สดุดี 141
1. ข้าแต่พระยาห์เวห์ ข้าพเจ้าเรียกหาพระองค์ โปรดรีบเสด็จมาเถิดโปรดทรงฟังเสียงข้าพเจ้า เมื่อข้าพเจ้าเรียกหาพระองค์
2. ขอให้คำภาวนาของข้าพเจ้าเป็นดั่งกำยานเฉพาะพระพักตร์พระองค์ขอให้มือของข้าพเจ้าที่ชูขึ้นหาพระองค์เป็นดั่งเครื่องบูชายามเย็น
3. ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงวางยามเฝ้าปากของข้าพเจ้าไว้ขอทรงวางยามไว้ตรงประตูริมฝีปากของข้าพเจ้า
4. ขออย่าทรงปล่อยให้ใจข้าพเจ้าเอนเอียงไปทางความชั่วร้ายเพื่อจะไม่ต้องทำกิจการอธรรมกับคนชั่วร้ายข้าพเจ้าจะไม่ยอมลิ้มรสอาหารโอชาของเขา
5. ผู้ชอบธรรมจะตำหนิข้าพเจ้าก็ได้ผู้จงรักภักดีต่อพระองค์จะตักเตือนข้าพเจ้าก็ได้แต่คนชั่วร้ายจะเทน้ำมันหอมบนศีรษะของข้าพเจ้าไม่ได้เลยใช่แล้ว ข้าพเจ้าจะอธิษฐานภาวนาต่อไปแม้เขาจะทำความชั่วร้าย
6. เขาตกอยู่ในมือของผู้พิพากษาและได้ยินว่าถ้อยคำของข้าพเจ้าว่าอ่อนหวานยิ่งนัก
7. “เช่นเดียวกับหินโม่ที่แตกละเอียด อยู่บนพื้นดินกระดูกของเขาก็กระจายเกลื่อนอยู่ตรงปากทางสู่แดนมรณะ”
8. ข้าแต่พระยาห์เวห์ องค์พระผู้เป็นเจ้า ข้าพเจ้าเบนสายตามาหาพระองค์ข้าพเจ้าลี้ภัยมาพึ่งพระองค์ โปรดอย่าทรงทิ้งข้าพเจ้าไว้ ในอันตราย
9. โปรดทรงช่วยข้าพเจ้าให้รอดพ้นจากบ่วงแร้วที่เขาวางไว้และจากคนชั่วร้ายที่คอยซุ่มทำร้ายข้าพเจ้า
10. ขอให้คนชั่วร้ายทุกคนตกลงไปติดข่ายของตนขณะที่ข้าพเจ้าเดินผ่านไปอย่างปลอดภัย