เยเรมีย์ 12
1. ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระองค์ทรงเที่ยงธรรมเกินกว่าที่ข้าพเจ้าจะโต้เถียงพระองค์ถึงกระนั้นข้าพเจ้าก็ยังอยากถามพระองค์เรื่องความยุติธรรมทำไมวิถีชีวิตของคนชั่วร้ายจึงเจริญขึ้นเหตุไฉนผู้ทรยศทุกคนจึงอยู่อย่างเป็นสุข
2. พระองค์ทรงปลูกเขาทั้งหลายและเขาก็หยั่งรากลงเติบโตขึ้นและเกิดผลพระองค์ทรงอยู่ใกล้ปากของเขาแต่ทรงอยู่ไกลจากใจ
3. ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระองค์ทรงรู้จักข้าพเจ้าทรงเห็นข้าพเจ้าทรงทดสอบว่าใจของข้าพเจ้าอยู่กับพระองค์โปรดทรงฉุดเขาทั้งหลายออกมาเหมือนแกะที่จะต้องถูกฆ่าและแยกเขาไว้ต่างหากสำหรับวันฆ่า
4. นานเท่าใดที่แผ่นดินจะต้องไว้ทุกข์ และหญ้าตามท้องทุ่งทุกแห่งจะต้องเหี่ยวแห้งไป สัตว์และนกต้องตายเพราะความชั่วร้ายของผู้อาศัยอยู่บนแผ่นดินเพราะเขาพูดว่า “พระเจ้า จะไม่ทรงเห็นวาระสุดท้ายของพวกเรา”
5. ถ้าท่านวิ่งแข่งกับมนุษย์ ท่านก็ยังเหนื่อยแล้วแล้วท่านจะวิ่งแข่งกับม้าได้อย่างไรถ้าท่านยังไม่รู้สึกปลอดภัยในแผ่นดินที่สงบท่านจะทำอย่างไรในป่า ลุ่มแม่น้ำจอร์แดน
6. “แม้แต่พี่น้องและครอบครัวของบิดาของท่านก็ยังทรยศท่าน เขาทั้งหลายส่งเสียงดังขับไล่ท่านไป ท่านก็อย่าเชื่อเขาเลยเมื่อเขาพูดดีกับท่าน”
7. เราได้ละทิ้งบ้านของเราเราได้ทอดทิ้งมรดกของเราเราได้มอบผู้ที่ใจของเรารักไว้ในมือของศัตรู
8. มรดกของเรากลายเป็นเหมือนสิงโตในป่ากับเราเขาส่งเสียงคำรามเข้าใส่เรา เราจึงเกลียดเขา
9. มรดกของเราเป็นเหมือนนกกินเหยื่อที่มีขนสีงดงามนกกินเหยื่ออื่นๆ จึงเข้ามาโจมตีเขาทุกด้านจงไปรวบรวมสัตว์ป่าทั้งหลายพามากินนกกินเหยื่อนี้ด้วย
10. ผู้เลี้ยงแกะจำนวนมากทำลายสวนองุ่นของเราเหยียบย่ำแปลงที่ดินของเราเขาทั้งหลายทำให้ที่ดินแปลงที่เรารักกลายเป็นถิ่นทุรกันดารที่ร้าง
11. เขาทั้งหลาย ทำให้ที่ดินแปลงนี้เป็นที่ร้างที่ร้างนี้ร้องคร่ำครวญต่อหน้าเราแผ่นดินทั้งหมดถูกทิ้งร้างไม่มีผู้ใดเอาใจใส่เลย
12. บรรดาผู้ทำลายขึ้นมาบนที่สูงโล่งเตียนทุกแห่งในถิ่นทุรกันดารเพราะดาบของพระยาห์เวห์ทำลายจากปลายแผ่นดินด้านหนึ่งไปถึงปลายอีกด้านหนึ่งไม่มีผู้ใดเอาตัวรอดได้
13. เขาทั้งหลายหว่านข้าวสาลี แต่เก็บเกี่ยวได้หนามเขาทำงานเหน็ดเหนื่อย แต่ไร้ประโยชน์เขาจะต้องละอายจากผลการเก็บเกี่ยวของตนเพราะพระยาห์เวห์ทรงพระพิโรธอย่างรุนแรง
14. พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า “เพื่อนบ้านที่ชั่วร้ายของเราได้โจมตีส่วนมรดกที่เราได้ให้เป็นกรรมสิทธิ์แก่อิสราเอลประชากรของเรา ดูซิ เราจะถอนเขาออกจากแผ่นดินของตน และยังจะถอนพงศ์พันธุ์ยูดาห์จากพวกเขาอีกด้วย
15. เมื่อเราถอนเขาทั้งหลายออกไปแล้ว เราจะเมตตากรุณาเขาอีก และจะนำเขากลับมา แต่ละชาติจะกลับมายังมรดกของตน และแต่ละชาติจะกลับมายังแผ่นดินของตน
16. ถ้าเขาทั้งหลายจะเอาใจใส่เรียนรู้วิถีทางของประชากรของเราที่จะปฏิญาณในนามของเราว่า ‘พระยาห์เวห์ทรงพระชนม์อยู่แน่ฉันใด’ อย่างที่เขาเคยสอนประชากรของเราให้ปฏิญาณในนามของพระบาอัล เขาจะตั้งหลักแหล่งอย่างมั่นคงในหมู่ประชากรของเรา
17. แต่ถ้าเขาทั้งหลายไม่ยอมเชื่อฟัง เราจะถอนชนชาตินั้นออกไปและจะทำลายเขาจนหมดสิ้น-พระยาห์เวห์ตรัส”