เลวีนิติ 25
1. พระยาห์เวห์ตรัสสั่งโมเสสบนภูเขาซีนาย
2. ให้บอกชาวอิสราเอลว่า “เมื่อท่านทั้งหลายจะเข้าไปในแผ่นดินที่เรามอบให้แล้วนั้น แผ่นดินจะต้องมีเวลาพักเป็นเกียรติแด่พระยาห์เวห์ทุกเจ็ดปี
3. ท่านจะหว่านพืชในทุ่งนา ลิดเถาองุ่นในสวนของท่านและเก็บพืชผลตลอดหกปี
4. แต่ในปีที่เจ็ด แผ่นดินจะต้องมีเวลาพักเต็มที่เหมือนในวันสับบาโตเป็นเกียรติแด่พระยาห์เวห์ ท่านจะต้องไม่หว่านพืชในทุ่งนา ไม่ลิดเถาองุ่นในสวน
5. ท่านจะต้องไม่เก็บเกี่ยวข้าวที่งอกขึ้นเอง และไม่เก็บผลองุ่นจากเถาที่ไม่ได้ลิด ปีนั้นจะต้องเป็นปีที่แผ่นดินมีเวลาพักเต็มที่
6. สิ่งที่แผ่นดินผลิตออกมาในปีที่มีเวลาพักนั้นจะเป็นอาหารเลี้ยงท่าน ทาสชายหญิงของท่าน ลูกจ้างและคนต่างด้าวที่อาศัยอยู่กับท่าน
7. สิ่งที่แผ่นดินผลิตนั้น จะเป็นอาหารสำหรับสัตว์เลี้ยงของท่าน ตลอดจนสัตว์ป่าที่อยู่ในแผ่นดินของท่านด้วย”
8. “ท่านจะต้องนับระยะเวลาเจ็ดปีเจ็ดครั้ง จะได้รวมทั้งสิ้นสี่สิบเก้าปี
9. ในวันที่สิบเดือนเจ็ด ท่านจะสั่งให้เป่าเขาสัตว์ ท่านจะสั่งให้ประกาศวันชดเชยบาปโดยเป่าเขาสัตว์ทั่วแผ่นดินของท่าน
10. ท่านจะต้องประกาศว่าปีที่ห้าสิบนั้นเป็นปีศักดิ์สิทธิ์ และประกาศการปลดปล่อยสำหรับทุกคนที่อาศัยอยู่ในแผ่นดิน ปีนั้นจะได้ชื่อว่า ‘ปีเป่าเขาสัตว์’ สำหรับท่าน แต่ละคนจะได้รับที่ดินของตระกูลคืนมา แต่ละคนจะกลับไปยังครอบครัวของตน
11. ในปีที่ห้าสิบซึ่งเป็นปีเป่าเขาสัตว์สำหรับท่านนี้ ท่านจะต้องไม่หว่านพืช ไม่เก็บเกี่ยวข้าวซึ่งงอกขึ้นเอง ไม่เก็บผลองุ่นจากเถาที่ไม่ได้ลิด
12. ปีเป่าเขาสัตว์นี้จะเป็นปีศักดิ์สิทธิ์สำหรับท่าน ตลอดปีนี้ ท่านจะกินพืชผลที่งอกขึ้นเองในทุ่งนา”
13. “ในปีเป่าเขาสัตว์นี้ แต่ละคนจะได้รับที่ดินของตระกูลคืนมา
14. ดังนั้น เมื่อท่านขายที่ดินแก่เพื่อนบ้าน หรือซื้อจากเขา ท่านจะต้องไม่เอารัดเอาเปรียบกัน
15. เมื่อซื้อที่ดินจากเพื่อนบ้าน ท่านจะต้องคำนวณราคาซื้อตามจำนวนปีที่ผ่านมาจากปีเป่าเขาสัตว์ครั้งก่อน ราคาขายจะขึ้นอยู่กับจำนวนปีการผลิตที่ยังเหลืออยู่
16. ยิ่งเหลือจำนวนปีมากเท่าใด ราคาก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น ยิ่งจำนวนปีน้อยลงเท่าใด ราคาก็น้อยลงตามไปด้วย เพราะสิ่งที่เขาขายให้ท่านนั้นคือจำนวนการเก็บเกี่ยวพืชผล
17. เพราะฉะนั้น ท่านจะต้องไม่เอารัดเอาเปรียบกัน แต่จงยำเกรงพระเจ้าของท่าน เพราะเราคือพระยาห์เวห์ พระเจ้าของท่าน”
18. “ท่านทั้งหลายจะต้องปฏิบัติตามข้อกำหนดและถือกฎของเรา ท่านจะต้องปฏิบัติอย่างเคร่งครัด เพื่อจะได้พำนักอยู่อย่างปลอดภัยในแผ่นดิน
19. แผ่นดินจะผลิตพืชผลให้ ท่านจะกินจนอิ่ม และพำนักอยู่อย่างปลอดภัย
20. แต่อาจมีบางคนถามว่า ‘พวกเราจะมีอะไรกินในปีที่เจ็ด ถ้าเราไม่หว่านพืชและเก็บเกี่ยวพืชผล’
21. เราพระยาห์เวห์จะหลั่งพระพรมายังท่านในปีที่หก ให้ปีนั้นมีผลิตผลเพียงพอสำหรับสามปี
22. ในปีที่แปด ท่านจะหว่านพืชอีกและกินผลิตผลที่ได้เก็บรวบรวมไว้จนถึงปีที่เก้าด้วย ท่านจะมีอาหารเพียงพอจนถึงฤดูเก็บเกี่ยวปีต่อไป”
23. “ท่านทั้งหลายจะต้องไม่ขายที่ดินเป็นการถาวร เพราะแผ่นดินเป็นของเรา และท่านเป็นเหมือนคนต่างด้าวหรือคนเช่าที่ดินของเรา
24. ดังนั้น ทั่วแผ่นดินที่เราจะมอบให้แก่ท่าน ท่านจะต้องอนุญาตให้ซื้อที่ดินคืนได้
25. ถ้าพี่น้องของท่านยากจนลง จำเป็นต้องขายที่ดินของตน ญาติสนิทที่สุดของเขา ซึ่งมีสิทธิ์จะซื้อคืน จะต้องซื้อที่ดินนั้นคืนมา
26. ผู้ไม่มีญาติสนิทที่จะซื้อที่ดินคืนมา ถ้าเขาร่ำรวยขึ้น เขาจะซื้อที่ดินนั้นคืนมาด้วยตนเอง
27. โดยลดราคาตามจำนวนปีที่ผ่านมาตั้งแต่ขายและคืนราคาที่ดินให้ตามจำนวนปีที่ยังเหลือก่อนถึงปีเป่าเขาสัตว์ และดังนี้เขาจะซื้อที่ดินของตนคืนมาได้
28. แต่ถ้าเขาไม่มีเงินเพียงพอที่จะซื้อที่ดินคืน ที่ดินนั้นยังคงเป็นของผู้ซื้อจนถึงปีเป่าเขาสัตว์ ในปีนั้น ที่ดินก็จะกลับคืนมาเป็นของเจ้าของเดิม”
29. “ผู้ใดขายบ้านที่อยู่อาศัยได้ภายในกำแพงเมือง เขาจะซื้อบ้านนั้นคืนได้ภายในเวลาหนึ่งปีนับจากวันที่ขายไป
30. แต่ถ้าเขาไม่ซื้อบ้านคืนมาในปีนั้น เขาก็จะซื้อคืนอีกไม่ได้ บ้านจะเป็นของผู้ซื้อและลูกหลานของผู้ซื้อตลอดไป ผู้ซื้อไม่ต้องคืนบ้านให้เจ้าของเดิมในปีเป่าเขาสัตว์
31. แต่บ้านในชนบทนอกกำแพงเมือง จะต้องปฏิบัติตามกฎเช่นเดียวกับไร่นา เจ้าของเดิมยังคงซื้อคืนได้ตลอดเวลา และในปีเป่าเขาสัตว์ ผู้ซื้อจะต้องคืนให้เจ้าของเดิม
32. ชนเลวีจะซื้อบ้านของตนคืนมาได้เสมอ ถ้าบ้านนั้นอยู่ภายในกำแพงเมืองของชนเลวี
33. ถ้าชนเลวีขายบ้านของตนที่อยู่ภายในกำแพงเมืองและไม่ได้ซื้อคืน เขาจะได้บ้านนั้นคืนมาในปีเป่าเขาสัตว์ เพราะบ้านภายในกำแพงเมืองเป็นของชนเลวี ตลอดไป
34. แต่ทุ่งนาที่อยู่รอบๆ เมืองของชนเลวีนั้นจะขายไม่ได้ เพราะเป็นของชนเลวีตลอดไป”
35. “ถ้าพี่น้องของท่านยากจนลงไม่สามารถหาเลี้ยงตนเองได้ ท่านจะต้องช่วยเหลือเขาเช่นเดียวกับที่ควรช่วยเหลือคนต่างด้าวหรือคนเช่าที่ดิน เพื่อเขาจะมีชีวิตอยู่กับท่านต่อไปได้
36. อย่าคิดดอกเบี้ยเงินยืม แต่จงยำเกรงพระเจ้าของท่าน และให้พี่น้องของท่านมีชีวิตอยู่กับท่านต่อไป
37. ท่านจะต้องไม่ให้เขากู้ยืมเงินโดยคิดดอกเบี้ย หรือให้เขายืมอาหารเพื่อหากำไร
38. เราคือพระยาห์เวห์ พระเจ้าของท่าน เราได้นำท่านออกจากแผ่นดินอียิปต์ เพื่อมอบแผ่นดินคานาอันให้แก่ท่าน และเพื่อเป็นพระเจ้าของท่าน”
39. “ถ้าพี่น้องของท่านที่อยู่กับท่านยากจนลงต้องขายตัวเป็นทาสของท่าน ท่านจะต้องไม่ให้เขาทำงานเยี่ยงทาส
40. แต่จงให้เขาอยู่กับท่านอย่างลูกจ้างหรือคนเช่าที่ดิน เขาจะรับใช้ท่านจนถึงปีเป่าเขาสัตว์
41. ในปีนั้นเขาและลูกๆ ของเขาจะจากท่านไป กลับคืนสู่ครอบครัว และได้รับที่ดินของบรรพบุรุษคืนมา
42. เพราะชาวอิสราเอลทุกคนเป็นผู้รับใช้ของเรา เราได้นำเขาออกจากแผ่นดินอียิปต์ เพราะฉะนั้น เขาจะต้องไม่ถูกขายเยี่ยงทาส
43. ท่านจะต้องไม่ทำทารุณต่อเขา แต่จะต้องยำเกรงพระเจ้าของท่าน”
44. “ถ้าท่านต้องการทาสชายหญิง ท่านจะหาซื้อได้จากชนชาติที่อยู่โดยรอบ
45. ท่านอาจซื้อทาสจากลูกหลานของคนต่างด้าวที่อาศัยอยู่ในกลุ่มของท่าน หรือจากเด็กที่เกิดในแผ่นดินของท่าน ในครอบครัวของเขา เขาจะเป็นทรัพย์สินของท่าน
46. ท่านอาจยกเขาให้เป็นมรดกแก่บุตรของท่าน เพื่อจะเป็นทรัพย์สินของเขาต่อไป เขาจะเป็นทาสรับใช้ท่านตลอดไป แต่ท่านจะต้องไม่ทำทารุณต่อพี่น้องชาวอิสราเอลเลย
47. ถ้าคนต่างด้าวที่อาศัยอยู่กับท่านร่ำรวยขึ้น และพี่น้องของท่านกลับยากจนลงจนต้องขายตัวเป็นทาสแก่คนต่างด้าวที่อาศัยอยู่กับท่าน หรือขายตัวเป็นทาสแก่ลูกหลานของคนต่างด้าว
48. หลังจากเขาขายตัวเป็นทาสแล้ว เขายังซื้ออิสรภาพคืนได้ พี่ชายหรือน้องชายคนใดคนหนึ่งของเขาสามารถซื้อเขาคืนได้
49. ลุง น้า อา หรือลูกพี่ลูกน้องของเขา หรือญาติสนิทคนหนึ่งคนใด สามารถซื้อเขาคืนได้ หรือถ้าเขาร่ำรวยขึ้น เขาอาจซื้ออิสรภาพให้แก่ตนเองได้
50. เขาจะตกลงกับผู้ที่ซื้อเขา และนับจำนวนปีตั้งแต่ปีที่ขาย จนถึงปีเป่าเขาสัตว์ แล้วตีราคาการงานที่ได้ทำตามจำนวนปี เหมือนค่าจ้างที่ลูกจ้างควรได้รับ
51. ถ้ายังเหลือเวลาอีกหลายปี ก่อนจะถึงปีเป่าเขาสัตว์ เขาจะต้องจ่ายส่วนหนึ่งของราคาขาย คำนวณตามจำนวนปีที่ยังเหลือ
52. ถ้ายังเหลือเวลาไม่กี่ปีก่อนจะถึงปีเป่าเขาสัตว์ เขาจะตกลงกับผู้ที่ซื้อเขาและจะจ่ายค่าไถ่ตัวตามจำนวนปีที่เหลือ
53. ตราบใดที่เขายังอยู่กับนาย เขาจะต้องเป็นเหมือนลูกจ้างรายปี ท่านทั้งหลายจะต้องคอยดูแลมิให้นายทำทารุณต่อเขา”
54. “ถ้าเขาไม่ได้รับการปลดปล่อยเป็นอิสระโดยวิธีใดวิธีหนึ่งเช่นนี้ เขาและบุตรจะเป็นอิสระในปีเป่าเขาสัตว์
55. เพราะชาวอิสราเอลเป็นผู้รับใช้ของเรา เขาเป็นผู้รับใช้เพราะเราได้นำเขาออกจากแผ่นดินอียิปต์ เราคือพระยาห์เวห์ พระเจ้าของท่าน”