ปฐมกาล 8

1. พระ​เจ้า​ทรง​ระลึก​ถึง​โน​อาห์​และ​สัตว์​ทุก​ชนิด​ทั้ง​สัตว์​ป่า​และ​สัตว์​เลี้ยง​ที่​อยู่​กับ​เขา​ใน​เรือ พระ​เจ้า​ทรง​บันดาล​ให้​มี​ลม​พัด​บน​แผ่นดิน​ทำ​ให้​น้ำ​เริ่ม​ลดลง
2. บรรดา​ตา​น้ำ​ใต้​บาดาล และ​ประตูน้ำ​บน​ท้องฟ้า​ก็​ปิด ฝน​จาก​ฟ้า​ก็​หยุด
3. น้ำ​ค่อยๆ ลด​จาก​แผ่นดิน หลังจาก​หนึ่ง​ร้อย​ห้า​สิบ​วัน​น้ำ​ลดลง​มาก
4. จนกระทั่ง​ใน​วันที่​สิบ​เจ็ด เดือน​เจ็ด เรือ​ก็​มา​ค้าง​อยู่​บน​เทือกเขา​อา​รา​รัต
5. น้ำ​ค่อยๆ ลดลง​ต่อไป​จนถึง​เดือน​สิบ ใน​วัน​แรก​ของ​เดือน​ที่​สิบ ยอด​เขา​ทั้งหลาย​ก็​ปรากฏ​ขึ้น
6. ต่อมา​อีก​สี่​สิบ​วัน โน​อาห์​เปิด​หน้าต่าง​ที่​เขา​สร้าง​ไว้​ใน​เรือ
7. และ​ปล่อย​นก​กา​ออกไป​ตัว​หนึ่ง มัน​บิน​ไป​และ​กลับมา​ทุก​วัน​จนกระทั่ง​น้ำ​บน​แผ่นดิน​ลด​แห้ง
8. เขา​ยัง​ปล่อย​นกพิราบ​ตัว​หนึ่ง​เพื่อ​ดู​ว่า​น้ำ​ลด​จาก​พื้น​แผ่นดิน​แล้ว​หรือ​ยัง
9. แต่​นกพิราบ​หา​ที่​เกาะ​ไม่​พบ มัน​จึง​บิน​กลับมา​หา​เขา​ใน​เรือ เพราะ​น้ำ​ยัง​ท่วม​พื้น​แผ่นดิน​อยู่ เขา​จึง​ยื่น​มือ​ออกไป​รับ​มัน​กลับ​เข้า​มา​ใน​เรือ​กับ​เขา
10. เขา​คอย​อยู่​อีก​เจ็ด​วัน จึง​ปล่อย​นกพิราบ​ออกไป​จาก​เรือ​อีก
11. ครั้น​ถึง​เวลา​เย็น นกพิราบ​ก็​กลับมา​หา​เขา และ​คาบ​ใบ​มะกอก​เทศ​เขียว​สด​มา​ด้วย โน​อาห์​จึง​รู้​ว่า น้ำ​ลด​จาก​พื้น​แผ่นดิน​แล้ว
12. เขา​คอย​อีก​เจ็ด​วัน และ​ปล่อย​นกพิราบ​ออกไป​อีก​ครั้ง​หนึ่ง มัน​ไม่​กลับมา​หา​เขา​อีก​เลย
13. เมื่อ​โน​อาห์ มี​อายุ​หก​ร้อย​หนึ่ง​ปี ใน​วันที่​หนึ่ง​เดือน​แรก น้ำ​เริ่ม​แห้ง​จาก​แผ่นดิน โน​อาห์​เปิด​หลังคา​เรือ มองดู​และ​เห็น​ว่า พื้นดิน​กำลัง​แห้ง
14. ใน​วันที่​ยี่สิบ​เจ็ด​เดือน​ที่​สอง แผ่นดิน​ก็​แห้ง​สนิท
15. พระ​เจ้า​ตรัส​กับ​โน​อาห์​ว่า
16. “ท่าน​จง​ออก​จาก​เรือ พร้อม​กับ​ภรรยา บุตรชาย​และ​บุตร​สะใภ้
17. จง​พา​สัตว์​ทั้ง​ปวง​ที่​อยู่​กับ​ท่าน​ออกมา​ด้วย สิ่งมีชีวิต​ทุก​ชนิด คือ นก สัตว์​เลี้ยง​และ​สัตว์​ที่​เลื้อย​คลาน​บน​แผ่นดิน ให้​มัน​ออกไป​ทั่ว​โลก ได้​สืบพันธุ์​และ​ทวี​จำนวน​ขึ้น
18. โน​อาห์​จึง​ออก​จาก​เรือ​พร้อม​กับ​บุตรชาย ภรรยา และ​บุตร​สะใภ้
19. สัตว์​ทั้ง​ปวง ทั้ง​สัตว์​ป่า สัตว์​เลี้ยง นก​ทุก​ชนิด และ​สัตว์​ที่​เลื้อย​คลาน​บน​แผ่นดิน​ทุก​ชนิด​ได้​ออกมา​จาก​เรือ​ตาม​ชนิด​ของ​มัน
20. โน​อาห์​สร้าง​พระ​แท่น​บูชา​สำหรับ​พระ​ยาห์​เวห์ เขา​เลือก​สัตว์​และ​นก​ที่​ไม่​มี​มลทิน​แต่​ละ​ชนิด​มา​เผา​เป็น​เครื่อง​บูชา​บน​พระ​แท่น​นั้น
21. พระ​ยาห์​เวห์​ทรง​ได้​กลิ่น​หอม ของ​เครื่อง​บูชา จึง​ทรง​ดำริ​ใน​พระทัย​ว่า “เรา​จะ​ไม่​สาปแช่ง​แผ่นดิน​เพราะ​การ​กระทำ​ของ​มนุษย์​อีก​เลย แม้​เรา​รู้​ว่า​ใจ​ของ​มนุษย์​มัก​ปรารถนา​แต่​สิ่ง​ชั่ว​ร้าย​ตั้งแต่​เป็น​เด็ก เรา​ก็​จะ​ไม่​ทำลาย​สิ่งมีชีวิต​ทั้งหลาย​อย่าง​ที่​เรา​ได้​กระทำ​มาแล้ว​อีก
22. ตราบ​ใด​ที่​แผ่นดิน​ยังคง​อยู่ฤดู​หว่าน​และ​ฤดู​เก็บ​เกี่ยวเวลา​เย็น​และ​เวลา​ร้อนฤดู​ร้อน​และ​ฤดู​หนาววัน​และ​คืนยัง​มี​อยู่​ต่อไป​ตราบ​นั้น”

Chapters

1234567891011121314151617181920212223242526272829303132333435363738394041424344454647484950