อิสยาห์ 43
1. บัดนี้ ยาโคบเอ๋ย พระยาห์เวห์ผู้ทรงสร้างท่านอิสราเอลเอ๋ย พระองค์ผู้ทรงปั้นท่าน ตรัสดังนี้“อย่ากลัวเลย เพราะเราไถ่ท่านแล้วเราเรียกชื่อท่านแล้วท่านเป็นของเรา
2. ถ้าท่านต้องลุยข้ามน้ำ เราจะอยู่กับท่านน้ำจะไม่ท่วมท่านถ้าท่านต้องลุยไฟ ไฟจะไม่ไหม้ท่านเปลวเพลิงจะไม่เผาผลาญท่าน
3. เพราะเราคือพระยาห์เวห์ พระเจ้าของท่านเป็นพระผู้ศักดิ์สิทธิ์ของอิสราเอลผู้ช่วยท่านให้รอดพ้นเรายอมสละอียิปต์เป็นค่าไถ่ท่านสละเอธิโอเปียและเสบาเพื่อแลกกับท่าน
4. เพราะท่านประเสริฐและมีเกียรติมากสำหรับเราเราจึงรักท่านเราสละมนุษย์เพื่อแลกกับท่านสละชนหลายชาติเพื่อแลกกับชีวิตของท่าน
5. อย่ากลัวเลย เพราะเราอยู่กับท่านเราจะนำเชื้อสายของท่านมาจากทิศตะวันออกจะรวบรวมท่านมาจากทิศตะวันตก
6. เราจะกล่าวกับทิศเหนือว่า ‘จงปล่อยเขาเถิด’และกล่าวกับทิศใต้ว่า ‘อย่ายึดเขาไว้’จงนำบุตรชายของเรามาจากแดนไกลและนำบุตรหญิงของเรามาจากสุดปลายแผ่นดินเถิด
7. คือทุกคนที่มีชื่อเรียกตามนามของเราผู้ที่เราสร้างขึ้นไว้เพื่อสิริรุ่งโรจน์ของเราผู้ที่เราปั้นไว้และทำขึ้นมา”
8. จงนำประชากรออกมา เขาตาบอดทั้งๆ ที่ยังมีดวงตาเขาหูหนวกทั้งๆ ที่ยังมีหู
9. ชนทุกชาติจงมาชุมนุมกันประชาชนทั้งหลายจงมารวมกันผู้ใดในหมู่เขาจะประกาศเรื่องนี้ได้ใครจะเล่าสิ่งที่เคยเกิดขึ้นแล้วในอดีตให้เราฟังเขาจงนำพยานมาพิสูจน์ตนเองให้ทุกคนได้ยินและพูดว่า “เป็นความจริง”
10. พระยาห์เวห์ตรัสว่า “ท่านทั้งหลายเป็นพยานของเราเป็นผู้รับใช้ที่เราได้เลือกไว้ท่านจะได้รู้จักและเชื่อเราและเข้าใจว่าเราเป็นใครนอกจากเรา ไม่มีพระเจ้าอื่นใดไม่เคยมีในอดีต และจะไม่มีในอนาคต
11. เราเท่านั้นคือพระยาห์เวห์นอกจากเราไม่มีผู้ใดช่วยให้รอดพ้นอีก
12. เราเป็นผู้แจ้งให้ทราบ ผู้ช่วยให้รอดพ้น และผู้ประกาศไม่ใช่พระเจ้าอื่นในหมู่ท่านทั้งหลายท่านทั้งหลายเป็นพยานถึงเรา”พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้“เราเป็นพระเจ้า
13. ใช่แล้ว เราเป็นเช่นนี้ตั้งแต่นิรันดรไม่มีผู้ใดช่วยให้พ้นจากมือของเราได้เราทำสิ่งใด ใครจะเปลี่ยนแปลงได้”
14. พระยาห์เวห์ พระผู้ไถ่ของท่านพระผู้ศักดิ์สิทธิ์ของอิสราเอลตรัสดังนี้“เพราะเห็นแก่ท่าน เราส่งกองทัพไปยังบาบิโลนเราจะทำลายประตูเมืองและเสียงโห่ร้องของชาวเคลเดียจะกลายเป็นเสียงคร่ำครวญ
15. เราคือพระยาห์เวห์ พระผู้ศักดิ์สิทธิ์ของท่านพระผู้สร้างของอิสราเอล และกษัตริย์ของท่าน”
16. พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้พระองค์ผู้ทรงเบิกทางในทะเลทรงสร้างทางเดินในน้ำเชี่ยว
17. พระองค์ทรงนำรถศึกและม้าทรงนำกองทัพและนักรบที่กล้าหาญออกมาเขาเหล่านั้นล้มลงแล้วลุกขึ้นไม่ได้อีกเลยเขามอดดับเหมือนไส้ตะเกียงและสูญหาย
18. พระองค์ตรัสว่า“อย่าจดจำเหตุการณ์ที่ผ่านไปแล้วอย่าคิดถึงเรื่องราวในอดีตอีกต่อไป
19. ดูเถิด เรากำลังจะทำสิ่งใหม่โดยแท้จริง เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นแล้ว ท่านไม่รู้ดอกหรือเราจะเบิกทางในถิ่นทุรกันดารเราจะทำให้เกิดแม่น้ำขึ้นในที่แห้งแล้ง
20. แม้กระทั่งสัตว์ป่าก็จะถวายเกียรติแก่เราคือหมาในและนกกระจอกเทศเพราะเราให้น้ำในถิ่นทุรกันดารและให้แม่น้ำในที่แห้งแล้งเพื่อประชากรที่เราเลือกสรรจะได้มีน้ำดื่ม
21. ประชากรที่เราสร้างไว้สำหรับเราจะร้องสรรเสริญเรา”
22. “แต่ท่าน ยาโคบเอ๋ย ท่านไม่ได้เรียกหาเราอิสราเอลเอ๋ย ท่านกลับเบื่อหน่ายเรา
23. ท่านไม่ได้นำลูกแกะมาถวายเป็นเครื่องเผาบูชาแก่เราท่านไม่ได้ถวายเครื่องบูชาเป็นเกียรติแก่เราเราไม่บังคับท่านให้ถวายธัญบูชาไม่ทำให้ท่านเบื่อหน่ายเพราะเรียกร้องให้นำกำยานมาถวาย
24. ท่านไม่ได้ใช้เงินซื้ออ้อยหอม มาถวายเราไม่ได้ทำให้เราพอใจเพราะถวายไขมันเป็นเครื่องบูชาแต่ท่านทำให้เราหนักใจเพราะบาปของท่านทำให้เราเบื่อหน่ายเพราะความชั่วร้ายของท่าน
25. ถึงกระนั้น เราจะลบล้างความผิดของท่านเพราะเราพอใจเช่นนั้นเราจะไม่จดจำบาปของท่านอีกต่อไป
26. จงเตือนความทรงจำของเรา แล้วให้เรามาสู้คดีกันอีกท่านจงให้การเพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของท่านเถิด
27. บรรพบุรุษของท่านได้ทำบาปทนาย ของท่านได้ทรยศต่อเรา
28. ดังนั้น เราจึงลงโทษหัวหน้าสักการสถานของท่านมอบยาโคบให้ถูกทำลายล้างและมอบอิสราเอลให้ถูกสบประมาท”