สดุดี 42
1. กวางย่อมกระหายหาธารน้ำไหลฉันใดข้าแต่พระเจ้า จิตใจข้าพเจ้าก็กระหายหาพระองค์ฉันนั้น
2. จิตใจข้าพเจ้ากระหายพระเจ้า พระเจ้าผู้ทรงชีวิตเมื่อใดเล่าข้าพเจ้าจะได้ไปชม พระพักตร์พระเจ้า
3. ข้าพเจ้ากินน้ำตาต่างอาหารทั้งวันทั้งคืนตลอดวันใครๆ ก็ถามข้าพเจ้าว่า “พระเจ้าของเจ้าอยู่ที่ไหน”
4. เรื่องหนึ่งข้าพเจ้ายังจำได้ เมื่อระบายความในใจคือข้าพเจ้าเคยเดินไปกับประชาชนนำหน้าเขาไปถึงบ้านของพระเจ้าประชาชนกำลังเฉลิมฉลองโห่ร้องยินดีและสรรเสริญพระเจ้า
5. จิตใจข้าพเจ้าเอ๋ย เหตุใดจึงเศร้าโศกเช่นนี้เหตุใดจึงกระวนกระวายอยู่ภายในข้าพเจ้าจงวางใจในพระเจ้าเถิดข้าพเจ้าจะยังสรรเสริญพระองค์อีกพระองค์ผู้ทรงเป็นผู้ช่วยข้าพเจ้าให้รอดพ้น และทรงเป็นพระเจ้าของข้าพเจ้า
6. จิตใจข้าพเจ้าหดหู่ เมื่อระลึกถึงพระองค์จากดินแดนแห่งจอร์แดนและเฮอร์โมน จากภูเขามีซาร์
7. น้ำลึกกู่หาน้ำลึกด้วยเสียงโครมครึกแห่งน้ำตกของพระองค์กระแสคลื่นทั้งที่เรียบรื่นและแตกฟองกลบร่างข้าพเจ้าแล้ว
8. ขอพระยาห์เวห์ประทานความรักมั่นคงของพระองค์ยามทิวาวารข้าพเจ้าจะได้ขับร้องสรรเสริญพระองค์ยามราตรีเป็นคำภาวนาแด่พระเจ้าผู้ประทานชีวิตแก่ข้าพเจ้า
9. ข้าพเจ้ากราบทูลพระเจ้าผู้ทรงเป็นหลักศิลาของข้าพเจ้า “ไฉนพระองค์จึงทรงลืมข้าพเจ้าเหตุใดข้าพเจ้าต้องเดินไปในความระทมทุกข์ถูกศัตรูข่มเหง”
10. คู่อริเยาะเย้ยข้าพเจ้าประหนึ่งว่าทำให้กระดูกข้าพเจ้าแหลกลาญเขาเฝ้าถามอยู่ทั้งวันว่า “พระเจ้าของเจ้าอยู่ที่ไหน”
11. จิตใจข้าพเจ้าเอ๋ย เหตุใดจึงเศร้าโศกเช่นนี้เหตุใดจึงกระวนกระวายอยู่ภายในข้าพเจ้าจงวางใจในพระเจ้าเถิดข้าพเจ้าจะยังสรรเสริญพระองค์อีกพระองค์ผู้ทรงเป็นผู้ช่วยข้าพเจ้าให้รอดพ้น และทรงเป็นพระเจ้าของข้าพเจ้า