เอเสเคียล 4
1. “ส่วนท่าน บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย จงนำอิฐก้อนหนึ่งตั้งไว้ต่อหน้าท่าน จงขีดรูปเมืองไว้บนอิฐก้อนนั้น คือกรุงเยรูซาเล็ม
2. จงล้อมเมืองนั้นไว้ จงสร้างหอเคลื่อนที่ ขุดคู พูนคันดิน ก่อเชิงเทิน ตั้งค่าย และตั้งเครื่องกระทุ้งกำแพงไว้รอบเมือง
3. จงนำแผ่นเหล็กมาวางเป็นเหมือนกำแพงเหล็กระหว่างท่านกับเมืองนั้น แล้วจงจ้องมองเมืองนั้นซึ่งกำลังถูกล้อม ท่านเองเป็นผู้ล้อมเมืองนั้น นี่จะเป็นเครื่องหมายสำหรับพงศ์พันธุ์อิสราเอล”
4. “ท่านจงนอนตะแคงข้างซ้ายและรับความผิดของพงศ์พันธุ์อิสราเอลไว้เหนือท่าน ท่านจะต้องรับโทษความผิดของเขาตามจำนวนวันที่ท่านจะนอนตะแคงอยู่
5. เรากำหนดจำนวนปีความผิดของเขาทั้งหลายเป็นจำนวนวันที่ท่านจะต้องรับโทษความผิดของพงศ์พันธุ์อิสราเอล คือสามร้อยเก้าสิบวัน
6. เมื่อท่านทำเช่นนี้ครบวันแล้ว ท่านจะต้องนอนลงอีกครั้งหนึ่ง นอนตะแคงข้างขวา และรับการลงโทษความผิดของพงศ์พันธุ์ยูดาห์เป็นเวลาสี่สิบวัน โดยนับหนึ่งวันเท่ากับหนึ่งปี
7. ท่านจะต้องจ้องมองการล้อมกรุงเยรูซาเล็ม ยกแขนเปลือยเปล่าขึ้นกล่าวโทษเมืองนั้น และประกาศพระวาจา
8. ดูซิ เราจะเอาเชือกมัดท่านไว้ ท่านจะพลิกตัวจากข้างหนึ่งไปอีกข้างหนึ่งไม่ได้จนกว่าจะครบกำหนดวันที่ท่านถูกกักขัง”
9. “จงนำข้าวสาลี ข้าวบารเลย์ ถั่วค้าง ถั่วแดง ข้าวฟ่าง และลูกเดือย มาใส่ในภาชนะใบเดียวกันทำเป็นขนมปังให้ตนเอง ท่านจะกินขนมปังนี้ทุกวันที่ท่านนอนตะแคงเป็นเวลาสามร้อยเก้าสิบวัน
10. ท่านจะต้องชั่งขนมปังชิ้นหนึ่งที่ท่านจะต้องกินแต่ละวัน หนักวันละยี่สิบบาท
11. ท่านจะต้องตวงน้ำดื่ม คือประมาณวันละหนึ่งลิตร ตามเวลากำหนด
12. ท่านจะกินอาหารนี้ในรูปของขนมปังข้าวบารเลย์ ใช้อุจจาระเป็นเชื้อเพลิงปิ้งต่อหน้าทุกคน”
13. และพระยาห์เวห์ตรัส “ชาวอิสราเอลจะต้องกินอาหารของตนเป็นมลทินเช่นนี้ในหมู่ชนชาติต่างๆ ที่เราจะให้เขากระจัดกระจายไปอยู่ด้วย”
14. ข้าพเจ้าจึงทูลว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์ องค์พระผู้เป็นเจ้า อนิจจา ข้าพเจ้าไม่เคยทำตนให้เป็นมลทินเลยตั้งแต่วัยหนุ่มจนถึงบัดนี้ ข้าพเจ้าไม่เคยกินเนื้อสัตว์ที่ตายเอง หรือที่ถูกสัตว์กัดตาย ไม่มีเนื้อสัตว์ที่มีมลทินเคยเข้าไปในปากของข้าพเจ้า”
15. พระองค์ตรัสตอบข้าพเจ้าว่า “ดีแล้ว เราจะให้ท่านใช้มูลโค แทนอุจจาระเป็นเชื้อเพลิงปิ้งขนมปังของท่าน”
16. พระองค์ยังตรัสกับข้าพเจ้าอีกว่า “บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย ดูซิ เราจะทำลายเสบียงอาหาร ของกรุงเยรูซาเล็ม เขาทั้งหลายจะต้องปันส่วนขนมปังกิน และกินด้วยความหวาดกลัว เขาจะต้องตวงน้ำดื่มและดื่มด้วยความกังวล
17. เขาจะขาดขนมปังและน้ำ ต่างคนต่างตรอมใจ ค่อยๆ ตายไปเพราะความผิดของตน”