สดุดี 77
1. ข้าพเจ้าร้องหาพระเจ้าและร้องขอความช่วยเหลือข้าพเจ้าร้องหาพระเจ้าให้ทรงฟังข้าพเจ้า
2. ยามข้าพเจ้าเป็นทุกข์ ข้าพเจ้าแสวงหาองค์พระผู้เป็นเจ้าข้าพเจ้าชูมือขึ้นทั้งคืนอย่างไม่รู้เหนื่อยล้าใจข้าพเจ้าไม่ยอมรับการปลอบโยน
3. ข้าพเจ้าถอนใจเมื่อระลึกถึงพระเจ้าจิตข้าพเจ้าอ่อนระโหยยามคำนึงถึงพระองค์ (พักครู่หนึ่ง)
4. พระองค์ทรงรั้งข้าพเจ้าไว้มิให้ปิดเปลือกตาข้าพเจ้าวุ่นวายใจจนพูดไม่ออก
5. ข้าพเจ้าคิดย้อนถึงวันในอดีตระลึกถึงปีที่ผ่านมานานแล้ว
6. ตลอดคืน ข้าพเจ้าครุ่นคำนึง อยู่ในใจขณะใช้ความคิดตรึกตรอง จิตข้าพเจ้าก็ถามว่า
7. “องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงทอดทิ้งข้าพเจ้าตลอดไปหรือพระองค์จะไม่มีวันทรงแสดงความโปรดปรานอีกเลยหรือ
8. ความรักมั่นคงของพระองค์สูญหายตลอดไปหรือพระสัญญาของพระองค์ไม่คงอยู่สำหรับยุคต่อๆ ไปหรือ
9. พระเจ้าทรงลืมที่จะแสดงพระเมตตากระนั้นหรือทรงพระพิโรธจนหมดความสงสารหรือ” (พักครู่หนึ่ง)
10. แล้วข้าพเจ้าก็คิดว่า “สิ่งที่ทรมานใจข้าพเจ้าก็คือพระหัตถ์ขวาของพระผู้สูงสุดไม่สำแดงพระอานุภาพ เหมือนเดิมเสียแล้ว
11. ข้าพเจ้าจะระลึกถึง กิจการยิ่งใหญ่ทั้งหลายของพระยาห์เวห์ใช่แล้ว ข้าพเจ้าจะระลึกถึงการอัศจรรย์ที่ทรงกระทำในอดีต
12. ข้าพเจ้าจะไตร่ตรองทุกสิ่งที่ทรงกระทำและครุ่นคิดถึงกิจการยิ่งใหญ่ทั้งหลายของพระองค์
13. ข้าแต่พระเจ้า ทางของพระองค์ศักดิ์สิทธิ์เทพเจ้าใดจะยิ่งใหญ่เทียบเท่าพระองค์”
14. พระองค์ทรงเป็นพระเจ้า ทรงกระทำสิ่งมหัศจรรย์พระองค์ทรงสำแดงพระอานุภาพให้เป็นที่รู้จักในบรรดา ประชาชาติ
15. ทรงใช้พระอานุภาพไถ่ประชากรของพระองค์คือลูกหลานของยาโคบและโยเซฟ (พักครู่หนึ่ง)
16. เมื่อน่านน้ำเห็นพระองค์ พระเจ้าข้าเมื่อน่านน้ำเห็นพระองค์ ก็กลัวจนตัวสั่นห้วงน้ำลึกสั่นสะท้านด้วยความกลัว
17. หมู่เมฆเทน้ำลงมาดังโตรกธารฟากฟ้าก็คะนองครืนครั่นฟ้าแลบแปลบปลาบเหมือนลูกธนู
18. เสียงฟ้าร้องของพระองค์ดังกึกก้องในลมพายุสายฟ้าแลบของพระองค์ส่องโลกให้สว่างไสวแผ่นดินหวั่นไหวและสั่นสะเทือน
19. พระองค์ทรงพระดำเนินผ่านทะเลทางของพระองค์อยู่เหนือมหาสมุทรไม่มีผู้ใดพบรอยพระบาทของพระองค์
20. พระองค์ทรงนำประชากรของพระองค์ดุจทรงนำฝูงแกะทรงให้โมเสสและอาโรนเป็นผู้นำแทนพระองค์