สดุดี 102
1. ข้าแต่พระยาห์เวห์ โปรดทรงฟังคำภาวนาของข้าพเจ้าขอให้เสียงร้องขอความช่วยเหลือของข้าพเจ้าขึ้นไปถึงพระองค์
2. ขออย่าทรงซ่อนพระพักตร์ไปจากข้าพเจ้ายามข้าพเจ้าอยู่ในความทุกข์ยากโปรดทรงเงี่ยพระกรรณฟังข้าพเจ้าเมื่อข้าพเจ้าเรียกหาพระองค์ โปรดทรงตอบข้าพเจ้าโดยเร็วเถิด
3. วันเวลาของข้าพเจ้าจางหายไปประดุจควันไฟกระดูกของข้าพเจ้าลุกเป็นไฟเหมือนถ่านในเตา
4. ใจของข้าพเจ้าเหี่ยวแห้งเหมือนต้นหญ้าที่ถูกแดดเผาข้าพเจ้าลืมแม้กระทั่งจะกินอาหาร
5. ข้าพเจ้าส่งเสียงร้องคร่ำครวญจนเหลือแต่หนังหุ้มกระดูก
6. ข้าพเจ้าเป็นเหมือนนกเค้าแมวในถิ่นทุรกันดารเหมือนนกฮูกในซากปรักหักพัง
7. ข้าพเจ้าตื่นเฝ้าอยู่และคร่ำครวญข้าพเจ้าเป็นเหมือนนกโดดเดี่ยวเกาะอยู่บนหลังคา
8. ศัตรูของข้าพเจ้าด่าว่าเหน็บแนมข้าพเจ้าตลอดทั้งวันเขาโกรธเคือง และสาปแช่งข้าพเจ้า
9. ถูกต้องแล้ว ข้าพเจ้ากินขี้เถ้าต่างอาหารดื่มน้ำตาแทนเครื่องดื่ม
10. พระองค์ทรงยกข้าพเจ้าขึ้นมาและทรงขว้างทิ้งไปเพราะพระพิโรธและความกริ้วของพระองค์
11. วันเวลาของข้าพเจ้าหมดไปเหมือนเงาที่ทอดยาวเวลาเย็นข้าพเจ้าเหี่ยวแห้งไปคล้ายต้นหญ้า
12. แต่พระองค์ ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระองค์ประทับอยู่บนพระบัลลังก์ตลอดไปมนุษย์ทุกยุคทุกสมัยระลึกถึงพระองค์
13. โปรดทรงลุกขึ้นและทรงเมตตาสงสารศิโยนเถิดบัดนี้เป็นเวลาที่จะโปรดปรานเวลานั้นมาถึงแล้ว
14. เพราะผู้รับใช้ทั้งหลายของพระองค์รักศิลาทุกก้อนในศิโยนและสงสารซากปรักหักพังของนครนี้
15. นานาชาติจะยำเกรงพระนามพระยาห์เวห์กษัตริย์ทั้งหลายของแผ่นดินจะเคารพยำเกรงพระสิริรุ่งโรจน์ของพระองค์
16. เมื่อพระยาห์เวห์จะทรงสร้างศิโยนขึ้นใหม่พระองค์จะทรงปรากฏในพระสิริรุ่งโรจน์
17. จะทรงผินพระพักตร์ฟังคำอธิษฐานภาวนาของผู้ถูกทอดทิ้งและจะไม่ทรงดูหมิ่นคำอธิษฐานภาวนาของเขา
18. ขอให้เรื่องนี้ได้รับการบันทึกไว้เป็นหลักฐานสำหรับชนรุ่นต่อๆ ไปในอนาคตและประชากรที่จะเกิดใหม่จะสรรเสริญพระยาห์เวห์
19. พระยาห์เวห์ทอดพระเนตรลงมาจากสักการสถานเบื้องบนของพระองค์จากสวรรค์ พระองค์ทรงสำรวจแผ่นดิน
20. เพื่อทรงฟังเสียงคร่ำครวญของผู้ถูกจองจำและทรงปลดปล่อยผู้ต้องโทษประหารให้เป็นอิสระ
21. แล้วพระนามพระยาห์เวห์จะได้รับการประกาศในศิโยนพระองค์จะทรงได้รับคำสรรเสริญในกรุงเยรูซาเล็ม
22. เมื่อประชาชาติทั้งหลายจะมาชุมนุมกันและบรรดาอาณาจักรจะรับใช้พระยาห์เวห์
23. พระองค์ทรงบันดาลให้พละกำลังของข้าพเจ้า อ่อนเปลี้ยระหว่างการเดินทางพระองค์ทรงทำให้วันเวลาของข้าพเจ้าสั้นลง
24. ข้าพเจ้าจึงพูดว่า “ข้าแต่พระเจ้าของข้าพเจ้าโปรดอย่าทรงยกข้าพเจ้าไปก่อนถึงครึ่งอายุของข้าพเจ้าพระองค์ทรงพระชนมชีพอยู่ตลอดไปเป็นนิตย์”
25. พระองค์ทรงวางรากฐานของแผ่นดินนานมาแล้วท้องฟ้าเป็นผลงานจากฝีพระหัตถ์ของพระองค์
26. สิ่งเหล่านี้จะผ่านพ้นไป แต่พระองค์จะยังทรงดำรงอยู่สิ่งต่างๆ จะผุกร่อนไปเหมือนเสื้อผ้าพระองค์ทรงเปลี่ยนทุกสิ่งเหมือนอาภรณ์ที่ใช้แล้ว
27. แต่พระองค์ไม่ทรงเปลี่ยนเลยและปีของพระองค์ก็ไม่มีวันสิ้นสุด
28. บรรดาบุตรของผู้รับใช้พระองค์จะพำนักอยู่อย่างปลอดภัยลูกหลานของเขาจะดำเนินชีวิตเฉพาะพระพักตร์อย่างมั่นคง