สดุดี 74
1. ข้าแต่พระเจ้า เหตุใดพระองค์จึงทรงทอดทิ้งข้าพเจ้าทั้งหลายตลอดไปเหตุใดพระพิโรธจึงลุกเป็นไฟ เผาฝูงแกะแห่งทุ่งหญ้าของ พระองค์
2. โปรดทรงระลึกถึงประชากรที่ทรงได้มาเป็นกรรมสิทธิ์ตั้งแต่โบราณกาลประชากรที่ทรงไถ่กู้ไว้เป็นชนเผ่าเฉพาะของพระองค์และโปรดทรงระลึกถึงภูเขาศิโยน ที่พำนักของพระองค์
3. โปรดเสด็จมาเยือนซากปรักหักพังเหล่านี้ที่จะคงอยู่ตลอดไปคือทุกสิ่งที่ศัตรูทำลายในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์
4. คู่อริของพระองค์ร้องตะโกนในที่ประชุมเขายกธงเป็นเครื่องหมายแห่งชัยชนะ
5. เขาใช้ขวานฟันเหมือนคนตัดไม้ในป่าทึบ
6. ใช้ขวานและค้อนทุบทำลายบานประตู
7. จุดไฟเผาทำลายสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์จนราบเป็นหน้ากลองทำทุราจารต่อที่ประทับแห่งพระนามของพระองค์
8. เขาคิดว่า “พวกเราจงทำลายทุกอย่างให้หมดสิ้น”แล้วเขาก็เผาสถานนมัสการพระเจ้าทุกแห่งในแผ่นดิน
9. ข้าพเจ้าทั้งหลายไม่เห็นเครื่องหมายอัศจรรย์อีกต่อไปไม่มีประกาศก ไม่มีผู้ใดในหมู่ข้าพเจ้าทั้งหลายรู้ว่าเหตุการณ์นี้จะยาวนานเพียงใด
10. ข้าแต่พระเจ้า คู่อริจะเยาะเย้ยพระองค์ไปอีกนานสักเท่าไรศัตรูจะหมิ่นประมาทพระนามไปตลอดกาลกระนั้นหรือ
11. เหตุใดพระองค์จึงทรงชักพระหัตถ์กลับและทรงซุก พระหัตถ์ขวาไว้ที่พระอุระ
12. กระนั้น พระเจ้าทรงเป็นพระราชาของข้าพเจ้าตั้งแต่แรกเริ่มพระองค์ทรงช่วยให้รอดพ้นทั่วแผ่นดิน
13. พระองค์ทรงแยกทะเลด้วยพระอานุภาพและทรงทุบหัวสัตว์ร้ายในทะเลจนแหลกละเอียด
14. ทรงบดขยี้หัวของเลวีอาธานและโยนให้เป็นอาหารแก่บรรดาสัตว์ป่า
15. พระองค์ทรงเปิดตาน้ำและลำธารทรงทำให้แม่น้ำที่ไหลอยู่ตลอดเวลาแห้งไป
16. ทั้งกลางวันและกลางคืนเป็นของพระองค์ทรงสร้างดวงอาทิตย์และดวงจันทร์
17. ทรงกำหนดเขตแดนทุกแห่งบนแผ่นดินและทรงจัดทั้งฤดูร้อนและฤดูหนาว
18. ข้าแต่พระยาห์เวห์ โปรดทรงจดจำว่าศัตรูเยาะเย้ยพระองค์ชนชาติโง่เขลาหมิ่นประมาทพระนามของพระองค์
19. โปรดอย่าทรงมอบชีวิตนกพิราบของพระองค์ แก่สัตว์ร้ายอย่าทรงลืมชีวิตผู้ยากจนของพระองค์ตลอดไป
20. ขอทรงคำนึงถึงพันธสัญญาเพราะมีแหล่งซ่องสุมความรุนแรงซ่อนอยู่เต็มแผ่นดิน
21. ขออย่าให้ผู้ถูกเบียดเบียนต้องถอยกลับอย่างน่าอับอายขอให้ผู้ยากจนและขัดสนสรรเสริญพระนามพระองค์
22. ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงลุกขึ้นสู้คดีของพระองค์เถิดโปรดทรงระลึกว่าคนโง่เขลาเยาะเย้ยพระองค์ตลอดวัน
23. ขออย่าทรงลืมเสียงตะโกนของเหล่าศัตรูคือเสียงคำรามของบรรดาปรปักษ์ที่ดังยิ่งขึ้นตลอดเวลา