาไม่ได้ทำให้ผู้ใดสะดุดล้ม เขาก็หลับไม่ได้
17. ความชั่วร้ายเป็นอาหารของเขาการใช้ความรุนแรงเป็นเหล้าองุ่นที่เขาดื่ม
18. แต่วิถีทางของผู้ชอบธรรมเป็นเหมือนแสงอรุณซึ่งส่องสว่างสุกใสยิ่งๆ ขึ้นจนถึงเวลาเที่ยงวัน
19. หนทางของคนชั่วร้ายเป็นเหมือนความมืดทึบเขาไม่รู้ว่าเขาจะสะดุดอะไร
20. ลูกเอ๋ย จงตั้งใจฟังถ้อยคำของพ่อจงเงี่ยหูฟังคำพูดของพ่อ
21. อย่าให้ถ้อยคำเหล่านี้คลาดสายตาของลูกจงรักษาไว้ในใจของลูก
22. เพราะถ้อยคำเหล่านี้เป็นชีวิตสำหรับผู้ที่พบเป็นยารักษาทุกคนให้มีสุขภาพดี
23. จงเอาใจใส่รักษาใจของลูกไว้เพราะบ่อเกิดของชีวิตอยู่ที่ใจ
24. จงขจัดคำพูดที่ไม่ตรงให้ห่างจากลูกจงละทิ้งวาจาตลบตะแลงให้ไกลจากลูก
25. นัยน์ตาของลูกจงมองตรงไปสายตาของลูกจงจ้องตรงไปข้างหน้า
26. จงระวังเท้าของลูกเมื่อก้าวเดินแล้วทางทั้งหลายของลูกจะมั่นคง
27. อย่าหันเหไปทางขวาหรือทางซ้ายจงรักษาเท้าของลูกให้อยู่ห่างจากความชั่ว