สุภาษิต 11
1. พระเจ้าทรงเกลียดตราชูฉ้อโกงแต่พอพระทัยเมื่อมีการชั่งน้ำหนักอย่างถูกต้อง
2. ความหยิ่งยโสนำความอับอายมาให้แต่ความถ่อมตนนำปรีชาญาณ
3. ความไร้มลทินย่อมนำทางผู้ชอบธรรมแต่ความคดโกงย่อมทำลายคนทรยศ
4. ทรัพย์สมบัติไม่เป็นประโยชน์ในวันแห่งพระพิโรธแต่ความชอบธรรมช่วยให้พ้นความตาย
5. ความชอบธรรมของผู้ไร้มลทินย่อมรักษาทางของเขาให้ตรงแต่คนชั่วร้ายย่อมล้มลงเพราะความชั่วร้ายของตน
6. ความชอบธรรมของคนซื่อตรงย่อมช่วยเขาให้รอดพ้นแต่ความโลภเป็นกับดักผู้ทรยศ
7. ความหวังของคนชั่วร้ายพินาศไปพร้อมกับความตายความหวังในทรัพย์สมบัติก็สูญเปล่า
8. ผู้ชอบธรรมจะพ้นความทุกข์ยากคนชั่วร้ายจะเข้าไปรับทุกข์แทน
9. ผู้ไม่นับถือพระเจ้าใช้คำพูดทำลายเพื่อนบ้านแต่ผู้ชอบธรรมจะพ้นภัยเพราะความรู้
10. เมื่อผู้ชอบธรรมรุ่งเรือง บ้านเมืองก็ยินดีเมื่อคนชั่วร้ายพินาศ ก็มีเสียงโห่ร้องด้วยความยินดี
11. พระพรของคนซื่อตรงนำเกียรติมาสู่เมืองแต่ปากของคนชั่วร้ายทำลายเมือง
12. ผู้ที่ดูถูกเพื่อนบ้านย่อมขาดสามัญสำนึกผู้เฉลียวฉลาดย่อมเงียบ
13. ผู้ชอบซุบซิบนินทาย่อมเปิดเผยความลับแต่ผู้ที่ไว้วางใจได้ย่อมเก็บความลับ
14. ประชาชนที่ไม่มีผู้นำย่อมพินาศมีที่ปรึกษาจำนวนมากทำให้มีความปลอดภัย
15. ผู้ค้ำประกันคนแปลกหน้าจะต้องทนทุกข์แต่ผู้ที่เกลียดการค้ำประกันย่อมปลอดภัย
16. สตรีงามสง่าย่อมได้รับเกียรติบุรุษเข้มแข็งย่อมมั่งคั่ง
17. ผู้มีใจกรุณาย่อมได้ประโยชน์ผู้ใจร้ายย่อมทำร้ายตนเอง
18. คนชั่วร้ายได้ผลประโยชน์จอมปลอมแต่ผู้หว่านความชอบธรรมจะได้บำเหน็จที่แน่นอน
19. ผู้ตั้งมั่น ในความชอบธรรมจะมีชีวิตแต่ผู้ติดตามความชั่วร้ายเดินไปสู่ความตาย
20. พระยาห์เวห์ทรงเกลียดชังผู้มีความคิดตลบตะแลงพระองค์พอพระทัยผู้ประพฤติตนไร้มลทิน
21. จงแน่ใจเถิด คนชั่วร้ายจะไม่พ้นโทษแต่เชื้อสายของผู้ชอบธรรมจะพ้นอันตราย
22. สตรีงามที่ขาดสามัญสำนึกเป็นเหมือนห่วงทองคำที่จมูกหมู
23. ผู้ชอบธรรมปรารถนาแต่ความดีแต่ความหวังของคนชั่วร้ายจะประสบพระพิโรธ
24. ผู้ให้ด้วยใจกว้างก็ยิ่งร่ำรวยผู้อดออมเกินไปก็จะยิ่งยากจน
25. ผู้มีใจกว้างย่อมร่ำรวยผู้ให้ผู้อื่นอิ่มก็ย่อมจะได้อิ่มด้วย
26. ผู้กักตุนข้าวจะถูกประชาชนสาปแช่งแต่ผู้ขายข้าวจะได้รับคำอวยพร
27. ผู้พยายามทำความดีย่อมได้รับความโปรดปรานผู้แสวงหาความชั่วย่อมจะพบความชั่ว
28. ผู้วางใจในทรัพย์สมบัติของตนจะล้มละลายแต่ผู้ชอบธรรมจะรุ่งเรืองเหมือนใบไม้เขียว
29. ผู้สร้างความวุ่นวายในบ้านของตนจะรับลมเป็นมรดกคนโง่เขลาจะเป็นผู้รับใช้ของผู้มีปรีชา
30. ผลของผู้ชอบธรรมคือต้นไม้แห่งชีวิตผู้มีปรีชาย่อมชนะใจผู้อื่น
31. ถ้าผู้ชอบธรรมได้รับผลตอบแทนบนแผ่นดินคนชั่วร้ายและคนบาปก็ยิ่งจะได้รับมากกว่านั้น