อิสยาห์ 63
1. ผู้นี้เป็นใครหนอที่มาจากแคว้นเอโดมสวมเสื้อผ้าย้อมสีแดงมาจากเมืองโบสราห์สวมอาภรณ์งดงามเดินมา เปี่ยมด้วยพลัง“เป็นเราเองที่พูดด้วยความเที่ยงธรรมและทรงอานุภาพที่จะช่วยให้รอดพ้น”
2. ทำไมเครื่องทรงของพระองค์จึงมีสีแดงและอาภรณ์ของพระองค์จึงมีสีเหมือนเสื้อผ้าของผู้ย่ำในบ่อย่ำองุ่น
3. “เราได้ย่ำในบ่อย่ำองุ่นแต่ลำพังไม่มีผู้ใดจากประชากรของเรา อยู่กับเราเราย่ำเขาด้วยความขุ่นเคืองเราเหยียบเขาด้วยความโกรธเลือด ของเขากระเซ็นถูกเสื้อผ้าของเราเสื้อผ้าของเราทั้งหมดก็เปรอะเปื้อน
4. เพราะวันลงโทษอยู่ในใจของเราปีแห่งการไถ่กู้ได้มาถึงแล้ว
5. เรามอง แต่ไม่มีผู้ใดมาช่วยเหลือเราประหลาดใจ แต่ไม่มีผู้ใดพยุงเราไว้แขนของเราก็มาช่วยเหลือเราความโกรธค้ำจุนเราไว้
6. เราเหยียบชนชาติทั้งหลายด้วยความขุ่นเคืองเราสับเขาให้แหลก ด้วยความโกรธทำให้เลือดของเขาไหลลงบนพื้นดิน”
7. ข้าพเจ้าจะระลึกถึงความรักมั่นคงของพระยาห์เวห์ข้าพเจ้าจะสรรเสริญพระยาห์เวห์ที่ทรงทำทุกสิ่งเพื่อชาวเราพระองค์ทรงความดียิ่งนักต่อชนชาติอิสราเอลพระองค์ทรงพระกรุณาต่อเขาตามความรักมั่นคงยิ่งใหญ่ของพระองค์
8. พระองค์ตรัสว่า “ใช่แล้ว เขาทั้งหลายเป็นประชากรของเราเป็นบุตรที่จะไม่ทำให้เราผิดหวัง”พระองค์ทรงเป็นพระผู้ช่วยเขาให้รอดพ้น
9. จากความทุกข์ยากทั้งมวลไม่ใช่ผู้แทน หรือทูตสวรรค์ที่ช่วยเขาให้รอดพ้นแต่พระองค์เองทรงช่วยเหลือพระองค์ทรงไถ่กู้เขาด้วยความรักและด้วยความสงสารพระองค์ทรงยกเขาขึ้นและทรงอุ้มเขาไว้ทุกวันตลอดมา
10. แต่เขาทั้งหลายเป็นกบฏทำให้พระจิตศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์ต้องเศร้าหมองพระองค์จึงทรงกลับเป็นศัตรูของเขาและทรงต่อสู้กับเขา
11. ประชากร ของพระองค์ระลึกถึงวันในอดีตสมัยโมเสสถามว่า “พระองค์ผู้ทรงนำเขาทั้งหลายขึ้นมาจากทะเลพร้อมกับบรรดาผู้ดูแลอยู่ที่ใดพระองค์ผู้ทรงวางพระจิตศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์ในหมู่ประชากรอยู่ที่ใด
12. พระองค์ทรงนำทางเบื้องขวาของโมเสสด้วยพระหัตถ์ทรงอานุภาพทรงแยกน้ำออกเบื้องหน้าเขาเพื่อทรงทำให้พระนามคงอยู่ตลอดไป
13. ทรงนำเขาผ่านทะเลประดุจม้าวิ่งผ่านทุ่งราบเขาไม่สะดุดล้มเลย
14. เหมือนสัตว์เลี้ยงที่ลงมาในหุบเขาพระจิตของพระยาห์เวห์ทรงนำเขาไปพักผ่อน”ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระองค์ทรงนำประชากรของพระองค์เช่นนี้เพื่อทำให้พระนามได้รับสิริรุ่งโรจน์ตลอดไป
15. โปรดทอดพระเนตรลงมาจากสวรรค์และทรงเห็นที่ประทับศักดิ์สิทธิ์รุ่งโรจน์ของพระองค์เถิดความกระตือรือร้นและพระอานุภาพของพระองค์อยู่ที่ใดความห่วงใยและพระกรุณาสงสารของพระองค์อยู่ที่ใดเหตุใดจึงไม่ทรงสำแดงให้ข้าพเจ้าได้เห็น
16. ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระองค์ทรงเป็นพระบิดาของข้าพเจ้าทั้งหลายเพราะอับราฮัมไม่รู้จักข้าพเจ้าทั้งหลายอีกแล้วและอิสราเอลก็จำไม่ได้แต่พระองค์ทรงเป็นพระบิดาของข้าพเจ้าทั้งหลายเพราะพระนามของพระองค์ตลอดมาคือ “พระผู้ไถ่กู้ของเรา”
17. ข้าแต่พระยาห์เวห์ เหตุไฉนจึงทรงปล่อยให้ข้าพเจ้าทั้งหลายหลงไปจากวิถีทางของพระองค์เหตุไฉนจึงทรงปล่อยให้ข้าพเจ้าทั้งหลายมีใจดื้อด้านจนไม่ยำเกรงพระองค์โปรดทรงกลับมาเพราะเห็นแก่ผู้รับใช้ของพระองค์และเห็นแก่ตระกูลที่เป็นมรดกของพระองค์เถิด
18. ประชากรศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์ยึดครองสักการสถานอยู่ชั่วระยะเวลาหนึ่งแล้วศัตรูของพระองค์ได้เหยียบย่ำสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์
19. นานมาแล้ว ข้าพเจ้าทั้งหลายเป็นเสมือนผู้ที่ไม่ทรงปกครองเป็นเสมือนประชากรที่ไม่เคยได้รับนามว่าเป็นประชากรของพระองค์