เยเรมีย์ 15
1. พระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “แม้โมเสสและซามูเอล จะมายืนอยู่ต่อหน้าเรา เราก็จะไม่สงสารประชากรนี้ จะไล่เขาไปให้พ้นหน้าของเรา ให้เขาออกไป
2. ถ้าเขาจะถามท่านว่า ‘เราจะไปไหน’ ท่านจงบอกเขาว่า “พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่าคนที่จะต้องตายด้วยโรคระบาดก็จะตายด้วยโรคระบาดคนที่จะต้องตายด้วยดาบก็จะตายด้วยดาบคนที่จะต้องตายเพราะขาดแคลนอาหารก็จะตายเพราะขาดแคลนอาหารคนที่จะต้องถูกจับเป็นเชลยก็จะถูกจับเป็นเชลย”
3. “เราจะกำหนดหายนะไว้ให้เขาสี่ประการ คือ พระยาห์เวห์ตรัส ดาบเพื่อสังหาร สุนัขเพื่อกัดฉีก นกในอากาศ และสัตว์บนแผ่นดินที่จะกัดกินและทำลาย
4. เราจะทำให้เขาเป็นที่สยดสยองของอาณาจักรทั้งหมดในแผ่นดินเพราะความผิดที่มนัสเสห์ พระโอรสของกษัตริย์เฮเซคียาห์แห่งยูดาห์ได้ทรงทำที่กรุงเยรูซาเล็ม”
5. กรุงเยรูซาเล็มเอ๋ย ใครจะสงสารเจ้าใครจะเป็นทุกข์กับเจ้าใครจะหันมาถามทุกข์สุขของเจ้า
6. “เจ้าได้ละทิ้งเรา พระยาห์เวห์ตรัสได้หันหลังให้เราเราจึงเหยียดมือออกไปเหนือเจ้าและทำลายเจ้าเราเอือมระอาที่จะสงสารเจ้าแล้ว
7. เราได้ใช้พลั่วซัดเขาทั้งหลายให้ปลิวไปตามประตูเมืองต่างๆ เราได้ทำให้ประชากรของเราต้องสูญเสียบุตรและถูกทำลายเพราะเขาไม่ยอมละทิ้งความประพฤติชั่ว
8. เราได้ทำให้หญิงม่ายมีจำนวนมากกว่าเม็ดทรายที่ชายทะเลเราได้ส่งผู้ทำลายไปทำลายหนุ่มฉกรรจ์เวลาเที่ยงวันโดยทำให้มารดาต้องไว้ทุกข์ทำให้นางต้องวุ่นวายและหวาดกลัวโดยฉับพลัน
9. มารดาของบุตรเจ็ดคนอ่อนกำลัง หายใจหอบดวงอาทิตย์ของนางตกทั้งที่ยังเป็นเวลากลางวันนางต้องอับอายและผิดหวังเราจะมอบผู้ที่รอดชีวิตให้ถูกฆ่าด้วยดาบของศัตรูพระยาห์เวห์ตรัส
10. แม่จ๋า วิบัติจงเกิดแก่ลูก ทำไมแม่จึงคลอดลูกออกมาเป็นเหตุให้ผู้คนทั่วแผ่นดินต้องแตกแยกและทะเลาะวิวาทกันลูกไม่ได้ให้ยืม และไม่ได้ยืมใครแต่ทุกคนสาปแช่งลูก
11. ข้าแต่พระยาห์เวห์ ข้าพเจ้าทำดีที่สุดแล้วเพื่อรับใช้พระองค์มิใช่หรือข้าพเจ้าได้อธิษฐานภาวนาเพื่อศัตรูของข้าพเจ้าในยามทุกข์ร้อนและหายนะมิใช่หรือ
12. เหล็กจะหักเหล็กจากทิศเหนือและหักทองสัมฤทธิ์ได้หรือ
13. เราจะมอบทรัพย์สินและสมบัติของท่านให้ถูกปล้นโดยไม่คิดค่าตอบแทนเพราะบาปทั้งหลายที่ท่านได้ทำทั่วดินแดนของท่าน
14. เราจะทำให้ท่านเป็นทาสรับใช้ศัตรูในแผ่นดินที่ท่านไม่รู้จักเพราะความโกรธของเราลุกเป็นไฟซึ่งจะเผาท่านให้เป็นจุณ
15. ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระองค์ทรงทราบแล้วโปรดทรงระลึกถึงข้าพเจ้าและเสด็จมาช่วยเหลือโปรดทรงลงโทษผู้เบียดเบียนข่มเหงข้าพเจ้าเพราะความเพียรทนของพระองค์ โปรดอย่าทรงปล่อยให้ข้าพเจ้าต้องพินาศโปรดทรงทราบว่าข้าพเจ้าต้องทนการเยาะเย้ยเพราะเห็นแก่พระองค์
16. เมื่อข้าพเจ้าพบพระวาจา ข้าพเจ้าก็ได้กินพระวาจานั้นพระวาจาของพระองค์เป็นความชื่นบานและเป็นความยินดีของจิตใจข้าพเจ้าข้าแต่พระยาห์เวห์จอมจักรวาลเพราะข้าพเจ้าเป็นของพระองค์
17. ข้าพเจ้าไม่เคยนั่งเพื่อความสนุกร่วมหมู่กับคนชอบเยาะเย้ยผู้อื่นข้าพเจ้านั่งอยู่คนเดียวเพราะพระหัตถ์พระองค์อยู่เหนือข้าพเจ้าเพราะพระองค์ทรงบันดาลให้ข้าพเจ้าโกรธมาก
18. แล้วทำไมความทุกข์ทรมานของข้าพเจ้าจึงไม่รู้จักจบทำไมบาดแผลของข้าพเจ้าจึงรักษาไม่หายไม่ยอมหายสำหรับข้าพเจ้า พระองค์ทรงเป็นเหมือนลำธารที่ทำให้ผิดหวังเพราะน้ำไม่แน่นอน
19. ดังนั้น พระยาห์เวห์จึงตรัสดังนี้ว่า “ถ้าท่านกลับใจ เราจะรับท่านกลับมาและท่านจะยืนอยู่ต่อหน้าเราถ้าท่านรู้จักแยกสิ่งประเสริฐจากสิ่งไร้ค่าท่านจะเป็นเหมือนปากของเราเขาทั้งหลายจะกลับมาหาท่านแต่ท่านต้องไม่กลับไปหาเขา
20. เราจะทำให้ท่านเป็นเหมือนกำแพงทองสัมฤทธิ์ที่มั่นคงสำหรับประชากรนี้เขาทั้งหลายจะต่อสู้กับท่านแต่จะไม่ชนะท่านเพราะเราอยู่กับท่านเพื่อช่วยท่านให้รอดพ้นและปลดปล่อยท่านพระยาห์เวห์ตรัส
21. เราจะช่วยท่านให้พ้นจากมือของคนชั่วจะไถ่ท่านจากมือของผู้ใช้ความรุนแรง”