เอเสเคียล 29
1. วันที่สิบสองเดือนสิบ ปีที่สิบ พระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า
2. “บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย จงหันหน้าไปหากษัตริย์ฟาโรห์แห่งอียิปต์ จงประกาศพระวาจากล่าวโทษเขาและชาวอียิปต์ทุกคน
3. จงประกาศว่า พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้‘ดูซิ ฟาโรห์กษัตริย์แห่งอียิปต์เอ๋ยท่านเป็นจระเข้ใหญ่ นอนอยู่กลางแม่น้ำพูดว่า ‘แม่น้ำไนล์เป็นของข้า ข้าสร้างมันขึ้นมา’ เราจึงเป็นอริกับท่าน
4. เราจะเอาเบ็ดเกี่ยวขากรรไกรของท่านทำให้ปลาในแม่น้ำทั้งหลายของท่านติดกับเกล็ดของท่านเราจะลากท่านขึ้นมาจากน้ำพร้อมกับปลาทั้งหลายของแม่น้ำที่ติดอยู่กับเกล็ดของท่าน
5. เราจะโยนท่านเข้าไปในถิ่นทุรกันดารพร้อมกับปลาทั้งหลายในแม่น้ำของท่านท่านจะตกบนพื้นทุ่งจะไม่มีผู้ใดเก็บท่านไปฝังเราจะทำให้ท่านเป็นอาหารของสัตว์ป่าและของนกในอากาศ
6. แล้วผู้อาศัยในอียิปต์ทุกคนจะรู้ว่าเราเป็นพระยาห์เวห์เพราะเขาเหล่านั้นเป็นพียงไม้เท้าต้นอ้อสำหรับพงศ์พันธุ์อิสราเอล
7. เมื่อเขาเอามือมายึดท่านไว้ ท่านก็หักและบาดมือบาดไหล่ของเขาเมื่อเขาพิงท่าน ท่านก็หัก ทำให้เขาเซไป’ “
8. พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าจึงตรัสดังนี้ “ดูซิ เราจะนำดาบมาต่อสู้กับท่าน จะกำจัดมนุษย์และสัตว์ให้หมดไปจากท่าน
9. แผ่นดินอียิปต์จะเป็นที่ร้างและเป็นถิ่นทุรกันดาร แล้วเขาทั้งหลายจะรู้ว่าเราเป็นพระยาห์เวห์ เพราะเขาพูดว่า ‘แม่น้ำไนล์เป็นของข้า ข้าสร้างมันขึ้นมา’
10. ดีแล้ว เราจึงเป็นอริกับท่านและกับแม่น้ำของท่าน เราจะทำให้แผ่นดินอียิปต์เป็นที่ร้าง ไม่มีผู้อาศัยอยู่เลยตั้งแต่เมืองมิกดลจนถึงเมืองสิเอเน ไกลออกไปจนถึงเขตแดนเอธิโอเปีย
11. จะไม่มีเท้าทั้งของมนุษย์และของสัตว์ข้ามแผ่นดินนั้น แผ่นดินนั้นจะไม่มีผู้อาศัยอยู่เป็นเวลาสี่สิบปี
12. เราจะทำให้แผ่นดินอียิปต์เป็นที่ร้างที่สุดในบรรดาแผ่นดินร้างทั้งหลาย เมืองต่างๆ จะเป็นที่ร้างที่สุดในบรรดาเมืองร้างทั้งหลายเป็นเวลาสี่สิบปี เราจะทำให้ชาวอียิปต์กระจัดกระจายไปอยู่ในหมู่นานาชาติ แยกย้ายเขาให้ไปอยู่ในแผ่นดินต่างๆ ’ “
13. เพราะพระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ “เมื่อครบสี่สิบปีแล้ว เราจะรวบรวมชาวอียิปต์จากนานาชาติที่เขากระจัดกระจายไปอยู่ด้วย
14. เราจะนำชาวอียิปต์ที่ถูกกวาดต้อนไปเป็นเชลยกลับมาอยู่ในแผ่นดินปัทโรส ซึ่งเป็นแผ่นดินถิ่นกำเนิดของเขา เขาจะเป็นเพียงอาณาจักรเล็กๆ ที่นั่น
15. อียิปต์จะเป็นอาณาจักรเล็กที่สุดในบรรดาอาณาจักร และจะไม่มีอำนาจปกครองเหนือชนชาติอื่นๆ อีก เราจะทำให้เขาเป็นอาณาจักรเล็กๆ จนไม่อาจปกครองชนชาติอื่นๆ ได้อีก
16. เขาจะไม่เป็นความหวังของพงศ์พันธุ์อิสราเอลอีก แต่จะเป็นสิ่งเตือนใจพงศ์พันธุ์อิสราเอลให้ระลึกถึงความผิดที่เขาได้ทำเมื่อหันไปพึ่งชาวอียิปต์ แล้วทุกคนจะรู้ว่าเราเป็นพระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้า’ ”
17. วันที่หนึ่งเดือนแรก ปีที่ยี่สิบเจ็ด พระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า
18. “บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์แห่งบาบิโลนทรงยกกองทัพมาทำสงครามครั้งใหญ่กับเมืองไทระ ทุกคนต้องแบกสัมภาระหนักจนศีรษะล้านและบ่าทรุด แต่กษัตริย์พร้อมกับกองทัพก็ไม่ทรงได้ผลประโยชน์ใดจากเมืองไทระเป็นค่าตอบแทนจากสงครามกับเมืองนี้
19. พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าจึงตรัสดังนี้ ‘ดูซิ เราจะมอบแผ่นดินอียิปต์แก่กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์แห่งบาบิโลน พระองค์จะทรงขนทรัพย์สมบัติ แย่งชิงและปล้นข้าวของไปเป็นค่าจ้างให้แก่กองทัพของพระองค์
20. เรามอบแผ่นดินอียิปต์ให้กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์เป็นค่าจ้างสำหรับงานนี้ ซึ่งทรงทำเพื่อเรา’ “ พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส
21. “วันนั้น เราจะทำให้ผู้ทรงอำนาจ คนหนึ่งเกิดขึ้นสำหรับพงศ์พันธุ์อิสราเอล และเราจะให้ท่านอ้าปากพูดในหมู่เขา แล้วเขาจะรู้ว่าเราเป็นพระยาห์เวห์”