ปฐมกาล 47

1. โย​เซฟ​ไป​ทูล​กษัตริย์​ฟาโรห์​ว่า “บิดา​และ​พี่​น้อง​ของ​ข้าพเจ้า​มา​จาก​แผ่นดิน​คา​นา​อัน​พร้อม​กับ​ฝูง​แพะ​แกะ ฝูง​โค และ​ทรัพย์​สมบัติ​ทั้งหมด บัดนี้​เขา​อยู่​ใน​แคว้น​โก​เชน”
2. โย​เซฟ​พา​พี่ชาย​ห้า​คน​ไป​เฝ้า​กษัตริย์​ฟาโรห์​ด้วย
3. กษัตริย์​ฟาโรห์​ตรัส​ถาม​บรรดา​พี่ชาย​ว่า “ท่าน​ทั้งหลาย​มี​อาชีพ​อะไร” เขา​ทูล​ตอบ​ว่า “ข้า​รับ​ใช้​ของ​พระองค์​เป็น​ผู้​เลี้ยง​แพะ​แกะ​เหมือนกับ​บรรพ​บุรุษ”
4. เขา​ยัง​ทูล​เสริม​ว่า “พวก​เรา​มา​อาศัย​อยู่​อย่าง​คน​ต่าง​ถิ่น​ใน​แผ่นดิน​นี้ เพราะ​ใน​แผ่นดิน​คา​นา​อัน​เกิด​การ​กันดาร​อาหาร​อย่าง​มาก จน​ไม่​มี​หญ้า​สำหรับ​ฝูง​แพะ​แกะ​ของ​บรรดา​ผู้รับ​ใช้​ของ​พระองค์ ขอ​พระองค์​ทรง​พระ​กรุณา​ให้​ผู้รับ​ใช้​ของ​พระองค์​อาศัย​อยู่​ใน​แคว้น​โก​เชน​เถิด”
5. กษัตริย์​ฟาโรห์​ตรัส​กับ​โย​เซฟ​ว่า
6. “เขา​อยู่​ใน​แคว้น​โก​เชน​ได้ ถ้า​ท่าน​รู้​ว่า​มี​ใคร​ใน​บรรดา​พี่​น้อง​ที่​มี​ความสามารถ ก็​ให้​เขา​ดูแล​ฝูง​สัตว์​ของ​เรา​ด้วย”ข เมื่อ​ยาโคบ​และ​บุตร​มา​พบ​โย​เซฟ​ใน​แผ่นดิน​อียิปต์ กษัตริย์​ฟาโรห์​แห่ง​อียิปต์​ทรง​ทราบ​ข่าว​นี้ จึง​ตรัส​กับ​โย​เซฟ​ว่า “บิดา​และ​พี่​น้อง​ของ​ท่าน​มา​หา​ท่าน​แล้วก แผ่นดิน​อียิปต์​อยู่​ใน​อำนาจ​ของ​ท่าน จง​ให้​บิดา​และ​พี่​น้อง​ของ​ท่าน​อาศัย​อยู่​ใน​เขต​ที่​ดี​ที่สุด​ของ​แผ่นดิน”
7. โย​เซฟ​พา​ยาโคบ​ผู้​บิดา​มา​ยืน​เฉพาะ​พระ​พักตร์​กษัตริย์​ฟาโรห์ ยา​โคบถ​วาย​พระ​พร​แด่​กษัตริย์​ฟาโรห์
8. พระองค์​ทรง​ถาม​ยาโคบ​ว่า “ท่าน​อายุ​เท่าไร”
9. ยาโคบ​ทูล​ตอบ​ว่า “ข้าพเจ้า​มี​ชีวิต​เร่ร่อน​ได้​หนึ่ง​ร้อย​สามสิบ​ปี​แล้ว เมื่อ​เทียบ​กับ​จำนวน​ปี​ของ​บรรพ​บุรุษ​ใน​ชีวิต​เร่ร่อน​แล้ว อายุ​ของ​ข้าพเจ้า​น้อย​มาก และ​มี​ความ​ยากลำบาก”
10. ยาโคบ​ทูล​ลา​กษัตริย์​ฟาโรห์​กลับไป
11. โย​เซฟ​ให้​บิดา​กับ​พี่​น้อง​อาศัย​ใน​แผ่นดิน​อียิปต์​ส่วน​ที่​ดี​ที่สุด คือ ใน​เขต​เมือง​รา​เม​เสส และ​มอบ​กรรมสิทธิ์​ให้ ดังที่​กษัตริย์​ฟาโรห์​ทรง​บัญชา
12. โย​เซฟ​จัดหา​อาหาร​ให้​บิดา และ​บรรดา​พี่​น้อง​กับ​ครอบครัว​ทั้งหมด​ของ​บิดา​รวมทั้ง​เด็กๆ ตาม​จำนวน​คน
13. ขณะนั้น​ทั่ว​แผ่นดิน​ไม่​มี​อาหาร เพราะ​การ​กันดาร​อาหาร​รุนแรง ประชาชน​ชาว​อียิปต์​และ​ชาว​คา​นา​อัน​ต่าง​อ่อน​เปลี้ย​เพราะ​ความ​หิว​โหย
14. โย​เซฟ​รวบรวม​เงิน​ทั้งหมด​ที่​ประชาชน​ชาว​อียิปต์​และ​ชาว​คา​นา​อัน​นำมา​ซื้อ​ข้าว​ไป​เก็บ​ไว้​ใน​พระราชวัง​ของ​กษัตริย์​ฟาโรห์
15. เมื่อ​ชาว​อียิปต์​และ​ชาว​คา​นา​อัน​ไม่​มี​เงิน​เหลือ ชาว​อียิปต์​ทั้งหลาย​ก็​มา​หา​โย​เซฟ อ้อน​วอน​ว่า “โปรด​ให้​อาหาร​พวก​เรา​เถิด อย่า​ปล่อย​ให้​เรา​ตาย​ต่อ​หน้า​ต่อ​ตา​ท่าน​เพราะ​เงิน​ของ​เรา​หมดแล้ว”
16. โย​เซฟ​ตอบ​ว่า “ถ้า​ท่าน​ไม่​มี​เงิน จง​ไป​นำ​ฝูง​สัตว์​ของ​ท่าน​มา ข้าพเจ้า​จะ​ให้​อาหาร เป็น​การ​แลกเปลี่ยน”
17. ประชาชน​จึง​นำ​ฝูง​สัตว์​มา​ให้​โย​เซฟ แล้ว​โย​เซฟ​ก็​ให้​อาหาร​แลกเปลี่ยน​กับ​ม้า แพะ​แกะ โค และ​ลา ดังนั้น โย​เซฟ​จึง​จัด​ให้​ประชาชน​มี​อาหาร​แลกเปลี่ยน​กับ​ฝูง​สัตว์​ตลอด​ปี​นั้น
18. เมื่อ​ปี​นั้น​ผ่าน​พ้น​ไป ประชาชน​มา​หา​โย​เซฟ​อีก​ใน​ปี​ต่อมา อ้อน​วอน​ว่า “เรา​ไม่​ปิดบัง​มิ​ให้​เจ้านาย​รู้​ความ​จริง​ว่า​เงิน​ของ​เรา​หมดแล้ว ฝูง​สัตว์​ของ​เรา​ก็​ตก​เป็น​ของ​เจ้านาย เรา​ไม่​มี​อะไร​เหลือ​จะ​ให้​เจ้านาย​อีก​นอกจาก​ตัว​เรา​และ​ที่ดิน
19. อย่า​ปล่อย​ให้​เรา​ตาย​ต่อ​หน้า​ต่อ​ตา​ท่าน​หรือ​ปล่อย​ให้​ที่ดิน​ของ​เรา​ต้อง​รก​ร้าง​เลย จง​ซื้อ​เรา​และ​ที่ดิน​ของ​เรา​ไว้​แลกเปลี่ยน​กับ​อาหาร เรา​พร้อม​กับ​ที่ดิน​จะ​เป็น​ทาส​ของ​กษัตริย์​ฟาโรห์ ขอ​แต่​ให้​พันธุ์​ข้าว​แก่​เรา​ด้วย​เถิด เรา​จะ​มี​ชีวิต ไม่​ต้อง​ตาย​และ​ที่ดิน​จะ​ไม่​ต้อง​กลายเป็น​ทะเลทราย”
20. โย​เซฟ​จึง​รับ​ซื้อ​ที่ดิน​ทั้งหมด​ใน​อียิปต์​ให้​กษัตริย์​ฟาโรห์ ชาว​อียิปต์​แต่​ละ​คน​ต่าง​ขาย​ที่​นา​ของ​ตน เพราะ​การ​กันดาร​อาหาร​รุนแรง​ยิ่ง​นัก แผ่นดิน​ทั้งหมด​ก็​ตก​เป็น​กรรมสิทธิ์​ของ​กษัตริย์​ฟาโรห์
21. โย​เซฟ​ทำ​ให้​ประชาชน​ทั้งหมด​เป็น​ทาส จาก​เขต​แดน​ด้าน​หนึ่ง​ของ​อียิปต์ ไป​ถึง​อีก​ด้าน​หนึ่ง
22. ที่ดิน​แห่ง​เดียว​ที่​โย​เซฟ​ไม่​ซื้อ​คือ​ที่ดิน​ของ​สมณะ เพราะ​กษัตริย์​ฟาโรห์​ประทาน​ส่วน​แบ่ง​อาหาร​ให้แก่​บรรดา​สมณะ บรรดา​สมณะ​จึง​ไม่​ต้อง​ขาย​ที่ดิน เพราะ​ดำรงชีวิต​อยู่​ได้​จาก​ส่วน​แบ่ง​อาหาร​ของ​กษัตริย์​ฟาโรห์
23. โย​เซฟ​กล่าว​แก่​ประชาชน​ว่า “วันนี้ ข้าพเจ้า​ซื้อ​ตัว​ท่าน​กับ​ที่ดิน​ของ​ท่าน​ให้​กษัตริย์​ฟาโรห์​แล้ว นี่​แน่ะ เมล็ด​พันธุ์​ข้าว​ที่​ท่าน​จะ​เอา​ไป​หว่าน​ใน​ที่ดิน
24. เมื่อ​ถึง​เวลา​เก็บ​เกี่ยว ท่าน​จะต้อง​คืน​หนึ่ง​ใน​ห้า​ของ​ผลิตผล​ให้​กษัตริย์​ฟาโรห์ อีก​สี่​ส่วน​จะ​เป็น​ของ​ท่าน จะ​ได้​เป็น​พันธุ์​ข้าว​สำหรับ​หว่าน​ใน​นา​เป็น​อาหาร​ของ​ท่าน​กับ​ครอบครัว​และ​ลูกๆ “
25. ประชาชน​ตอบ​ว่า “ท่าน​ได้​ช่วยชีวิต​ของ​เรา​แล้ว ถ้า​เจ้านาย​จะ​กรุณา เรา​ยอม​เป็น​ทาส​ของ​กษัตริย์​ฟาโรห์”
26. โย​เซฟ​จึง​ตรา​กฎหมาย​ที่ดิน​ขึ้น​ใน​อียิปต์ ซึ่ง​ยัง​มี​ผล​บังคับ​ใช้​อยู่​จนถึง​ทุก​วันนี้ กำหนดให้​หนึ่ง​ใน​ห้า​ของ​ผลิตผล​เป็น​ของ​กษัตริย์​ฟาโรห์ มี​เพียง​ที่ดิน​ของ​สมณะ​เท่านั้น​ที่​ไม่​เป็น​ของ​กษัตริย์​ฟาโรห์
27. ชาว​อิสราเอล​อาศัย​อยู่​ใน​แผ่นดิน​อียิปต์​ใน​แคว้น​โก​เชน เขา​ได้​กรรมสิทธิ์​ที่ดิน มี​ลูกหลาน​ทวี​จำนวน​มากมาย
28. ยา​โคบอ​ยู่​ใน​แผ่นดิน​อียิปต์​ถึง​สิบ​เจ็ด​ปี จน​มี​อายุ​ได้​หนึ่ง​ร้อย​สี่​สิบ​เจ็ด​ปี
29. เมื่อ​ใกล้​จะ​สิ้นชีวิต อิสราเอล​เรียก​โย​เซฟ บุตรชาย​มา พูด​ว่า “ถ้า​ลูก​รัก​พ่อ​จริง จง​วางมือ​ไว้​ที่​หว่าง​ขา​ของ​พ่อ​ซิ จง​สัญญา​ว่า​ลูก​จะ​ซื่อสัตย์​และ​ทำ​ตามที่​พ่อ​สั่ง คือ​ไม่​ฝัง​พ่อ​ไว้​ใน​อียิปต์
30. เมื่อ​พ่อ​สิ้นใจ​แล้ว จง​นำ​ศพ​พ่อ​ออก​จาก​อียิปต์ นำไป​ฝัง​ใน​หลุม​ศพ​ของ​บรรพ​บุรุษ” โย​เซฟ​ตอบ​ว่า “ลูก​จะ​ทำ​ตามที่​พ่อ​สั่ง”
31. ยาโคบ​สั่ง​อีก​ว่า “จง​สาบาน​แก่​พ่อ​เถิด” โย​เซฟ​ก็​สาบาน แล้ว​อิสราเอล​ก็​ซบ​ศีรษะ​ลง​กับ​หมอน

Chapters

1234567891011121314151617181920212223242526272829303132333435363738394041424344454647484950