สุภาษิต 10
1. สุภาษิตของกษัตริย์ซาโลมอนบุตรที่มีปรีชาทำให้บิดายินดีบุตรที่โง่เขลาทำให้มารดาเศร้าโศก
2. ทรัพย์สมบัติที่ได้มาอย่างไม่สุจริตไม่มีประโยชน์แต่ความชอบธรรมช่วยให้พ้นจากความตาย
3. พระยาห์เวห์ไม่ทรงปล่อยผู้ชอบธรรมให้หิวโหยแต่ไม่ทรงตอบสนองความปรารถนาของคนชั่วร้าย
4. มือที่เกียจคร้านทำให้ยากจนมือที่ขยันทำให้ร่ำรวย
5. ผู้สะสมในฤดูร้อนย่อมเป็นคนฉลาดผู้นอนหลับในฤดูเก็บเกี่ยวเป็นคนน่าอับอาย
6. พระพรอยู่บนศีรษะของผู้ชอบธรรมปากของคนชั่วร้ายซ่อนความรุนแรงไว้
7. ผู้ชอบธรรมย่อมได้รับการระลึกถึงและคำอวยพรแต่ชื่อของคนชั่วร้ายจะเสื่อมสลายไป
8. ผู้มีปรีชายอมรับบทบัญญัติผู้ที่พูดอย่างโง่เขลาจะประสบความพินาศ
9. ผู้ดำเนินชีวิตอย่างสุจริตย่อมเดินอย่างปลอดภัยผู้เดินตามทางคดเคี้ยวจะมีคนเห็นสักวันหนึ่ง
10. ผู้ที่ขยิบตาย่อมก่อให้เกิดความยุ่งยากแต่ผู้ตักเตือนอย่างตรงไปตรงมาย่อมนำสันติสุข
11. ปากของผู้ชอบธรรมเป็นพุน้ำแห่งชีวิตปากของคนชั่วร้ายซ่อนความรุนแรง
12. ความเกลียดชังก่อให้เกิดการทะเลาะวิวาทแต่ความรักให้อภัยการล่วงละเมิดทุกอย่าง
13. ปรีชาญาณพบได้ที่ริมฝีปากของผู้ฉลาดแต่ไม้เรียวเหมาะกับหลังของผู้ที่ขาดสามัญสำนึก
14. ผู้มีปรีชาย่อมสะสมความรู้แต่ปากของคนโง่เขลาจะนำหายนะมาในไม่ช้า
15. ทรัพย์สมบัติของคนร่ำรวยเป็นเมืองป้อมสำหรับเขาแต่ความขัดสนของคนยากจนเป็นความพินาศของเขา
16. ผู้ชอบธรรมทำงานเพื่อใช้ค่าจ้างบำรุงชีวิตแต่คนชั่วร้ายใช้ค่าจ้างเพื่อทำบาป
17. ผู้ปฏิบัติตามคำสั่งสอนย่อมอยู่ในวิถี ไปสู่ชีวิตแต่ผู้ปฏิเสธคำตักเตือนย่อมหลงทาง
18. ผู้เสแสร้งว่าไม่เกลียดชังเป็นคนมุสาผู้ใส่ร้ายเป็นคนโง่เขลา
19. คนพูดมากมีโอกาสพูดผิดผู้ควบคุมปากของตนย่อมเป็นคนรอบคอบ
20. ลิ้นของผู้ชอบธรรมเป็นเหมือนเงินเนื้อบริสุทธิ์ความคิดของคนชั่วร้ายไม่มีค่าอะไร
21. ปากของผู้ชอบธรรมเลี้ยงดูคนจำนวนมากแต่คนโง่เขลาตายเพราะขาดสามัญสำนึก
22. พระพรของพระยาห์เวห์ทำให้ร่ำรวยการทำงานหนักไม่เพิ่มพระพรนี้แต่อย่างใด
23. คนโง่เขลาสนุกสนานเมื่อทำผิดแต่คนฉลาดสนุกสนานเมื่อได้ปรีชาญาณ
24. คนชั่วร้ายกลัวสิ่งใด ก็จะได้รับสิ่งนั้นผู้ชอบธรรมจะได้รับสิ่งที่ตนปรารถนา
25. เมื่อพายุผ่านไปก็จะไม่มีคนชั่วหลงเหลืออยู่แต่ผู้ชอบธรรมจะคงอยู่อย่างมั่นคงตลอดไป
26. น้ำส้มกับฟัน ควันกับดวงตาเป็นฉันใดคนเกียจคร้าน กับผู้ที่ใช้งานเขาก็เป็นฉันนั้น
27. ความยำเกรงพระยาห์เวห์ทำให้ชีวิตยืนยาวแต่ปีของคนชั่วร้ายจะสั้นลง
28. ผู้ชอบธรรมหวังจะได้รับความยินดีแต่ความหวังของคนชั่วร้ายจะสูญไป
29. หนทางของพระยาห์เวห์เป็นป้อมปราการสำหรับผู้ไร้มลทินแต่เป็นหายนะสำหรับผู้ทำความชั่ว
30. ผู้ชอบธรรมจะไม่มีวันหวั่นไหวแต่แผ่นดินจะไม่เป็นที่อาศัยของคนชั่วร้าย
31. ปากของผู้ชอบธรรมเปล่งปรีชาญาณออกมาแต่ลิ้นของคนตลบตะแลงจะถูกตัดออก
32. ปากของผู้ชอบธรรมรู้ว่าคำพูดใดรื่นหูแต่ปากของคนชั่วร้ายพูดตลบตะแลง