ปฐมกาล 47
1. โยเซฟไปทูลกษัตริย์ฟาโรห์ว่า “บิดาและพี่น้องของข้าพเจ้ามาจากแผ่นดินคานาอันพร้อมกับฝูงแพะแกะ ฝูงโค และทรัพย์สมบัติทั้งหมด บัดนี้เขาอยู่ในแคว้นโกเชน”
2. โยเซฟพาพี่ชายห้าคนไปเฝ้ากษัตริย์ฟาโรห์ด้วย
3. กษัตริย์ฟาโรห์ตรัสถามบรรดาพี่ชายว่า “ท่านทั้งหลายมีอาชีพอะไร” เขาทูลตอบว่า “ข้ารับใช้ของพระองค์เป็นผู้เลี้ยงแพะแกะเหมือนกับบรรพบุรุษ”
4. เขายังทูลเสริมว่า “พวกเรามาอาศัยอยู่อย่างคนต่างถิ่นในแผ่นดินนี้ เพราะในแผ่นดินคานาอันเกิดการกันดารอาหารอย่างมาก จนไม่มีหญ้าสำหรับฝูงแพะแกะของบรรดาผู้รับใช้ของพระองค์ ขอพระองค์ทรงพระกรุณาให้ผู้รับใช้ของพระองค์อาศัยอยู่ในแคว้นโกเชนเถิด”
5. กษัตริย์ฟาโรห์ตรัสกับโยเซฟว่า
6. “เขาอยู่ในแคว้นโกเชนได้ ถ้าท่านรู้ว่ามีใครในบรรดาพี่น้องที่มีความสามารถ ก็ให้เขาดูแลฝูงสัตว์ของเราด้วย”ข เมื่อยาโคบและบุตรมาพบโยเซฟในแผ่นดินอียิปต์ กษัตริย์ฟาโรห์แห่งอียิปต์ทรงทราบข่าวนี้ จึงตรัสกับโยเซฟว่า “บิดาและพี่น้องของท่านมาหาท่านแล้วก แผ่นดินอียิปต์อยู่ในอำนาจของท่าน จงให้บิดาและพี่น้องของท่านอาศัยอยู่ในเขตที่ดีที่สุดของแผ่นดิน”
7. โยเซฟพายาโคบผู้บิดามายืนเฉพาะพระพักตร์กษัตริย์ฟาโรห์ ยาโคบถวายพระพรแด่กษัตริย์ฟาโรห์
8. พระองค์ทรงถามยาโคบว่า “ท่านอายุเท่าไร”
9. ยาโคบทูลตอบว่า “ข้าพเจ้ามีชีวิตเร่ร่อนได้หนึ่งร้อยสามสิบปีแล้ว เมื่อเทียบกับจำนวนปีของบรรพบุรุษในชีวิตเร่ร่อนแล้ว อายุของข้าพเจ้าน้อยมาก และมีความยากลำบาก”
10. ยาโคบทูลลากษัตริย์ฟาโรห์กลับไป
11. โยเซฟให้บิดากับพี่น้องอาศัยในแผ่นดินอียิปต์ส่วนที่ดีที่สุด คือ ในเขตเมืองราเมเสส และมอบกรรมสิทธิ์ให้ ดังที่กษัตริย์ฟาโรห์ทรงบัญชา
12. โยเซฟจัดหาอาหารให้บิดา และบรรดาพี่น้องกับครอบครัวทั้งหมดของบิดารวมทั้งเด็กๆ ตามจำนวนคน
13. ขณะนั้นทั่วแผ่นดินไม่มีอาหาร เพราะการกันดารอาหารรุนแรง ประชาชนชาวอียิปต์และชาวคานาอันต่างอ่อนเปลี้ยเพราะความหิวโหย
14. โยเซฟรวบรวมเงินทั้งหมดที่ประชาชนชาวอียิปต์และชาวคานาอันนำมาซื้อข้าวไปเก็บไว้ในพระราชวังของกษัตริย์ฟาโรห์
15. เมื่อชาวอียิปต์และชาวคานาอันไม่มีเงินเหลือ ชาวอียิปต์ทั้งหลายก็มาหาโยเซฟ อ้อนวอนว่า “โปรดให้อาหารพวกเราเถิด อย่าปล่อยให้เราตายต่อหน้าต่อตาท่านเพราะเงินของเราหมดแล้ว”
16. โยเซฟตอบว่า “ถ้าท่านไม่มีเงิน จงไปนำฝูงสัตว์ของท่านมา ข้าพเจ้าจะให้อาหาร เป็นการแลกเปลี่ยน”
17. ประชาชนจึงนำฝูงสัตว์มาให้โยเซฟ แล้วโยเซฟก็ให้อาหารแลกเปลี่ยนกับม้า แพะแกะ โค และลา ดังนั้น โยเซฟจึงจัดให้ประชาชนมีอาหารแลกเปลี่ยนกับฝูงสัตว์ตลอดปีนั้น
18. เมื่อปีนั้นผ่านพ้นไป ประชาชนมาหาโยเซฟอีกในปีต่อมา อ้อนวอนว่า “เราไม่ปิดบังมิให้เจ้านายรู้ความจริงว่าเงินของเราหมดแล้ว ฝูงสัตว์ของเราก็ตกเป็นของเจ้านาย เราไม่มีอะไรเหลือจะให้เจ้านายอีกนอกจากตัวเราและที่ดิน
19. อย่าปล่อยให้เราตายต่อหน้าต่อตาท่านหรือปล่อยให้ที่ดินของเราต้องรกร้างเลย จงซื้อเราและที่ดินของเราไว้แลกเปลี่ยนกับอาหาร เราพร้อมกับที่ดินจะเป็นทาสของกษัตริย์ฟาโรห์ ขอแต่ให้พันธุ์ข้าวแก่เราด้วยเถิด เราจะมีชีวิต ไม่ต้องตายและที่ดินจะไม่ต้องกลายเป็นทะเลทราย”
20. โยเซฟจึงรับซื้อที่ดินทั้งหมดในอียิปต์ให้กษัตริย์ฟาโรห์ ชาวอียิปต์แต่ละคนต่างขายที่นาของตน เพราะการกันดารอาหารรุนแรงยิ่งนัก แผ่นดินทั้งหมดก็ตกเป็นกรรมสิทธิ์ของกษัตริย์ฟาโรห์
21. โยเซฟทำให้ประชาชนทั้งหมดเป็นทาส จากเขตแดนด้านหนึ่งของอียิปต์ ไปถึงอีกด้านหนึ่ง
22. ที่ดินแห่งเดียวที่โยเซฟไม่ซื้อคือที่ดินของสมณะ เพราะกษัตริย์ฟาโรห์ประทานส่วนแบ่งอาหารให้แก่บรรดาสมณะ บรรดาสมณะจึงไม่ต้องขายที่ดิน เพราะดำรงชีวิตอยู่ได้จากส่วนแบ่งอาหารของกษัตริย์ฟาโรห์
23. โยเซฟกล่าวแก่ประชาชนว่า “วันนี้ ข้าพเจ้าซื้อตัวท่านกับที่ดินของท่านให้กษัตริย์ฟาโรห์แล้ว นี่แน่ะ เมล็ดพันธุ์ข้าวที่ท่านจะเอาไปหว่านในที่ดิน
24. เมื่อถึงเวลาเก็บเกี่ยว ท่านจะต้องคืนหนึ่งในห้าของผลิตผลให้กษัตริย์ฟาโรห์ อีกสี่ส่วนจะเป็นของท่าน จะได้เป็นพันธุ์ข้าวสำหรับหว่านในนาเป็นอาหารของท่านกับครอบครัวและลูกๆ “
25. ประชาชนตอบว่า “ท่านได้ช่วยชีวิตของเราแล้ว ถ้าเจ้านายจะกรุณา เรายอมเป็นทาสของกษัตริย์ฟาโรห์”
26. โยเซฟจึงตรากฎหมายที่ดินขึ้นในอียิปต์ ซึ่งยังมีผลบังคับใช้อยู่จนถึงทุกวันนี้ กำหนดให้หนึ่งในห้าของผลิตผลเป็นของกษัตริย์ฟาโรห์ มีเพียงที่ดินของสมณะเท่านั้นที่ไม่เป็นของกษัตริย์ฟาโรห์
27. ชาวอิสราเอลอาศัยอยู่ในแผ่นดินอียิปต์ในแคว้นโกเชน เขาได้กรรมสิทธิ์ที่ดิน มีลูกหลานทวีจำนวนมากมาย
28. ยาโคบอยู่ในแผ่นดินอียิปต์ถึงสิบเจ็ดปี จนมีอายุได้หนึ่งร้อยสี่สิบเจ็ดปี
29. เมื่อใกล้จะสิ้นชีวิต อิสราเอลเรียกโยเซฟ บุตรชายมา พูดว่า “ถ้าลูกรักพ่อจริง จงวางมือไว้ที่หว่างขาของพ่อซิ จงสัญญาว่าลูกจะซื่อสัตย์และทำตามที่พ่อสั่ง คือไม่ฝังพ่อไว้ในอียิปต์
30. เมื่อพ่อสิ้นใจแล้ว จงนำศพพ่อออกจากอียิปต์ นำไปฝังในหลุมศพของบรรพบุรุษ” โยเซฟตอบว่า “ลูกจะทำตามที่พ่อสั่ง”
31. ยาโคบสั่งอีกว่า “จงสาบานแก่พ่อเถิด” โยเซฟก็สาบาน แล้วอิสราเอลก็ซบศีรษะลงกับหมอน