อพยพ 3
1. โมเสสเลี้ยงฝูงแพะแกะของเยโธร ผู้เป็นพ่อตาและสมณะแห่งมีเดียน วันหนึ่งเขาต้อนฝูงแพะแกะข้ามถิ่นทุรกันดารไปถึงโฮเรบ ภูเขาของพระเจ้า
2. ทูตสวรรค์ของพระยาห์เวห์ มาปรากฏแก่เขาเป็นเปลวไฟลุกอยู่กลางพุ่มไม้ โมเสสมองดูก็เห็นว่าพุ่มไม้นั้นลุกเป็นไฟ แต่ไม่มอดไหม้
3. จึงคิดว่า “ฉันจะเข้าไปดูเหตุการณ์แปลกประหลาดนี้ใกล้ๆ ทำไมพุ่มไม้นั้นไม่มอดไหม้”
4. พระยาห์เวห์ทอดพระเนตรเห็นเขาเข้ามาดูใกล้ๆ จึงตรัสเรียกเขาจากกลางพุ่มไม้ว่า “โมเสส โมเสส” เขาตอบว่า “ข้าพเจ้าอยู่ที่นี่”
5. พระองค์ตรัสห้ามว่า “อย่าเข้ามาใกล้กว่านี้ จงถอดรองเท้าออก เพราะสถานที่ที่ท่านยืนอยู่เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์”
6. พระองค์ยังตรัสอีกว่า “เราเป็นพระเจ้าของบรรพบุรุษของท่าน เป็นพระเจ้าของอับราฮัม พระเจ้าของอิสอัค และพระเจ้าของยาโคบ” โมเสสยกมือขึ้นปิดหน้า ไม่กล้ามองดูพระเจ้า
7. พระยาห์เวห์ตรัสว่า “เราสังเกตเห็นความทุกข์ยากของประชากร ของเราในอียิปต์ เราได้ยินเสียงร้องเพราะความทารุณของนายงาน เรารู้ดีถึงความทุกข์ทรมานของเขา
8. เราลงมาช่วยเขาให้พ้นมือชาวอียิปต์ และนำเขาออกจากแผ่นดินนั้น ไปสู่แผ่นดินที่อุดมสมบูรณ์และกว้างใหญ่ ไปยังแผ่นดินที่มีน้ำนมและน้ำผึ้งไหลบริบูรณ์ ไปยังที่อาศัยของชาวคานาอัน ชาวฮิตไทต์ ชาวอาโมไรต์ ชาวเปริสซี ชาวฮีไวต์ และชาวเยบุส
9. เราได้ยินเสียงร้องคร่ำครวญของชาวอิสราเอล และเห็นเขาถูกชาวอียิปต์ข่มเหงอย่างทารุณ
10. บัดนี้ เราจะส่งท่านไปเฝ้ากษัตริย์ฟาโรห์ เพื่อนำชาวอิสราเอลประชากรของเรา ออกจากอียิปต์
11. โมเสสทูลพระเจ้าว่า “ข้าพเจ้าเป็นผู้ใดที่จะไปเฝ้ากษัตริย์ฟาโรห์ และนำชาวอิสราเอลออกจากอียิปต์”
12. พระองค์ตรัสว่า “เราจะอยู่กับท่าน และเครื่องหมาย แสดงว่าเราส่งท่านไปก็คือเมื่อท่านนำประชากรออกจากอียิปต์แล้ว ท่านทั้งหลายจะมานมัสการพระเจ้าบนภูเขานี้”
13. โมเสสทูลพระเจ้าว่า “เมื่อข้าพเจ้าไปหาชาวอิสราเอลแล้วบอกเขาว่า พระเจ้าของบรรพบุรุษของท่านทรงส่งข้าพเจ้ามาหาท่าน” ถ้าเขาถามข้าพเจ้าว่า “พระองค์ทรงพระนามว่าอะไร” ข้าพเจ้าจะตอบเขาอย่างไร
14. พระเจ้าตรัสกับโมเสสว่า “เราคือเราเป็น” แล้วตรัสต่อไปว่า “ท่านต้องบอกชาวอิสราเอลดังนี้ว่า ‘เราเป็น’ ทรงส่งข้าพเจ้ามาหาท่านทั้งหลาย”
15. พระเจ้าตรัสกับโมเสสอีกว่า ท่านต้องบอกชาวอิสราเอลดังนี้ว่า “พระยาห์เวห์ พระเจ้าของบรรพบุรุษของท่าน พระเจ้าของอับราฮัม พระเจ้าของอิสอัค และพระเจ้าของยาโคบ ทรงส่งข้าพเจ้ามาหาท่านทั้งหลาย นามนี้จะเป็นนามของเราตลอดไป ชนรุ่นต่อๆ ไปจะต้องเรียกเราด้วยนามนี้”
16. จงไปเรียกประชุมบรรดาผู้อาวุโสของอิสราเอล แล้วบอกเขาว่า “พระยาห์เวห์ พระเจ้าของบรรพบุรุษของท่านทั้งหลาย พระเจ้าของอับราฮัม ของอิสอัคและของยาโคบ ทรงสำแดงพระองค์แก่ข้าพเจ้า ตรัสว่า เราได้มาเยี่ยมท่านทั้งหลายแล้ว และได้เห็นสิ่งที่ชาวอียิปต์ทำกับท่าน
17. เราตกลงใจจะนำท่านให้พ้นจากความทุกข์ยากในอียิปต์ที่ท่านถูกข่มเหง ไปยังแผ่นดินของชาวคานาอัน ชาวฮิตไทต์ ชาวอาโมไรต์ ชาวเปริสซี ชาวฮีไวต์ และชาวเยบุส ไปยังแผ่นดินที่มีน้ำนมและน้ำผึ้ง ไหลบริบูรณ์
18. เขาเหล่านั้นจะฟังท่าน แล้วท่านกับผู้อาวุโสชาวอิสราเอล จงไปเฝ้ากษัตริย์อียิปต์ทูลพระองค์ว่า “พระยาห์เวห์พระเจ้า ของชาวฮีบรูเสด็จมาหาพวกเรา ขอพระองค์ทรงอนุญาตให้พวกเราออกเดินทางไปในถิ่นทุรกันดารเป็นเวลาสามวันเพื่อถวายบูชาแด่พระยาห์เวห์ พระเจ้าของเรา”
19. เรารู้ดีว่า กษัตริย์อียิปต์จะไม่ทรงยอมให้ ท่านทั้งหลายไปนอกจากพระองค์จะทรงถูกบังคับด้วยมืออันทรงอานุภาพ ของเราเท่านั้น
20. เราจะเหยียดมือของเราเฆี่ยนตีชาวอียิปต์ ปาฏิหาริย์ต่างๆ ที่เราจะทำในหมู่พวกเขา จะทำให้กษัตริย์อียิปต์ปล่อยท่านทั้งหลายไป
21. “เราจะบันดาลให้ชาวอียิปต์เห็นอกเห็นใจประชากรนี้ เมื่อท่านทั้งหลายออกมาจะไม่ได้ออกมามือเปล่า
22. หญิงชาวอิสราเอลแต่ละคนจะขอเครื่องเงิน เครื่องทอง และเสื้อผ้าจากหญิงที่อยู่บ้านเดียวกันและจากเพื่อนบ้าน เอามาแต่งกายให้บุตรชายบุตรหญิง ด้วยวิธีนี้ท่านทั้งหลายจะริบเอาสิ่งเหล่านี้จากชาวอียิปต์”