อพยพ 33
1. พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า “เร็วเข้า จงเดินทางจากที่นี่เถิด ทั้งท่านและประชากรที่ท่านพาออกมาจากแผ่นดินอียิปต์ เพื่อไปยังแผ่นดินที่เราสาบานไว้กับอับราฮัม อิสอัค และยาโคบว่า เราจะยกให้แก่ลูกหลานของเขา
2. เราจะส่งทูตสวรรค์นำหน้าท่าน และจะขับไล่ชาวคานาอัน ชาวอาโมไรต์ ชาวฮิตไทต์ ชาวเปริสซี ชาวฮีไวต์ และชาวเยบุสออกไป
3. ท่านจงไปยังแผ่นดินที่มีน้ำนมและน้ำผึ้งไหลบริบูรณ์ แต่เพราะท่านเป็นประชากรดื้อรั้น เราจึงจะไม่ไปกับท่าน เพื่อจะไม่ต้องทำลายท่านตามทาง”
4. เมื่อประชากรได้ยินถ้อยคำที่ดุดันเช่นนี้ ทุกคนรู้สึกเป็นทุกข์มาก ไม่มีใครสวมเครื่องประดับเลย
5. พระยาห์เวห์จึงตรัสกับโมเสสว่า “จงบอกชาวอิสราเอลว่า ท่านทั้งหลายเป็นประชากรที่ดื้อดึง ถ้าเราไปกับท่านแม้เพียงชั่วครู่ก็ตาม เราอาจทำลายท่านเสียหมดก็ได้ บัดนี้ ท่านทั้งหลายจงถอดเครื่องประดับออกเสีย แล้วเราจะรู้ว่า เราจะทำอย่างไรกับท่านดี”
6. ดังนั้น เมื่อเดินทางจากภูเขาโฮเรบ ชาวอิสราเอลจึงไม่สวมเครื่องประดับอีกเลย
7. โมเสสเคยตั้งกระโจมไว้นอกค่าย ห่างออกไปเล็กน้อย เขาเรียกกระโจมนี้ว่า กระโจมนัดพบ ผู้ใดต้องการคำแนะนำจากพระยาห์เวห์ ผู้นั้นจะออกไปยังกระโจมนัดพบที่ตั้งอยู่นอกค่าย
8. เมื่อใดที่โมเสสออกไปยังกระโจมนัดพบ ประชากรทั้งปวงจะยืนขึ้นหน้าประตูกระโจมของตน ดูโมเสสเดินผ่านจนกระทั่งเขาเข้าไปในกระโจมนัดพบ
9. เมื่อโมเสสเข้าไปในกระโจม จะมีเมฆเป็นลำลอยลงมาอยู่ที่ประตูกระโจม แล้วพระยาห์เวห์ก็ตรัสกับโมเสส
10. ประชากรทั้งปวงเห็นเมฆเป็นลำที่ประตูกระโจมนัดพบ ทุกคนจะยืนขึ้น และกราบลงที่ประตูกระโจมของตน
11. พระยาห์เวห์ทรงสนทนากับโมเสสตามลำพังเหมือนเพื่อนคุยกัน แล้วโมเสสก็กลับเข้าค่าย แต่ชายหนุ่มที่รับใช้โมเสส ชื่อโยชูวา บุตรของนูน ไม่ได้ออกจากกระโจมนัดพบ
12. โมเสสทูลพระยาห์เวห์ว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระองค์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า ‘จงนำประชากรนี้ไป’ แต่พระองค์ยังไม่ทรงบอกเลยว่า จะทรงส่งผู้ใดมากับข้าพเจ้า พระองค์ตรัสแต่ว่า ‘เรารู้จักท่านดี และเราโปรดปรานท่าน’
13. บัดนี้ ถ้าพระองค์โปรดปรานข้าพเจ้า ขอพระองค์ทรงชี้ทางของพระองค์แก่ข้าพเจ้า เพื่อข้าพเจ้าจะรู้จักพระองค์ และเป็นผู้ที่พระองค์โปรดปราน ขอทรงระลึกด้วยว่า ชนชาตินี้เป็นประชากรของพระองค์”
14. พระยาห์เวห์ตรัสว่า “เราจะไปกับท่าน และจะให้ท่านได้พักผ่อน”
15. โมเสสทูลว่า “ถ้าพระองค์ไม่เสด็จไปกับข้าพเจ้าทั้งหลาย ก็อย่าได้ทรงให้ข้าพเจ้าทั้งหลายไปจากที่นี่เลย
16. ถ้าพระองค์เสด็จไปกับข้าพเจ้าทั้งหลายเท่านั้น ทุกคนจะรู้ว่าพระองค์โปรดปรานข้าพเจ้า และประชากรของพระองค์ ดังนี้ ข้าพเจ้าและประชากรของพระองค์จะต่างจากบรรดาประชาชาติทั้งหลายบนแผ่นดิน”
17. พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า “เราจะทำตามที่ท่านพูด เพราะท่านเป็นผู้ที่เราโปรดปราน และเรารู้จักท่านดี”
18. โมเสสทูลว่า “ขอให้ข้าพเจ้าแลเห็นพระสิริรุ่งโรจน์ของพระองค์เถิด”
19. พระยาห์เวห์ตรัสตอบว่า “เราจะบันดาลให้ความรุ่งเรืองทั้งหมดของเราปรากฏต่อหน้าท่าน และเราจะประกาศนามยาห์เวห์ของเราต่อหน้าท่าน เราจะโปรดปรานผู้ที่เราต้องการจะโปรดปราน และเราจะเมตตากรุณาผู้ที่เราต้องการจะเมตตากรุณา”
20. พระองค์ตรัสต่อไปว่า “ท่านจะดูหน้าเราไม่ได้ เพราะไม่มีมนุษย์คนใดที่เห็นหน้าเราแล้วจะมีชีวิตอยู่ได้”
21. พระยาห์เวห์ทรงเสริมอีกว่า “ที่นี่มีหินก้อนใหญ่อยู่ข้างเรา ท่านจงยืนบนนั้นเถิด
22. เมื่อเราผ่านไป และสำแดงสิริรุ่งโรจน์ของเรา เราจะเอาท่านซ่อนไว้ในซอกหินนั้น และจะใช้มือของเราบังท่านไว้จนกว่าเราจะผ่านพ้นไป
23. แล้วเราจะเอามือของเราออก ท่านจะได้เห็นด้านหลังของเรา แต่ท่านจะไม่เห็นหน้าของเรา”