เอเสเคียล 26
1. วันต้นเดือนปีที่สิบเอ็ด พระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า
2. “บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย เมืองไทระได้พูดถึงกรุงเยรูซาเล็มว่า‘ชโย เมืองที่เป็นประตูของนานาชาติถูกทำลายประตูนั้นเปิดกว้างให้ข้าเมืองนี้ร้างแล้วข้าจะร่ำรวยขึ้น’
3. พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าจึงตรัสดังนี้‘ดูซิ เมืองไทระเอ๋ย เราเป็นอริกับเจ้าเราจะนำชนหลายชาติขึ้นมาต่อสู้กับเจ้าเหมือนทะเลซัดคลื่นขึ้นมา
4. ชนชาติเหล่านี้จะทำลายกำแพงเมืองไทระจะรื้อหอคอยของเมืองนี้ลงและเราจะกวาดฝุ่นดินออกไปทำให้เมืองนี้เป็นก้อนหินโล้นๆ
5. เมืองนี้จะเป็นสถานที่สำหรับตากแหตากอวนอยู่กลางทะเลเพราะเราได้พูดแล้วพระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสเมืองนี้จะเป็นของเชลยสำหรับนานาชาติ
6. ชาวเมืองบริวารซึ่งอยู่บนแผ่นดินใหญ่จะถูกฆ่าด้วยดาบแล้วเขาทั้งหลายจะรู้ว่าเราเป็นพระยาห์เวห์’ ”
7. พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ “เราจะนำกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์แห่งบาบิโลน ผู้เป็นจอมกษัตริย์มายังเมืองไทระจากทิศเหนือ พร้อมกับม้า รถศึก พลม้า และกองทัพยิ่งใหญ่
8. เขาจะฆ่าชาวเมืองบริวารของเจ้าบนแผ่นดินใหญ่ด้วยดาบเขาจะก่อกำแพงล้อมเจ้าไว้จะสร้างเชิงเทินเข้าประชิดเจ้าจะยกโล่เป็นหลังคาเข้าต่อสู้กับเจ้า
9. เขาจะใช้เครื่องทะลวงกระทุ้งกำแพงจะใช้เครื่องขุดเจาะทำลายหอคอยของเจ้า
10. ม้าของเขามีจำนวนมากจนทำให้ฝุ่นมาคลุมเจ้าไว้เสียงพลม้า เกวียน และรถศึกทำให้กำแพงเมืองของเจ้าสั่นสะเทือนเมื่อเขาจะเข้าทางประตูเมืองของเจ้าเหมือนกับคนเดินเข้าเมืองที่แตกแล้ว
11. เขาจะให้กีบม้าเหยียบย่ำถนนทุกสายจะฆ่าประชาชนของเจ้าด้วยดาบจะโค่นเสาที่แข็งแรงลงบนพื้นดิน
12. เขาทั้งหลายจะปล้นทรัพย์สมบัติสินค้าของเจ้าจะเป็นของเชลยเขาทั้งหลายจะพังกำแพงเมืองทำลายบ้านหรูหราเขาจะโยนก้อนหิน ไม้ และดินของเจ้าลงกลางทะเล
13. เราจะให้เสียงเพลงของเจ้าจบลงจะไม่มีผู้ใดได้ยินเสียงพิณเขาคู่อีก
14. เราจะทำเจ้าให้เป็นก้อนหินโล้นเจ้าจะเป็นสถานที่สำหรับตากอวนจะไม่มีใครสร้างเจ้าขึ้นใหม่อีกเลยเพราะเรา พระยาห์เวห์ ได้พูดแล้วพระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส”
15. พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้แก่เมืองไทระว่า “แผ่นดินชายทะเล จะสั่นสะเทือนเมื่อได้ยินเสียงล้มของเจ้า และเสียงร้องครวญครางของผู้บาดเจ็บ เมื่อการฆ่าหมู่ได้เกิดขึ้นในเจ้า
16. เจ้านายทุกคนของทะเลจะลงมาจากบัลลังก์ ถอดเสื้อคลุม เปลื้องเครื่องแต่งกายที่ปักลวดลาย เขาจะสวมเสื้อผ้าไว้ทุกข์ จะนั่งบนพื้นดิน ตัวสั่นอยู่ทุกขณะและตกตะลึงเพราะชะตากรรมของเจ้า
17. เขาทั้งหลายจะเปล่งเสียงคร่ำครวญ ถึงเจ้า พูดว่า‘เมืองที่มีชื่อเสียงและมีอำนาจเหนือทะเลเอ๋ยทำไมเจ้าจึงถูกทำลาย สูญหายไปจากทะเลเล่าเจ้าและผู้อาศัยเคยทำให้ผู้อาศัยบนแผ่นดินใหญ่ ต้องหวาดกลัว
18. บัดนี้ แผ่นดินชายทะเลกลัวตัวสั่นในวันที่เจ้าล้มลงบรรดาเกาะในทะเลตกใจกลัวเพราะเจ้าต้องถึงจุดจบ’
19. พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าจึงตรัสดังนี้‘เมื่อเราทำให้เจ้าเป็นเมืองร้างเหมือนเมืองที่ไม่มีผู้อาศัย เมื่อเรายกน้ำของทะเลลึกมาคลุมเจ้า และน้ำของมหาสมุทรมาท่วมเจ้าแล้ว
20. เราจะผลักเจ้าให้ตกลงไปในขุมลึก ไปอยู่กับผู้คนในอดีต เราจะทำให้เจ้าไปอาศัยอยู่ในแดนผู้ตายกลางสิ่งปรักหักพังในสมัยแรกเริ่มพร้อมกับผู้ที่ลงไปในขุมลึก เพื่อจะไม่มีผู้ใดอาศัยอยู่ในเจ้าอีก แต่เราจะทำให้แผ่นดินของผู้เป็นรุ่งเรือง
21. เราจะทำให้เจ้าเป็นที่น่ากลัว จะไม่มีเจ้าอีกต่อไป ผู้คนจะแสวงหาเจ้า แต่จะไม่มีวันพบเจ้าอีกเลย’ พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส”