สุภาษิต 28
1. คนชั่วร้ายย่อมหนีแม้เมื่อไม่มีใครไล่ตามแต่ผู้ชอบธรรมย่อมกล้าหาญอย่างสิงห์หนุ่ม
2. เมื่อคนในแผ่นดินเป็นกบฏ เจ้านายก็มีจำนวนมากขึ้นแต่ถ้ามีคนที่มีความเข้าใจและมีความรู้ แผ่นดินก็จะมีความมั่นคง
3. คนยากจน ที่ข่มเหงคนยากจนด้วยกันก็เหมือนฝนหนักที่ทำลายพืชผล แล้วจะขาดแคลนอาหาร
4. ผู้ทอดทิ้งธรรมบัญญัติย่อมสรรเสริญคนชั่วร้ายแต่ผู้รักษาธรรมบัญญัติย่อมต่อต้านเขา
5. คนชั่วไม่เข้าใจความยุติธรรมแต่ผู้แสวงหาพระยาห์เวห์เข้าใจทุกอย่าง
6. คนยากจนที่ดำเนินชีวิตสุจริตย่อมดีกว่าคนที่มีความประพฤติคดโกง แม้เขาจะร่ำรวย
7. ผู้รักษาธรรมบัญญัติย่อมเป็นบุตรที่มีความเข้าใจแต่ผู้เป็นเพื่อนกับคนตะกละนำความอับอายมาให้บิดา
8. การเพิ่มทรัพย์สมบัติของตนโดยเรียกดอกเบี้ยเกินควรกลับเป็นการสะสมทรัพย์สมบัติไว้สำหรับผู้สงสารคนยากจน
9. ผู้ใดไม่ยอมฟังธรรมบัญญัติแม้แต่คำอธิษฐานภาวนาของเขาก็น่าสะอิดสะเอียน
10. ผู้หลอกลวงคนเที่ยงตรงให้เดินในทางชั่วก็จะตกลงในหลุมของตนแต่ผู้ไร้มลทินจะได้ความสุขเป็นมรดก
11. คนร่ำรวยคิดว่าตนมีปรีชาแต่คนยากจนที่มีความเข้าใจย่อมรู้จักเขาดี
12. เมื่อผู้ชอบธรรมมีชัยชนะ ทุกคนย่อมยินดีมากแต่เมื่อคนชั่วร้ายมีอำนาจ ทุกคนย่อมซ่อนตัว
13. ผู้ซ่อนการล่วงละเมิดของตนจะไม่เจริญแต่ผู้สารภาพผิด และเลิกล่วงละเมิดจะได้รับความกรุณา
14. ผู้มีความเกรงกลัวอยู่เสมอย่อมเป็นสุขแต่ผู้มีใจกระด้างย่อมได้รับความยากลำบาก
15. คนชั่วร้ายที่ปกครองประชาชนยากจนเป็นเหมือนสิงโตคำรามและหมีหิวโหย
16. ผู้ปกครองที่ขาดความเข้าใจย่อมเรียกร้องของกำนัลมากมายแต่ผู้เกลียดผลกำไรทุจริตย่อมมีชีวิตยืนยาว
17. ผู้มีความผิดเพราะฆ่าผู้อื่น ย่อมหลบหนีจนถึงวันตายอย่าให้ใครช่วยเหลือเขาเลย
18. ผู้ดำเนินชีวิตอย่างไร้ตำหนิจะได้รับความรอดพ้นแต่ผู้ประพฤติไม่ซื่อตรงจะล้มลงทันที
19. ผู้เพาะปลูกในที่ดินของตนย่อมมีอาหารอุดมสมบูรณ์แต่ผู้มีเพียงความเพ้อฝัน จะยากจนยิ่งขึ้น
20. คนซื่อสัตย์สุจริตจะได้รับพรมากมายแต่ผู้ที่ร่ำรวยอย่างรวดเร็วจะไม่พ้นโทษ
21. การแสดงความลำเอียงย่อมไม่ดีคนหนึ่งอาจทำผิดเพื่อขนมปังเพียงชิ้นเดียวก็ได้
22. คนโลภรีบแสวงหาทรัพย์สมบัติเขาไม่รู้ว่าความขัดสนกำลังจะมาถึงเขา
23. ผู้ตำหนิผู้อื่นจะได้รับความชื่นชอบมากกว่าคนชอบประจบประแจง
24. ผู้ขโมยสิ่งของของบิดาหรือมารดาแล้วพูดว่า “ไม่ผิด”ย่อมเป็นมิตรกับโจร
25. คนโลภก่อให้เกิดการทะเลาะวิวาทแต่ผู้วางใจในพระยาห์เวห์จะเจริญรุ่งเรือง
26. ผู้วางใจตนเองย่อมเป็นคนโง่เขลาแต่ผู้ดำเนินชีวิตอย่างมีปรีชาจะได้รับความรอดพ้น
27. ผู้ให้แก่คนยากจนจะไม่ขาดสิ่งใดแต่ผู้ปิดตาไม่ยอมช่วยเหลือจะถูกสาปแช่งอย่างมาก
28. เมื่อคนชั่วร้ายมีอำนาจ ทุกคนก็ซ่อนตัวแต่เมื่อคนชั่วร้ายพินาศ คนชอบธรรมจะมีจำนวนมากขึ้น