ปฐมกาล 48
1. ต่อมาไม่นาน มีผู้บอกโยเซฟว่า “บิดาของท่านป่วย” โยเซฟจึงนำบุตรชายทั้งสอง คือมนัสเสห์และเอฟราอิมไปหายาโคบ
2. เมื่อมีผู้มาบอกยาโคบว่า “โยเซฟ บุตรชายของท่านมาหา” อิสราเอลจึงรวบรวมกำลังลุกขึ้นนั่งบนเตียง
3. ยาโคบพูดกับโยเซฟว่า “พระเจ้าผู้ทรงสรรพานุภาพ ทรงสำแดงพระองค์แก่พ่อที่เมืองลูซ ในแผ่นดินคานาอัน และทรงอวยพรพ่อ
4. ตรัสว่า ‘เราจะให้ท่านมีลูกหลานจำนวนมาก เป็นชนหลายชาติ เราจะให้แผ่นดินนี้แก่ลูกหลานที่จะมาภายหลังท่าน เป็นกรรมสิทธิ์ตลอดไป’
5. บัดนี้ ลูกชายทั้งสองคนของลูกที่เกิดในอียิปต์ก่อนที่พ่อจะมาอยู่กับลูกที่นี่ก็เป็นลูกของพ่อด้วย เอฟราอิมและมนัสเสห์ เป็นลูกของพ่อเท่ากับรูเบนและสิเมโอน
6. แต่ลูกคนอื่นที่เกิดมาภายหลังสองคนนี้จะเป็นของลูก และจะรับมรดกร่วมกับพี่ทั้งสองคนของเขา
7. พ่อทำเช่นนี้ก็เพราะเมื่อพ่อกลับจากปัดดาน ราเคลแม่ของลูก สิ้นชีวิตในแผ่นดินคานาอันขณะที่เดินทางอยู่ใกล้เมืองเอฟราธาห์ ทำให้พ่อเศร้าโศกมาก พ่อจึงฝังแม่ของลูกไว้ที่นั่นข้างทางไปเมืองเอฟราธาห์ คือเบธเลเฮม”
8. เมื่ออิสราเอลเห็นบุตรชายของโยเซฟ เขาถามว่า “เด็กเหล่านี้เป็นใคร”
9. โยเซฟตอบว่า “เป็นลูกที่พระเจ้าประทานให้ลูกที่นี่” ยาโคบจึงว่า “พาเขามาหาพ่อซิ พ่อจะได้อวยพรเขา”
10. ขณะนั้น ตาของอิสราเอลขุ่นมัวเพราะความชรา เขามองเห็นไม่ชัดเจน โยเซฟก็พาบุตรทั้งสองคนมาใกล้ ยาโคบจึงจูบและกอดเด็กทั้งสองคน
11. อิสราเอลพูดกับโยเซฟว่า “พ่อไม่เคยคิดว่าจะได้เห็นหน้าลูกอีก และบัดนี้ พระเจ้ายังโปรดให้พ่อได้เห็นลูกของลูกอีกด้วย”
12. โยเซฟก็รับบุตรของตนจากตักของยาโคบกราบลงศีรษะจรดพื้น
13. แล้วจูงบุตรทั้งสองคน มือขวาจูงเอฟราอิมไปยืนอยู่ทางซ้ายของอิสราเอล มือซ้ายจูงมนัสเสห์ไปยืนอยู่ทางขวา
14. แต่อิสราเอลไขว้มือ มือขวาวางบนศีรษะของเอฟราอิม ซึ่งเป็นคนน้อง มือซ้ายวางบนศีรษะของมนัสเสห์ ทั้งๆ ที่มนัสเสห์เป็นคนพี่
15. แล้วอวยพรโยเซฟว่า “พระเจ้า ซึ่งอับราฮัมและอิสอัค บิดาของข้าพเจ้าได้รับใช้อยู่เสมอพระเจ้าผู้ทรงนำข้าพเจ้า อย่างผู้เลี้ยงแกะ ตั้งแต่ข้าพเจ้าเกิดจนถึงวันนี้
16. ทูตสวรรค์ผู้ทรงช่วยข้าพเจ้าให้รอดพ้นจากภยันตรายทั้งปวงขอพระองค์ทรงอวยพรเด็กทั้งสองคนนี้ขอให้นามของข้าพเจ้านามของอับราฮัมและอิสอัค บิดาของข้าพเจ้าดำรงอยู่ต่อไปในเขาทั้งสองคนและให้เขาทวีจำนวนมากบนแผ่นดิน”
17. โยเซฟไม่สบายใจที่เห็นว่า บิดาวางมือขวาบนศีรษะของเอฟราอิม จึงจับมือของบิดา เปลี่ยนจากศีรษะของเอฟราอิมมาวางบนศีรษะของมนัสเสห์
18. แล้วบอกบิดาว่า “ไม่ใช่ครับพ่อ คนนี้เป็นพี่ จงวางมือขวาบนศีรษะของเขาเถิด”
19. บิดาไม่ยอม พูดว่า “พ่อรู้แล้วลูก พ่อรู้ว่าเขาจะเป็นชนชาติด้วย เขาจะยิ่งใหญ่ แต่น้องชายจะยิ่งใหญ่กว่าพี่ชาย ลูกหลานของเขาจะได้เป็นชนหลายชาติ”
20. ยาโคบอวยพรทั้งสองคนในวันนั้นว่า “ชาวอิสราเอลจะกล่าวอวยพรโดยใช้คำอวยพรแก่ลูกทั้งสองคนนี้ เป็นแบบอย่าง โดยกล่าวว่า ขอพระเจ้าทรงทำให้ท่านเป็นเหมือนเอฟราอิมและมนัสเสห์เถิด” ยาโคบจึงตั้งให้เอฟราอิมเป็นใหญ่กว่ามนัสเสห์
21. แล้วอิสราเอลพูดกับโยเซฟว่า “พ่อกำลังจะตายอยู่แล้ว แต่พระเจ้าจะสถิตกับลูก และจะทรงนำลูกกลับไปยังแผ่นดินของบรรพบุรุษ
22. พ่อให้อะไรแก่ลูก มากกว่าให้พี่น้องของลูก คือให้ที่ดินแถบเชเคมที่พ่อยึดมาได้จากชาวอาโมไรต์ด้วยดาบและธนูของพ่อแก่ลูก”