สุภาษิต 17
1. กินขนมปังแห้งชิ้นหนึ่ง แต่มีความสงบย่อมดีกว่าบ้านที่มีการเลี้ยง เต็มที่ แต่มีการทะเลาะวิวาท
2. ผู้รับใช้เฉลียวฉลาดย่อมดีกว่าบุตรที่ประพฤติน่าอับอายเขาจะได้ส่วนแบ่งมรดกเหมือนกับพี่น้องคนอื่นๆ
3. เบ้าหลอมมีไว้สำหรับเงิน เตาถลุงมีไว้สำหรับทองคำแต่พระยาห์เวห์ทรงทดสอบจิตใจ
4. ผู้ทำชั่วตั้งใจฟังคำพูดใส่ร้ายคนพูดเท็จตั้งใจฟังคำพูดที่มุ่งร้าย
5. ผู้เยาะเย้ยคนยากจนก็ดูหมิ่นพระผู้สร้างเขาผู้ยินดีเมื่อผู้อื่นประสบเหตุร้ายจะไม่พ้นโทษ
6. หลานเหลนเป็นมงกุฎของผู้ชราบิดามารดาเป็นเกียรติยศของลูกหลาน
7. วาจาสละสลวยไม่เหมาะสมกับคนโง่เขลาวาจามุสายิ่งไม่เหมาะสมกับเจ้านาย
8. สินบนเป็นเหมือนแก้วสารพัดนึกของผู้ให้ไม่ว่าเขาจะหันไปทิศทางใดก็ประสบความสำเร็จ
9. ผู้ให้อภัยความผิดย่อมส่งเสริมความรักแต่ผู้พูดย้ำความผิดย่อมทำให้เพื่อนผิดใจกัน
10. คำตำหนิผู้มีความเข้าใจเพียงครั้งเดียวเกิดผลมากกว่าการเฆี่ยนคนโง่เขลาสักร้อยครั้ง
11. คนชั่วคิดแต่การกบฏผู้สื่อข่าวโหดร้ายจะถูกส่งไปหาเขา
12. พบแม่หมีที่ถูกขโมยลูกไปยังดีกว่าพบคนเขลาที่ทำอะไรโง่ๆ
13. ผู้ทำชั่วตอบแทนความดีความชั่วจะไม่พ้นไปจากบ้านของเขา
14. การเริ่มโต้เถียงเป็นเหมือนปล่อยน้ำออกจากเขื่อนฉะนั้นจงเลิกโต้เถียงก่อนเกิดการทะเลาะวิวาท
15. การไม่ลงโทษผู้ทำผิดและลงโทษผู้ชอบธรรมทั้งสองประการเป็นการกระทำที่น่ารังเกียจสำหรับพระยาห์เวห์
16. เงินในมือของคนโง่เขลาจะมีประโยชน์อย่างใดเขาจะซื้อปรีชาญาณไม่ได้ เพราะไม่มีความคิด
17. เพื่อนจะมีความรักต่อกันตลอดไปจะเป็นพี่น้องในยามเคราะห์ร้าย
18. ผู้ทำสัญญาแทนผู้อื่นและเป็นผู้ค้ำประกันรับรองเขา ย่อมขาดสามัญสำนึก
19. ผู้ชอบทะเลาะวิวาทก็ชอบทำบาปผู้หยิ่งยโส ย่อมแสวงหาความพินาศ
20. ผู้มีใจคดโกงจะไม่พบความสุขผู้พูดตลบตะแลงจะประสบเคราะห์ร้าย
21. ผู้ให้กำเนิดคนโง่เขลาย่อมมีความทุกข์บิดาของคนโฉดเขลาย่อมไม่มีความยินดี
22. ใจร่าเริงเป็นยาขนานเอกจิตโศกเศร้าทำให้กระดูกแห้ง
23. คนชั่วร้ายรับสินบนจากใต้อกเสื้อเพื่อบิดเบือนวิถีทางแห่งความยุติธรรม
24. ผู้มีความเข้าใจมุ่งหน้าไปหาปรีชาญาณแต่ดวงตาของคนโง่เขลาไปอยู่ที่สุดปลายแผ่นดิน
25. บุตรโง่เขลาทำให้บิดาโศกเศร้าเป็นความขมขื่นของมารดาผู้ให้กำเนิด
26. การปรับผู้ชอบธรรมเป็นความผิดการโบยตีคนดีก็ไม่ถูกต้อง
27. ผู้ควบคุมคำพูดเป็นผู้มีความรู้ผู้มีจิตใจเยือกเย็นเป็นคนฉลาด
28. ถ้าคนโง่เขลาไม่พูด คนอื่นก็คิดว่าเขาเป็นผู้มีปรีชาถ้าเขาหุบปาก คนอื่นก็คิดว่าเขาเป็นผู้ฉลาด