สุภาษิต 15
1. คำตอบอ่อนโยนทำให้ความโกรธสงบลงแต่คำพูดทิ่มแทงก่อให้เกิดความโกรธ
2. ลิ้นของผู้มีปรีชาเพิ่มพูนความรู้แต่ปากของคนเขลาพ่นความโง่ออกมา
3. พระยาห์เวห์ทรงเห็นทุกแห่งทรงเฝ้าดูคนชั่วและคนดี
4. คำพูดอ่อนหวานเป็นต้นไม้แห่งชีวิตแต่คำพูดตลบตะแลงทำให้จิตใจแตกสลาย
5. คนโง่เขลาดูหมิ่นคำตักเตือนของบิดาแต่ผู้ปฏิบัติตามคำตักเตือนย่อมรอบคอบ
6. ในบ้านของผู้ชอบธรรมมีทรัพย์สมบัติมากแต่รายได้ของคนชั่วร้ายไม่แน่นอน
7. ปากของผู้มีปรีชากระจายความรู้แต่ความคิดของคนโง่เขลาไม่เป็นเช่นนั้น
8. การถวายบูชาของคนชั่วร้ายเป็นที่น่ารังเกียจสำหรับพระยาห์เวห์แต่คำอธิษฐานของคนเที่ยงตรงเป็นที่พอพระทัย
9. ความประพฤติของคนชั่วร้ายเป็นที่น่ารังเกียจของพระยาห์เวห์แต่พระองค์ทรงรักผู้ปฏิบัติความชอบธรรม
10. ผู้ละทิ้งความประพฤติดีจะถูกตำหนิอย่างรุนแรงผู้เกลียดคำตักเตือนจะตาย
11. แดนผู้ตายและผู้ทำลายล้างอยู่เฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ใจของมนุษย์จะปรากฏแจ้งแก่พระองค์ยิ่งกว่านั้นสักเพียงใด
12. คนชอบเยาะเย้ยรังเกียจที่จะรับการตักเตือนเขาจะไม่คบหาผู้มีปรีชา
13. ใจยินดีทำให้ใบหน้าเบิกบานแต่ความเสียใจทำให้จิตซึมเศร้า
14. ความคิดของผู้มีความเข้าใจแสวงหาความรู้แต่ปากของคนเขลากินความโง่เป็นอาหาร
15. ทุกวันของคนยากจนเป็นวันร้ายแต่ผู้มีใจร่าเริงมีวันฉลองเสมอ
16. มีทรัพย์น้อยแต่มีความยำเกรงพระยาห์เวห์ย่อมดีกว่ามีทรัพย์สมบัติมาก แต่มีความกังวลใจ
17. กินแต่ผักเมื่อมีความรักย่อมดีกว่ากินเนื้อโคขุนเมื่อมีความเกลียดชัง
18. คนใจร้อนก่อการทะเลาะวิวาทแต่ผู้โกรธช้าย่อมทำให้ความขัดแย้งสงบลง
19. ทางของคนเกียจคร้านเป็นเหมือนรั้วต้นหนามแต่วิถีทางของคนซื่อตรงเป็นทางราบเรียบ
20. บุตรที่มีปรีชาทำให้บิดายินดีแต่คนโง่เขลาดูหมิ่นมารดาของตน
21. ความโง่เขลาเป็นความยินดีสำหรับผู้ไร้สามัญสำนึกแต่ผู้มีความเข้าใจย่อมเดินตรงไป
22. ถ้าไม่มีการปรึกษา แผนงานก็ล้มเหลวแต่แผนงานย่อมสำเร็จเมื่อมีผู้แนะนำหลายคน
23. ผู้รู้จักให้คำตอบย่อมยินดีคำพูดที่ถูกกาลเทศะย่อมดีมาก
24. ทางของผู้รอบคอบนำขึ้นไปสู่ชีวิตเพื่อเขาจะได้หลีกเลี่ยงแดนผู้ตายที่อยู่เบื้องล่าง
25. พระยาห์เวห์ทรงรื้อบ้านของคนเย่อหยิ่งแต่ทรงปกป้องเขตที่ดินของหญิงม่าย
26. แผนการของคนชั่วร้ายเป็นที่น่ารังเกียจของพระยาห์เวห์แต่พระองค์พอพระทัยถ้อยคำอ่อนโยน
27. คนโลภหากำไรทุจริตนำความวุ่นวายมาสู่บ้านของตนแต่ผู้เกลียดสินบนจะมีชีวิต
28. ใจของผู้ชอบธรรมคิดก่อนจะตอบแต่ปากของคนชั่วร้ายเทสิ่งชั่วออกมา
29. พระยาห์เวห์ทรงอยู่ห่างจากคนชั่วร้ายแต่ทรงฟังคำอธิษฐานของผู้ชอบธรรม
30. ดวงตาสุกใสทำให้ใจเปรมปรีดิ์ข่าวดีทำให้กระดูกมีกำลัง
31. หูที่ฟังคำตักเตือนที่ให้ชีวิตจะอยู่ในหมู่ผู้มีปรีชา
32. ผู้ไม่ยอมรับคำตักเตือนก็ดูหมิ่นตนเองแต่ผู้ยอมฟังคำตำหนิจะได้ความเข้าใจ
33. ความยำเกรงพระยาห์เวห์เป็นการสอนให้เกิดปรีชาญาณก่อนจะมีเกียรติต้องมีความถ่อมตน