เยเรมีย์ 8
1. พระยาห์เวห์ตรัสว่า “เวลานั้น พระอัฐิของบรรดากษัตริย์แห่งยูดาห์ กระดูกของบรรดาเจ้านาย ของบรรดาประกาศก และของชาวกรุงเยรูซาเล็ม จะถูกนำออกมาจากที่ฝังศพ
2. จะถูกโปรยไว้กลางแจ้งต่อหน้าดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์และดวงดาวบนท้องฟ้าซึ่งเขาเคยรัก รับใช้ ติดตาม ขอคำปรึกษา และกราบไหว้ จะไม่มีใครรวบรวมกระดูกเหล่านี้นำไปฝังอีก แต่จะปล่อยไว้บนพื้นดินเหมือนมูลสัตว์
3. ทุกคนที่รอดชีวิตจากตระกูลชั่วนี้ และอยู่ในสถานที่ต่างๆ ที่เราได้ขับไล่ให้ไปอยู่ จะปรารถนาความตายมากกว่าปรารถนาชีวิต” พระยาห์เวห์จอมจักรวาลตรัส
4. ท่านจงบอกเขาทั้งหลายว่า “พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้เมื่อคนหนึ่งล้มลง เขาจะไม่ลุกขึ้นอีกหรือเมื่อผู้หนึ่งหลงทางไป เขาจะไม่หันกลับมาอีกหรือ
5. ทำไมประชากรนี้ของกรุงเยรูซาเล็มจึงได้หันไปเป็นกบฏอย่างต่อเนื่องเขายึดมั่นในการหลอกลวง ปฏิเสธไม่ยอมกลับใจ
6. เราได้ตั้งใจและคอยฟังแต่เขาทั้งหลายก็พูดไม่ถูกต้องไม่มีผู้ใดสำนึกผิดที่ได้ทำชั่วพูดว่า ‘ฉันได้ทำอะไรไป’ทุกคนหันไปตามทางของตนเหมือนม้าวิ่งตรงเข้าไปในการสู้รบ
7. นกกระสาบนท้องฟ้ายังรู้จักเวลากำหนดของมันนกเขา นกนางแอ่น และนกกระเรียนรักษาเวลากลับถิ่นของตนแต่ประชากรของเราไม่รู้จักพระวินิจฉัยของพระยาห์เวห์”
8. ท่านทั้งหลายพูดได้อย่างไรว่า “พวกเรามีปรีชาและธรรมบัญญัติของพระยาห์เวห์อยู่กับเรา”แต่ดูซิ ปากกาขี้โกงของพวกธรรมาจารย์ทำให้ธรรมบัญญัติเป็นคำเท็จ
9. ผู้มีปรีชาจะได้รับความอับอายเขาจะผิดหวังและถูกจับเป็นเชลยเขาไม่ยอมรับพระวาจาของพระยาห์เวห์เขาจะมีปรีชาญาณได้อย่างไร
10. ดังนั้น เราจะมอบภรรยาของเขาแก่ผู้อื่นจะมอบไร่นาของเขาแก่ผู้ที่จะมายึดครองเพราะทุกคนโลภอยากได้กำไรตั้งแต่คนต่ำต้อยที่สุดจนถึงคนใหญ่โตที่สุดทั้งประกาศกและสมณะทุกคนล้วนฉ้อโกง
11. เขาทั้งหลายรักษาบาดแผลของประชากรของเราเพียงเล็กน้อยพูดว่า ‘สันติภาพ สันติภาพ’ แต่โดยแท้จริงแล้วไม่มีสันติภาพเลย
12. เขาควรจะอับอายเพราะกิจการน่าสะอิดสะเอียนของตนแต่เขาไม่ละอายเลยเขาไม่รู้จักแม้แต่จะอับอายเพราะเหตุนี้ เขาจะล้มลงเช่นเดียวกับผู้อื่นเมื่อเราจะลงโทษเขา เขาจะล้มคว่ำ”พระยาห์เวห์ตรัส
13. “เราจะทำลายล้างเขาจนหมดสิ้นพระยาห์เวห์ตรัสไม่มีผลองุ่นเหลืออยู่บนเถาองุ่นไม่มีผลมะเดื่อเทศเหลืออยู่บนต้นเลยแม้ใบไม้ก็จะเหี่ยวแห้งไปเราได้พบผู้ที่จะมาเหยียบย่ำเขาทั้งหลายแล้ว”
14. ทำไมพวกเราจึงนั่งอยู่เฉยๆ จงรวมพล ยกกำลังเข้าไปในเมืองป้อมและตายที่นั่นเถิดเพราะพระยาห์เวห์พระเจ้าของเราทรงทำให้เราต้องตายพระองค์ประทานน้ำที่เป็นพิษให้เราดื่มเพราะเราได้ทำบาปผิดต่อพระยาห์เวห์
15. เราหวังสันติภาพ แต่ไม่มีอะไรดีเกิดขึ้นเรารอคอยเวลาการรักษาให้หาย แต่กลับมีความหวาดกลัว
16. “มีผู้ได้ยินเสียงหายใจแรงๆ ของม้าจากเมืองดานแผ่นดินทั้งหมดสั่นสะเทือนด้วยเสียงร้องของม้าศึกม้าเหล่านี้มากินแผ่นดินและทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่บนแผ่นดินจนหมดทั้งเมืองและผู้อาศัยในเมือง
17. ดูซิ เรากำลังส่งงูพิษเข้ามาในหมู่ท่านทั้งหลายไม่มีผู้ใดจะสะกดงูเหล่านี้ได้มันจะกัดท่านทั้งหลาย”พระยาห์เวห์ตรัส
18. ข้าพเจ้ามีความทุกข์เกินกว่าที่จะเยียวยารักษาได้จิตใจของข้าพเจ้าอ่อนกำลัง
19. ฟังซิ ข้าพเจ้าได้ยินเสียงร้องของธิดาประชากรของข้าพเจ้าจากทั้งด้านกว้างและด้านยาวของแผ่นดิน “พระยาห์เวห์ไม่ประทับอยู่ในศิโยนแล้วหรือกษัตริย์แห่งศิโยนไม่ประทับอยู่ที่นั่นอีกหรือ” “ทำไมเขาจึงใช้รูปเคารพและเทพเจ้าต่างด้าวยั่วยุเราให้โกรธ”
20. “ฤดูเก็บเกี่ยวก็ผ่านไปแล้ว ฤดูร้อนก็จบลงแล้วพวกเราไม่ได้รับความรอดพ้น”
21. บาดแผลของธิดาประชากรของข้าพเจ้าทำให้ใจข้าพเจ้าเป็นแผลข้าพเจ้าเศร้าโศก ความหวาดกลัวยึดข้าพเจ้าไว้
22. ไม่มียาสมุนไพรในแคว้นกิเลอาด แล้วหรือไม่มีหมอที่นั่นอีกแล้วหรือทำไมธิดาประชากรของข้าพเจ้าจึงไม่ได้รับการรักษาให้หายเล่า