เอเสเคียล 7
1. พระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า
2. “บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย จงประกาศว่า พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้กับแผ่นดินอิสราเอล ‘จบแล้ว วาระสุดท้ายกำลังมาถึงแผ่นดินทั้งสี่ทิศแล้ว
3. บัดนี้วาระสุดท้ายมาอยู่เหนือเจ้าแล้ว เราจะส่งความโกรธของเรามาเหนือเจ้า จะพิพากษาตามความประพฤติของเจ้า และเราจะลงโทษตามกิจการน่าสะอิดสะเอียนของเจ้า
4. ดวงตาของเราจะไม่สงสาร และเราจะไม่ไว้ชีวิตเจ้า แต่จะลงโทษให้สมกับความประพฤติและกิจการน่าสะอิดสะเอียนที่เจ้ายังคงทำต่อไป แล้วเจ้าจะรู้ว่าเราเป็นพระยาห์เวห์’ ”
5. “พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ ‘ดูซิ หายนะกำลังมาครั้งแล้วครั้งเล่า
6. วาระสุดท้ายกำลังมา วาระสุดท้ายกำลังมา วาระสุดท้ายกำลังมาหาเจ้า ดูซิ วาระสุดท้ายมาถึงแล้ว
7. ท่านผู้อาศัยในแผ่นดินเอ๋ย ความพินาศมาถึงท่านแล้ว อยู่ใกล้แล้ว เป็นวันแห่งความโกลาหล ไม่ใช่วันแห่งการโห่ร้องยินดีบนภูเขา
8. บัดนี้ ใกล้จะถึงเวลาแล้วที่เราจะเทความโกรธเหนือท่าน และระบายความขุ่นเคืองต่อท่านจนหมดสิ้น เราจะพิพากษาตามความประพฤติของท่าน จะลงโทษตามกิจการน่าสะอิดสะเอียนของท่าน
9. ดวงตาของเราจะไม่สงสาร เราจะไม่ไว้ชีวิตท่าน แต่จะลงโทษให้สมกับความประพฤติและกิจการน่าสะอิดสะเอียนที่ท่านยังคงทำต่อไป แล้วท่านจะรู้ว่าเราเป็นพระยาห์เวห์ผู้เฆี่ยนตีท่าน’ ”
10. “ดูซิ วันนั้นมาถึงแล้ว ความพินาศของเจ้ามาถึงแล้ว ความอธรรมก็ผลิดอก บานออกเป็นความเย่อหยิ่ง
11. ความรุนแรงเพิ่มขึ้นเป็นไม้ตะพดแห่งความชั่วร้าย เขาทั้งหลายจะไม่มีอะไรเหลืออยู่เลย ไม่มีความอุดมสมบูรณ์ ความมั่งคั่ง และความยิ่งใหญ่
12. เวลามาถึงแล้ว วันใกล้เข้ามาแล้ว ผู้ซื้ออย่ามีความยินดี ผู้ขายอย่าเสียใจ เพราะความโกรธของเราอยู่เหนือทุกคน
13. ผู้ขายจะไม่ได้กลับเป็นเจ้าของสิ่งที่เขาได้ขายไปแล้วอีก แม้ยังมีชีวิตอยู่ เพราะเราจะไม่ถอนความโกรธต่อประชาชนทั้งหลาย แต่ละคนจะรักษาชีวิตของตนไว้ไม่ได้ เพราะเขายังคงทำบาปอยู่ต่อไป
14. เขาเป่าแตรแล้ว ทุกอย่างพร้อมแล้ว แต่ไม่มีผู้ใดออกไปสู้รบ เพราะความโกรธของเราอยู่เหนือประชากรทุกคน”
15. “ดาบอยู่ข้างนอก โรคระบาดและการขาดแคลนอาหารอยู่ภายใน ผู้ที่อยู่ในทุ่งนาจะตายด้วยคมดาบ ผู้ที่อยู่ในเมืองจะตายเพราะขาดแคลนอาหารและโรคระบาด
16. ผู้ที่รอดชีวิตจะหนีไปอยู่บนภูเขาเหมือนนกพิราบตามหุบเขา ทุกคนร้องคร่ำครวญ เพราะความผิดของตน
17. มือของทุกคนจะอ่อนเปลี้ย เข่าของทุกคนจะละลายเป็นน้ำ
18. เขาทั้งหลายจะคาดสะเอวด้วยผ้ากระสอบ และความหวาดกลัวจะครอบคลุมเขา ความอับอายจะอยู่บนใบหน้าของทุกคน เขาจะโกนศีรษะจนโล้น
19. เขาจะโยนเงินตามถนน และทองคำของเขาจะเป็นเหมือนสิ่งสกปรก เงินและทองคำไม่อาจช่วยกู้ให้เขารอดพ้นในวันแห่งพระพิโรธของพระยาห์เวห์ เขาจะไม่มีอาหารระงับความหิว ไม่มีอาหารเต็มท้อง เพราะเงินและทองคำเป็นโอกาสให้เขาทำผิด
20. เขาเคยภาคภูมิใจความสวยงามของอัญมณี ซึ่งเขาใช้สร้างรูปเคารพน่าสะอิดสะเอียนและน่ารังเกียจของตน ดังนั้น เราจะทำสิ่งเหล่านี้ให้เป็นสิ่งสกปรกสำหรับเขา
21. เราจะมอบสิ่งเหล่านี้ ไว้ในมือของคนต่างด้าว ให้เป็นของเชลยของคนชั่วร้ายในแผ่นดิน ซึ่งจะทำให้เป็นมลทิน
22. เราจะหันหน้าไปจากเขา เขาจะทำให้คลังสมบัติของเราเป็นมลทิน โจรจะเข้ามาและทำให้เป็นมลทิน”
23. “ท่านจงทำโซ่ ให้ตนเอง เพราะแผ่นดินนี้เต็มไปด้วยคดีฆาตกรรม และเมืองก็เต็มไปด้วยความรุนแรง
24. ดังนั้น เราจะนำชนชาติเลวที่สุดมายึดบ้านเรือนของเขาทั้งหลาย เราจะให้ความหยิ่งยโสของผู้ทรงอำนาจสิ้นสุดลง และให้สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของเขาทั้งหลายเป็นมลทิน
25. ความหวาดกลัวกำลังมา เขาจะแสวงหาสันติภาพ แต่จะไม่มีสันติภาพ
26. หายนะจะมาครั้งแล้วครั้งเล่า ข่าวลือจะเกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาจะแสวงหานิมิตจากประกาศก สมณะจะไม่รู้ธรรมบัญญัติ ผู้อาวุโสจะให้คำปรึกษาไม่ได้
27. กษัตริย์จะทรงไว้ทุกข์ และเจ้านายจะหมดหวัง มือของประชากรของแผ่นดินจะสั่นเทา เราจะทำกับเขาตามความประพฤติของเขา เราจะตัดสินเขาตามที่เขาตัดสินผู้อื่น แล้วเขาจะรู้ว่าเราเป็นพระยาห์เวห์”