อิสยาห์ 17
1. คำพยากรณ์กล่าวโทษกรุงดามัสกัสดูซิ กรุงดามัสกัสจะไม่เป็นเมืองอีกแล้วจะเป็นแต่กองสิ่งปรักหักพัง
2. เมืองบริวาร จะถูกทิ้งร้างตลอดไปจะเป็นที่อยู่ของฝูงแพะแกะซึ่งจะนอนโดยไม่มีผู้ใดรบกวน
3. เอฟราอิมจะสูญเสียป้อมปราการและกรุงดามัสกัสจะสูญเสียอำนาจปกครองชาวซีเรียที่รอดชีวิตจะมีความรุ่งเรืองเหมือนกับชาวอิสราเอลพระยาห์เวห์จอมจักรวาลตรัส
4. วันนั้น ความรุ่งเรืองของยาโคบจะตกต่ำร่างกายที่เคยอ้วนพีจะซูบผอมลง
5. จะเป็นเหมือนผู้เก็บเกี่ยว รวบต้นข้าวใช้มือเกี่ยวรวงข้าวและเก็บข้าวตกในหุบเขาเรฟาอิม
6. จะมีแต่ผลตกค้างเหลืออยู่เพียงไม่กี่ผลเหมือนเมื่อฟาดต้นมะกอกเทศให้ผลหล่นเพียงสองสามลูกจะเหลืออยู่บนยอดหรือสี่ห้าลูกเหลืออยู่บนกิ่งที่เคยมีผลดกพระยาห์เวห์ พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัส
7. วันนั้น ผู้คนจะมองดูพระผู้สร้างของตน นัยน์ตาเขาจะมองดูพระผู้ศักดิ์สิทธิ์ของอิสราเอล
8. เขาจะไม่มองดูแท่นบูชาที่มือของเขาสร้างไว้ เขาจะไม่มองสิ่งที่นิ้วของเขาได้ทำขึ้น คือเสาไม้ศักดิ์สิทธิ์ของเทพีอาเชราห์ และแท่นเผาเครื่องหอม
9. วันนั้น เมืองป้อมของเขาจะเป็นเหมือนเมืองที่ถูกทิ้งร้างของชาวฮีไวต์และชาวอาโมไรต์ซึ่งเขาได้ทิ้งร้างเมื่อชาวอิสราเอลเข้ามาจะมีแต่เมืองที่ถูกทิ้งร้าง
10. เพราะท่านได้ลืมพระเจ้าผู้ทรงช่วยท่านให้รอดพ้นและมิได้ระลึกถึงศิลาซึ่งเป็นที่ลี้ภัยของท่านท่านปลูกต้นไม้ที่ร่มรื่นและทาบกิ่งของชนต่างชาติ
11. แม้ต้นไม้เหล่านี้จะงอกขึ้นในวันที่ท่านปลูกจะออกดอกในเช้าวันรุ่งขึ้นท่านก็จะเก็บเกี่ยวอะไรไม่ได้เลยในวันที่ท่านเจ็บป่วยและเจ็บปวดอย่างที่จะรักษาไม่หาย
12. ฟังซิ เสียงกึกก้องของชนหลายชาติเหมือนเสียงคลื่นของทะเลเสียงดังของนานาชาติเหมือนเสียงโครมครามของน้ำตก
13. ชนชาติทั้งหลายส่งเสียงโครมครามเหมือนเสียงของน้ำมากมายแต่พระเจ้าจะทรงขู่ และพวกเขาจะหนีไปไกลจะถูกไล่เหมือนแกลบที่ถูกลมบนภูเขาพัดกระจัดกระจายไปเหมือนฝุ่นหมุนวนเมื่อถูกลมพายุพัดปลิวไป
14. เวลาเย็น ทุกสิ่งน่าสะพรึงกลัวแต่ก่อนรุ่งเช้า ทุกสิ่งก็หายไปแล้วนี่คือชะตากรรมของผู้ที่ริบของของเรานี่คือชะตากรรมของผู้ที่ปล้นเรา