อิสยาห์ 51
1. ท่านทั้งหลายผู้แสวงหาความชอบธรรมท่านทั้งหลายผู้แสวงหาพระยาห์เวห์จงฟังเราเถิดจงมองดูหินผาซึ่งพระองค์ทรงสกัดท่านจงมองบ่อหินที่ทรงขุดท่านออกมา
2. จงมองอับราฮัมบิดาของท่านจงมองนางซาราห์ผู้คลอดท่านเพราะเราได้เรียกเขาเพียงคนเดียวได้อวยพรเขาและทำให้เขามีลูกหลานมากมาย
3. ใช่แล้ว พระยาห์เวห์ทรงสงสารศิโยนทรงสงสารซากปรักหักพังทั้งหลายของนครนี้จะทรงทำให้ถิ่นทุรกันดารของศิโยนเป็นเหมือนสวนเอเดนทำให้ทุ่งร้างของเมืองนี้เป็นเหมือนสวนของพระยาห์เวห์ความรื่นเริงและความยินดีจะพบได้ในศิโยนรวมทั้งการขอบพระคุณและเสียงเพลงสดุดี
4. ประชากรของเราเอ๋ย จงฟังเสียงของเราชนชาติของเราเอ๋ย จงเงี่ยหูฟังเราเถิดเพราะธรรมบัญญัติจะออกไปจากเราและคำวินิจฉัยของเราจะเป็นแสงสว่างส่องประชาชนทั้งหลาย
5. ชัยชนะของเราอยู่ใกล้แล้วเราจะทำให้ความรอดพ้นปรากฏแขนของเราจะปกครองประชาชนทั้งหลายชายทะเลและเกาะทั้งหลายจะไว้ใจเราเขาไว้ใจกำลังแขนของเรา
6. จงแหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้าและมองดูแผ่นดินเบื้องล่างเถิดเพราะท้องฟ้าจะสูญสลายไปเหมือนควันแผ่นดินจะผุกร่อนไปเหมือนเสื้อผ้าและผู้อาศัยในแผ่นดินจะตายไปเหมือนแมลงวันแต่ความรอดพ้นของเราจะคงอยู่ตลอดไปความยุติธรรมของเราจะไม่สิ้นสุดเลย
7. ท่านทั้งหลายผู้รู้ความหมายความชอบธรรมประชากรที่มีธรรมบัญญัติของเราอยู่ในใจจงฟังเราเถิดอย่ากลัวการเยาะเย้ยของมนุษย์และอย่าหวาดกลัวการสบประมาทของเขา
8. เพราะแมลงจะกินเขาเหมือนกินเสื้อผ้าจะกินเขาเหมือนกินขนแกะแต่ความเที่ยงธรรมของเราจะคงอยู่ตลอดไปความรอดพ้นของเราจะคงอยู่ทุกชั่วอายุคน
9. พระกรของพระยาห์เวห์เอ๋ยจงตื่นเถิด จงตื่นเถิด จงสวมกำลังจงตื่นขึ้นเหมือนในสมัยก่อนในชั่วอายุคนที่ผ่านมาแล้วพระองค์มิใช่หรือที่ทรงสับราหับเป็นชิ้นๆ ทรงแทงมังกรจนทะลุ
10. พระองค์มิใช่หรือที่ทรงทำให้ทะเลแห้งทำให้น้ำของทะเลลึก แห้งไปด้วยพระองค์ทรงทำให้ท้องทะเลเป็นหนทางให้ผู้ที่ทรงไถ่กู้ไว้แล้วเดินผ่าน
11. ผู้ที่พระยาห์เวห์ทรงไถ่ไว้แล้วจะกลับมายังศิโยนพลางโห่ร้องด้วยความชื่นชมความยินดีจะอยู่บนศีรษะของเขาตลอดไปความชื่นบานและความยินดีจะติดตามเขาความโศกเศร้าและการถอนใจจะหนีไป
12. เรา เราเองคือผู้ปลอบโยนท่านท่านเป็นผู้ใดที่ต้องกลัวมนุษย์ผู้รู้ตายกลัวบุตรแห่งมนุษย์ซึ่งมีชีวิตสั้นเหมือนต้นหญ้า
13. ท่านได้ลืมพระยาห์เวห์ผู้ทรงสร้างท่านพระองค์ทรงขึงท้องฟ้าและวางรากฐานของแผ่นดินท่านมีความกลัวอยู่เสมอตลอดวันต่อหน้าความเกรี้ยวกราดของผู้เบียดเบียนข่มเหงเขาตั้งใจจะทำลายท่านแต่บัดนี้ความเกรี้ยวกราดของผู้ข่มเหงอยู่ที่ไหน
14. เชลยผู้ถูกเนรเทศจะได้รับการปลดปล่อยในไม่ช้าเขาจะไม่ตายลงไปในแดนมรณะและเขาจะไม่ขาดอาหาร
15. เพราะเราคือพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านเราทำให้ทะเลปั่นป่วนจนคลื่นคะนองนามของเราคือพระยาห์เวห์จอมจักรวาล
16. เราใส่ถ้อยคำของเราในปากของท่านเราซ่อนท่านไว้ในร่มเงามือของเราเมื่อเราขึง ท้องฟ้าและวางรากฐานของแผ่นดินเราบอกศิโยนว่า “เจ้าเป็นประชากรของเรา”
17. เยรูซาเล็มเอ๋ย จงตื่นขึ้น จงตื่นขึ้นจงยืนขึ้นเถิดเจ้าได้ดื่มถ้วยแห่งพระพิโรธจากพระหัตถ์พระยาห์เวห์เจ้าได้ดื่มจนถึงตะกอนและเดินโซเซเพราะความเมามาย
18. ในบรรดาบุตรที่เจ้าคลอดออกมา ไม่มีผู้ใดนำทางเจ้าในบรรดาบุตรที่เจ้าเลี้ยงมา ก็ไม่มีใครจูงเจ้า
19. ภัยพิบัติสองประการจะเกิดขึ้นแก่เจ้าคือการทำลายล้างจนหมดสิ้นและการกันดารอาหารเพราะสงครามผู้ใดจะสงสารเจ้าผู้ใดจะปลอบโยนเจ้า
20. บรรดาบุตรของเจ้าหมดเรี่ยวแรงนอนอยู่ตามมุมถนนทุกสายเหมือนละมั่งติดข่ายเขาได้รับพระพิโรธของพระยาห์เวห์อย่างเต็มเปี่ยมได้รับการตำหนิจากพระเจ้าของเจ้า
21. ดังนั้น เจ้าที่เป็นทุกข์เจ้าซึ่งมึนเมา แต่มิใช่ด้วยเหล้าองุ่นจงฟังข้อนี้เถิด
22. พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเจ้าพระเจ้าของเจ้าผู้ทรงแก้คดีแทนประชากรของพระองค์ตรัสดังนี้“ดูซิ เรากำลังจะเอาถ้วยที่ทำให้เจ้าเมามายเดินโซเซออกมาจากมือของเจ้าคือถ้วยที่บรรจุความโกรธของเราเจ้าจะไม่ต้องดื่มอีก
23. เราจะวางถ้วยไว้ในมือของผู้ทรมานเจ้าผู้เคยสั่งเจ้าว่า‘จงก้มลง เราจะเดินเหยียบเจ้า’เจ้าได้ทำให้หลังของเจ้าเป็นพื้นดินเป็นถนนให้ผู้คนเดินบนนั้น”