อิสยาห์ 8
1. พระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “จงนำวัสดุแผ่นใหญ่แผ่นหนึ่งมาเขียนเป็นตัวอักษรธรรมดาว่า ‘มาเฮอร์ชาลาลหัชบัส’ “
2. ข้าพเจ้ามีพยาน ที่น่าเชื่อถือสองคน คือ สมณะอุรีอาห์ และเศคาริยาห์ บุตรของเยเบเรคียาห์
3. ต่อมา ข้าพเจ้าได้หลับนอนกับประกาศกหญิงภรรยาของข้าพเจ้า แล้วนางก็ตั้งครรภ์และคลอดบุตรชาย พระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “จงตั้งชื่อเขาว่า ‘มาเฮอร์ชาลาลหัชบัส’
4. เพราะว่าก่อนที่เด็กจะรู้จักเรียกพ่อเรียกแม่ได้ ทรัพย์สมบัติของกรุงดามัสกัสและของที่กรุงสะมาเรียริบมาได้จะถูกขนเอาไปเฉพาะพระพักตร์กษัตริย์แห่งอัสซีเรีย”
5. พระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าอีกว่า
6. “ประชากรนี้ปฏิเสธไม่ยอมรับน้ำจากคลองชิโลอาห์ซึ่งไหลเอื่อยๆ แต่กลับกลัว กษัตริย์เรซีนและบุตรของเรมาลิยาห์
7. ดังนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงบันดาลให้กระแสน้ำที่ไหลเชี่ยวของแม่น้ำยูเฟรติสมาท่วมเขาทั้งหลาย ซึ่งหมายถึงกษัตริย์แห่งอัสซีเรียและกำลังพลของพระองค์ น้ำนั้นจะไหลล้นคลองต่างๆ และจะท่วมฝั่งทั้งหมด
8. อิมมานูเอลเอ๋ย น้ำนี้จะเข้าไปในแคว้นยูดาห์ จะไหลท่วมและผ่านไปสูงจนถึงคอ แผ่กว้างเหมือนปีกออกไปคลุมแผ่นดินทั้งหมดของท่าน
9. ประชากรทั้งหลาย จงรู้ และจงกลัวเถิดแผ่นดินที่อยู่ห่างไกลทุกแห่ง จงเงี่ยหูฟังเถิดจงคาดสะเอวเตรียมพร้อมไว้ แต่ท่านจะถูกบดขยี้จงคาดสะเอวเตรียมพร้อมไว้ แต่ท่านจะถูกบดขยี้
10. จงปรึกษาวางแผนกันเถิด แต่จะไร้ผลจงประกาศอะไรก็ได้ แต่จะไม่เกิดขึ้นเพราะพระเจ้าสถิตกับเรา”
11. พระยาห์เวห์ทรงใช้กำลังห้ามข้าพเจ้ามิให้เดินตามวิถีทางของประชากรนี้ตรัสกับข้าพเจ้าว่า
12. “จงอย่าร่วมคิดกบฏกับประชากรนี้อย่ากลัวสิ่งที่เขากลัว อย่ากลัวไปเลย
13. ท่านจงประกาศว่าพระยาห์เวห์จอมจักรวาลเพียงพระองค์เดียวเท่านั้นทรงความศักดิ์สิทธิ์ท่านจงกลัวและยำเกรงพระองค์เพียงพระองค์เดียว
14. พระองค์จะทรงเป็นหินขวางทางสำหรับสักการสถานเป็นก้อนหินทำให้อาณาจักรอิสราเอลและยูดาห์สะดุดล้มเป็นกับดักและบ่วงแร้วสำหรับผู้อาศัยที่กรุงเยรูซาเล็ม
15. คนจำนวนมากจะล้มลงและแตกสลายเขาจะติดบ่วงและถูกจับเป็นเชลย
16. จงผูกมัดคำพยานนี้เก็บไว้จงประทับตราคำสั่งสอนนี้ไว้ในใจบรรดาศิษย์ของเรา”
17. ข้าพเจ้าวางใจในพระยาห์เวห์ผู้ทรงซ่อนพระพักตร์จากพงศ์พันธุ์ของยาโคบข้าพเจ้ามีความหวังในพระองค์
18. ดูซิ ข้าพเจ้าและบุตรทั้งสองคนที่พระยาห์เวห์ประทานให้เป็นเครื่องหมายและเป็นลางร้ายเตือนอิสราเอลจากพระยาห์เวห์จอมจักรวาลผู้ประทับบนภูเขาศิโยน
19. เมื่อผู้คนพูดกับท่านทั้งหลายว่า“จงไปปรึกษาคนทรงและหมอดูผู้กระซิบคาถาและพูดพึมพำประชากรควรปรึกษาพระเจ้าของตนมิใช่หรือเขาควรปรึกษาคนตายเพื่อคนเป็นมิใช่หรือ”
20. แต่ท่านทั้งหลายจงยึดมั่นในคำสั่งสอนและคำพยานนั้นแน่นอนทีเดียว เขาจะพูดเช่นนี้แต่เขาจะไม่มีหวังเห็นรุ่งอรุณเลย
21. ประชากรที่ถูกข่มเหงและหิวโหยจะผ่านแผ่นดินเขาจะโกรธและสาปแช่งกษัตริย์และเทพเจ้าของตนเพราะความอดอยากเขาจะแหงนหน้าขึ้นเบื้องบน
22. หรือมองดูแผ่นดินเขาจะเห็นแต่ความทุกข์และความมืดมิดความสว่างถูกเมฆปิดบังไว้ทั้งหมดสำหรับแผ่นดินที่มีความทุกข์ ทุกสิ่งมืดเหมือนกลางคืนมิใช่หรือ