อิสยาห์ 16
1. จงส่งลูกแกะไปถวายผู้มีอำนาจปกครองแผ่นดินจากเมืองเส-ลาผ่านถิ่นทุรกันดารไปยังภูเขาของธิดาแห่งศิโยน
2. ธิดาแห่งโมอับซึ่งอยู่ใกล้ที่ตื้นลุยข้ามได้ของแม่น้ำอารโนนจะเป็นเหมือนนกที่กำลังบินหนีเหมือนลูกนกที่ตกจากรัง
3. “จงให้คำปรึกษาแก่พวกเรา จงตัดสินใจเวลาเที่ยงวัน จงแผ่ร่มเงาของท่านเหมือนเวลากลางคืนจงช่วยซ่อนผู้ถูกไล่ตามอย่าหักหลังผู้ลี้ภัย
4. ขอให้ชาวโมอับที่ถูกไล่ตามมาอาศัยอยู่กับท่านจงเป็นที่ลี้ภัยให้เขาพ้นจากผู้ทำลายเมื่อไม่มีผู้ข่มเหงและการทำลายจบลงเมื่อผู้เหยียบย่ำจะสูญหายไปจากแผ่นดิน
5. พระบัลลังก์จะตั้งมั่นในความรักมั่นคงจะมีผู้หนึ่งนั่งบนบัลลังก์ด้วยความซื่อสัตย์ในกระโจมของกษัตริย์ดาวิดเป็นผู้พิพากษาที่แสวงหาความถูกต้องพร้อมจะให้ความยุติธรรม”
6. เราเคยได้ยินเรื่องความหยิ่งยโสของโมอับซึ่งหยิ่งจองหองมากเรื่องความจองหอง ความเย่อหยิ่ง และความอวดดีของเขาการพูดโอ้อวดของเขาไร้ประโยชน์
7. ชาวโมอับจึงคร่ำครวญถึงแคว้นโมอับทุกคนจะคร่ำครวญท่านทั้งหลายจะร้องโหยหวนด้วยความทุกข์เมื่อคิดถึงผลองุ่นแห้งอัดของเมืองคีร์หะเรเชท
8. เพราะทุ่งนาแห่งเมืองเฮชโบนกำลังแห้งรวมทั้งเถาองุ่นของเมืองสิบมาห์บรรดาเจ้านายของนานาชาติได้หักกิ่งก้านของเถาองุ่นซึ่งแผ่ไปถึงเมืองยาเซอร์เลยไปถึงถิ่นทุรกันดารกิ่งเหล่านี้แผ่กว้างออกไปจนถึงทะเล
9. เราจึงร้องไห้กับชาวเมืองยาเซอร์ที่ร้องไห้เสียดายเถาองุ่นของเมืองสิบมาห์เมืองเฮชโบนและเอเลอาเลห์เอ๋ยเราร้องไห้จนน้ำตารดเจ้าในฤดูร้อนและฤดูเก็บเกี่ยวเสียงโห่ร้องยินดีของเจ้าหมดไปแล้ว
10. ความยินดีและความเบิกบานหายไปจากสวนผลไม้ไม่มีผู้ใดร้องเพลงยินดีในสวนองุ่นไม่มีผู้ใดโห่ร้องไม่มีผู้ใดย่ำผลองุ่นในบ่อย่ำองุ่นอีกต่อไปเสียงโห่ร้องยินดีเงียบไปแล้ว
11. ดังนั้น เมื่อคิดถึงโมอับ จิตใจของเราจึงสั่นสะท้านเหมือนพิณและใจของเราก็สั่นสะท้านเมื่อคิดถึงเมืองคีร์เฮเรส
12. เมื่อโมอับจะปรากฏตัวที่สักการสถานบนที่สูงเขาจะเหน็ดเหนื่อยเข้ามาในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์เพื่ออธิษฐานภาวนาแต่ก็จะไม่ได้รับผล
13. นี่คือพระวาจาที่พระยาห์เวห์ตรัสเกี่ยวกับโมอับในอดีต
14. บัดนี้ พระยาห์เวห์ตรัสว่า “ภายในสามปีตามการนับปีของลูกจ้าง ความรุ่งเรืองของโมอับจะถูกเหยียดหยาม แม้ประชาชนจะมีจำนวนมาก ผู้ที่รอดชีวิตจะมีจำนวนน้อย และไม่มีความสำคัญเลย