สดุดี 137

1. พวก​เรา​นั่ง​และ​ร่ำ​ไห้​อยู่​ริม​ฝั่ง​แม่น้ำ​แห่ง​บา​บิ​โลนและ​ระลึก​ถึงศิ​โยน
2. พวก​เรา​แขวน​พิณ​ใหญ่​ของ​เราไว้​บน​ต้น​หลิว​ใน​แผ่นดิน​นั้น
3. ที่​นั่น ผู้​กวาด​ต้อน​เรา​มายัง​ถิ่น​เนรเทศ​ชวน​เรา​ให้​ร้อง​เพลงผู้​กด​ขี่​เรา สั่ง​เรา​ให้​ร้อง​เพลง​ยินดีพูด​ว่า “​จง​ร้อง​เพลง​แห่งศิ​โยน​ให้​เรา​ฟัง​เถิด”
4. พวก​เรา​จะ​ร้อง​เพลง​ของ​พระ​ยาห์​เวห์บน​ผืน​ดิน​ของ​ชน​ต่าง​ด้าว​ได้​อย่างไร
5. กรุง​เยรูซาเล็ม​เอ๋ย ถ้า​ข้า​ลืม​เจ้าก็​ขอให้​มือ​ขวา​ของ​ข้า​จง​ลีบ เถิด
6. ลิ้น​ของ​ข้า​จง​ติด​เพดาน​ปากหาก​ข้า​ไม่​ระลึก​ถึง​เจ้าหาก​ข้า​ไม่​คิด​ว่า​กรุง​เยรูซาเล็มเป็น​ความ​ยินดี​สูงสุด​ของ​ข้า
7. ข้า​แต่​พระ​ยาห์​เวห์ โปรด​อย่า​ทรง​ลืม​ที่​จะ​ลงโทษ​ชาว​เอ​โดมเมื่อ​กรุง​เยรูซาเล็ม​ถูก​ทำลาย เขา​ยุ​ยง​บรรดา​ศัตรู​ว่า“​จง​ทำลาย จง​ทำลาย​มัน​ให้​ราบ​เป็น​หน้า​กลอง”
8. ธิดา​แห่ง​บา​บิ​โลน​เอ๋ย เจ้า​จะต้อง​ถูก​ทำลายขอให้​ผู้ตอบ​แทน​ความ​ชั่ว​ที่​เจ้า​ทำ​ต่อ​เรา​เป็น​สุข
9. ขอ​ผู้​คว้า​ทารก​ของ​เจ้าฟาด​ลง​กับ​ก้อน​หิน​เป็น​สุข