เยเรมีย์ 18
1. พระยาห์เวห์ตรัสกับเยเรมีย์ดังนี้ว่า
2. “จงรีบไปที่บ้านของช่างปั้นหม้อ แล้วเราจะแจ้งถ้อยคำของเราแก่ท่านที่นั่น”
3. ข้าพเจ้าจึงลงไปที่บ้านของช่างปั้นหม้อ เห็นเขากำลังทำงานอยู่ที่แป้นหมุน
4. แต่ภาชนะที่เขากำลังใช้ดินเหนียวปั้นอยู่นั้นเสียรูปใช้ไม่ได้ ดังที่อาจเกิดกับดินเหนียว ในมือของช่างปั้นหม้อ เขาจึงใช้ดินเหนียวนั้นปั้นภาชนะอีกใบหนึ่งตามที่เขาคิดว่าเหมาะสม
5. แล้วพระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า
6. “พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย เราจะทำกับท่านอย่างที่ช่างปั้นหม้อคนนี้ทำไม่ได้หรือ พระยาห์เวห์ตรัส ดูซิ พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย ดินเหนียวอยู่ในมือของช่างปั้นหม้ออย่างไร ท่านทั้งหลายก็อยู่ในมือของเราอย่างนั้น
7. บางครั้งเราประกาศว่าจะถอน หัก และทำลายชนชาติหรืออาณาจักรหนึ่ง
8. แต่ถ้าชนชาติที่เราได้ขู่ไว้นั้นกลับใจไม่ทำความชั่ว เราก็จะเปลี่ยนใจไม่ลงโทษเขาตามที่เราได้เคยตั้งใจจะทำ
9. บางครั้ง เราประกาศว่าจะสร้างและปลูกชนชาติหรืออาณาจักรหนึ่ง
10. แต่ชนชาตินั้นได้ทำสิ่งที่เราเห็นว่าชั่ว ไม่ยอมฟังเสียงของเรา เราก็จะเปลี่ยนใจไม่ทำดีที่เราเคยตั้งใจจะทำกับเขา
11. บัดนี้ ท่านจงไปบอกชาวยูดาห์และผู้อาศัยอยู่ในกรุงเยรูซาเล็มว่า ‘พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ ฟังซิ เรากำลังเตรียมเหตุร้ายให้เกิดแก่ท่าน และกำลังวางแผนไว้ลงโทษท่าน แต่ละคนจงหันกลับจากความประพฤติชั่วของตน จงแก้ไขความประพฤติและการกระทำของท่านทั้งหลายเถิด’
12. แต่เขาทั้งหลายจะพูดว่า ‘เหลวไหล เราจะเดินตามแผนการของเรา แต่ละคนจะปฏิบัติตามใจชอบอย่างที่มุ่งมั่นไว้’ “
13. ดังนั้น พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า “จงไปถามนานาชาติเถิดว่าผู้ใดเคยได้ยินเช่นนี้บ้างประชากรอิสราเอลซึ่งเป็นประหนึ่งหญิงพรหมจารีได้ทำสิ่งน่าสยดสยอง
14. หิมะบนภูเขาเลบานอนจะละลายหายไปจากหน้าผาสูงชันได้หรือน้ำบนภูเขาที่ไหลเย็นเป็นลำธารจะแห้งไปได้หรือ
15. แต่ประชากรของเราได้ลืมเราแล้วเขาทั้งหลายเผากำยานแก่รูปเคารพที่ไร้สาระซึ่งทำให้เขาสะดุดล้มในหนทางของเขาในหนทางที่เขาเคยเดินในอดีตเพื่อเดินเข้าไปตามทางซอยซึ่งเป็นทางที่ยังไม่ได้ปรับให้เรียบ
16. ทำให้แผ่นดินของเขาเป็นที่ร้างน่าหวาดกลัวและน่าเยาะเย้ยตลอดไปทุกคนที่ผ่านไปก็จะประหลาดใจและสั่นศีรษะ
17. เราจะทำให้เขากระจัดกระจายต่อหน้าศัตรูเหมือนลมตะวันออกเราจะหันหลังให้เขา ไม่ใช่หันหน้าในวันแห่งหายนะของเขา”
18. บัดนี้ เขาทั้งหลายพูดว่า “มาเถิด เราจงวางแผนปองร้ายประกาศกเยเรมีย์ เพราะว่าธรรมบัญญัติจะไม่สูญหายไปจากบรรดาสมณะ คำปรึกษาย่อมไม่ขาดไปจากบรรดาผู้มีปรีชา และการประกาศพระวาจาไม่ขาดไปจากบรรดาประกาศก มาเถิด เราจงพูดใส่ร้ายเขา อย่าไปสนใจฟังคำพูดของเขาเลย”
19. ข้าแต่พระยาห์เวห์ โปรดทรงสนพระทัยข้าพเจ้าโปรดทรงฟังเสียงคู่อริของข้าพเจ้าเถิด
20. ความชั่วเป็นการตอบแทนความดีหรือเขากำลังขุดหลุมไว้ดักข้าพเจ้าโปรดทรงระลึกว่าข้าพเจ้าเคยยืนเฉพาะพระพักตร์เพื่อทูลขอความดีให้เขาเพื่อหันพระพิโรธของพระองค์ไปจากเขา
21. ดังนั้น โปรดทรงบันดาลให้บรรดาบุตรของเขาต้องขาดแคลนอาหารต้องถูกฆ่าด้วยดาบให้บรรดาภรรยาต้องสูญเสียบุตรและเป็นม่ายบรรดาสามีต้องตายด้วยโรคระบาดบรรดาชายหนุ่มต้องถูกฆ่าด้วยดาบในสงคราม
22. ขอให้เสียงร้องขอความช่วยเหลือดังจากบ้านของเขาทั้งหลายเมื่อพระองค์ทรงนำกองโจรมาปล้นเขาอย่างฉับพลันเพราะเขาทั้งหลายได้ขุดหลุมไว้ดักข้าพเจ้าและวางบ่วงแร้วดักเท้าของข้าพเจ้า
23. บัดนี้ ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระองค์ทรงทราบแผนร้ายทั้งหมดของเขาที่จะฆ่าข้าพเจ้าโปรดอย่าทรงอภัยความผิดของเขาอย่าทรงลบล้างบาปของเขาจากพระพักตร์พระองค์ขอให้เขาสะดุดล้มเฉพาะพระพักตร์โปรดทรงกระทำกับเขาขณะที่ยังทรงพระพิโรธเถิด