อิสยาห์ 10
1. วิบัติจงเกิดแก่ผู้ที่ออกข้อกำหนดอยุติธรรมและรีบเขียนคำตัดสินที่ข่มเหงผู้อื่น
2. เพื่อกันคนจนมิให้ได้รับความยุติธรรมและขโมยสิทธิจากคนยากจนในประชากรของเราทำให้หญิงม่ายเป็นเหยื่อของตนและปล้นลูกกำพร้า
3. ท่านทั้งหลายจะทำอะไรในวันลงโทษเมื่อหายนะจะมาถึงท่านจากที่ห่างไกลท่านจะหนีไปพึ่งใครจะละทิ้งทรัพย์สมบัติของท่านไว้ที่ใด
4. เพื่อจะไม่ต้องคุดคู้อยู่ในหมู่เชลยหรือล้มลงในหมู่ผู้ถูกฆ่าถึงกระนั้น พระพิโรธของพระองค์ก็ยังไม่สงบพระองค์ยังคงเงื้อพระหัตถ์อยู่
5. วิบัติจงเกิดแก่อัสซีเรีย ไม้เรียวที่เราใช้เมื่อเราโกรธไม้พลองที่เราใช้เมื่อเราโกรธจัด
6. เราจะส่งเขาไปต่อสู้กับชนชาติที่ไม่เคารพนับถือเราจะสั่งเขาให้ไปต่อสู้ประชากรที่ทำให้เราโกรธเพื่อไปริบข้าวของ ไปปล้นและเหยียบย่ำชนชาตินี้เหมือนเหยียบเลนบนถนน
7. แต่อัสซีเรียมิได้ตั้งใจเช่นนั้นจิตใจของเขาก็มิได้คิดดังนี้เขาคิดแต่จะทำลายและทำลายล้างชนชาติจำนวนมาก
8. เขาพูดว่า “แม่ทัพของเราทุกคนเป็นกษัตริย์มิใช่หรือ
9. เมืองคัลโนก็เหมือนเมืองคาร์เคมิชเมืองคามัทก็เหมือนเมืองอาร์ปัดกรุงสะมาเรียก็เหมือนกรุงดามัสกัส มิใช่หรือ
10. มือของเราไปถึงบรรดาอาณาจักรที่นับถือรูปเคารพและมีรูปปั้นจำนวนมากกว่ารูปเคารพของกรุงเยรูซาเล็มและกรุงสะมาเรีย
11. เราได้ทำอย่างไรกับกรุงสะมาเรียและรูปเคารพแล้วเราก็จะทำอย่างนั้นกับกรุงเยรูซาเล็มและรูปปั้นนั้นไม่ได้
12. เมื่อองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงประกอบพระราชกิจทั้งหมดบนภูเขาศิโยน และที่กรุงเยรูซาเล็มเสร็จแล้ว พระองค์จะทรงลงโทษ การกระทำของกษัตริย์แห่งอัสซีเรียผู้มีพระทัยเย่อหยิ่งและดูถูกคนทั้งหลาย
13. เพราะกษัตริย์ทรงคิดว่า“เราได้ทำการนี้ด้วยกำลังมือและปรีชาญาณของเรา เพราะเรามีปรีชาเราได้ย้ายเขตแดนของประชาชนหลายชาติได้ปล้นทรัพย์สมบัติของเขาได้ใช้อำนาจคว่ำผู้ที่นั่งบนบัลลังก์
14. มือของเราได้ฉวยทรัพย์สมบัติของประชาชนหลายชาติเหมือนฉวยรังนกคนเก็บไข่ที่ถูกทิ้งไว้ในรังนกฉันใดเราก็จะยึดแผ่นดินทั้งหมดฉันนั้นไม่มีผู้ใดขยับปีกไม่มีผู้ใดอ้าปากหรือร้องจิ๊บๆ ”
15. องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า“ขวานจะอวดตัวว่าเก่งกว่าผู้ที่ใช้มันหรือเลื่อยจะทะนงตัวเหนือผู้ที่ใช้มันเลื่อยหรือเหมือนกับว่าไม้ตะบองจะยกผู้ถือมันขึ้นหรือเหมือนไม้พลองจะยกสิ่งที่มิใช่ไม้ขึ้นได้”
16. ดังนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้า พระยาห์เวห์จอมจักรวาลจะทรงส่งโรคภัยมาทำให้คนแข็งแรงกลับผอมแห้งโรคนี้จะเผาผลาญผู้ที่เป็นเกียรติของเขาเหมือนไฟไหม้
17. แสงสว่างของอิสราเอลจะกลายเป็นไฟและพระผู้ศักดิ์สิทธิ์จะกลายเป็นเปลวเพลิงซึ่งจะลุกไหม้และเผาผลาญต้นหนามและกอหนามภายในวันเดียว
18. พระองค์จะทรงทำลายป่ายิ่งใหญ่และสวนผลไม้ของเขาเหมือนโรคร้ายทำลายทั้งกายและใจของมนุษย์
19. ต้นไม้ในป่าจะเหลือไม่กี่ต้นแม้เด็กๆ ก็จะนับได้
20. วันนั้น ชนอิสราเอลที่เหลืออยู่และผู้รอดชีวิตจากพงศ์พันธุ์ของยาโคบจะไม่ขอพึ่งผู้ที่เฆี่ยนตีเขาอีกแต่จะขอพึ่งพระยาห์เวห์พระผู้ศักดิ์สิทธิ์แห่งอิสราเอลอย่างแท้จริง
21. ผู้รอดชีวิต ผู้ที่เหลืออยู่จากพงศ์พันธุ์ของยาโคบจะกลับมาหาพระเจ้าผู้ทรงอานุภาพ
22. อิสราเอลเอ๋ย แม้ประชากรของเจ้าจะเป็นเหมือนทรายชายทะเลแต่ผู้รอดชีวิตเท่านั้นจะกลับมาการทำลายล้างได้ถูกกำหนดไว้แล้วเป็นการลงโทษยุติธรรมที่สุด
23. องค์พระผู้เป็นเจ้า พระยาห์เวห์จอมจักรวาลจะทรงทำให้การทำลายล้างทั่วแผ่นดินสำเร็จตามที่ทรงกำหนดไว้
24. ดังนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้า พระยาห์เวห์จอมจักรวาลตรัสดังนี้ว่า“ประชากรของเรา ผู้อยู่บนเนินศิโยน อย่ากลัวอัสซีเรียเลยแม้เขาจะใช้ไม้ตะบองตีท่านและใช้ไม้เรียวเฆี่ยนท่านอย่างที่ชาวอียิปต์เคยทำ
25. เพราะอีกไม่นานความกริ้วของเราจะสิ้นสุดและความโกรธของเราจะทำลายเขา
26. พระยาห์เวห์จอมจักรวาลจะทรงใช้แส้เฆี่ยนเขาดังที่ทรงตีชาวมีเดียนบนผาหินโอเรบจะทรงยกไม้เรียวขึ้นเหนือทะเลดังที่เคยทรงทำกับชาวอียิปต์
27. วันนั้นเราจะยกภาระหนักของเขาออกจากบ่าของท่านจะทำลายแอกของเขาจากคอของท่าน“
28. ศัตรูมาถึงเมืองอัยยาท ผ่านเมืองมิโกรนวางสัมภาระไว้ที่เมืองมิคมาช
29. เขาผ่านห้วยมาตั้งค่ายที่เมืองเกบาเมืองรามาห์ตกใจกลัวเมืองกิเบอาห์ของกษัตริย์ซาอูลก็หนีไป
30. บัท-กัลลิมเอ๋ย จงร้องเสียงดังไลชาห์เอ๋ย จงตั้งใจฟังอานาโธทเอ๋ย จงตอบซิ
31. มัดเมนาห์กำลังหนีไปชาวเกบิมกำลังหนีให้พ้นภัย
32. วันนี้ เขาจะหยุดที่เมืองโนบเขาจะยกกำปั้นคุกคามภูเขาแห่งธิดาของศิโยนคุกคามเนินเขาของกรุงเยรูซาเล็ม
33. ดูซิ องค์พระผู้เป็นเจ้า พระยาห์เวห์จอมจักรวาลจะทรงใช้กำลังรุนแรงตัดกิ่งไม้ต้นสูงที่สุดจะถูกโค่นและต้นที่สูงจะต้องถูกตัดให้ต่ำ
34. พระองค์จะทรงใช้ขวานตัดต้นไม้ในป่าทึบแม้แต่ต้นสนสีดาร์สง่างามของเลบานอนก็จะล้มลง