1 พงศ์กษัตริย์ 21

1. ต่อมา​ไม่​นาน นาโบท​ชาวยิส​เร​เอล​มี​สวน​องุ่น​ที่​เมืองยิส​เร​เอล​ใกล้​พระราชวัง ของ​กษัตริย์​อา​คับ​แห่ง​สะมา​เรีย
2. กษัตริย์​อา​คับ​ตรัส​แก่​นา​โบ​ทว่า “จง​ยก​สวน​องุ่น​ของ​ท่าน​ให้​เรา​ทำ​เป็น​สวน​ผัก​เถิด เพราะ​สวน​นี้​อยู่​ใกล้​วัง​ของ​เรา เรา​จะ​ให้​สวน​องุ่น​ที่​ดีกว่า​นี้​แทน หรือ​ถ้า​ท่าน​ยินดี​ขาย เรา​จะ​จ่ายเงิน​ให้​ตาม​ราคา นาโบท​ทูล​ตอบ​กษัตริย์​อา​คับ​ว่า “พระ​ยาห์​เวห์​ทรง​ห้าม​มิ​ให้​ข้าพเจ้า​ยก​มรดก​ของ​บรรพ​บุรุษ​ให้​พระองค์”
3.
4. กษัตริย์​อา​คับ​เสด็จ​กลับ​พระราชวัง​ด้วย​พระทัย​ขุ่น​เคือง​และ​ทรง​พระ​พิโรธ​ที่​นาโบท​ชาวยิส​เร​เอล​ทูล​พระองค์​ว่า “ข้าพเจ้า​จะ​ไม่​ยก​มรดก​ของ​บรรพ​บุรุษ​ให้แก่​พระองค์” พระองค์​เสด็จ​เข้า​ที่​บรรทม หัน​พระ​พักตร์​เข้า​ฝา​ผนัง ไม่​ทรง​ยอม​เสวย​พระ​กระยา​หาร
5. พระ​มเหสี​เย​เซเบล​เสด็จ​เข้า​ไป​ทูล​ถาม​ว่า “ทำไม​พระทัย​ของ​พระองค์​จึง​ขุ่น​เคือง​จน​ไม่​ทรง​ยอม​เสวย​พระ​กระยา​หาร”
6. พระองค์​ทรง​ตอบ​ว่า “เพราะ​เรา​บอก​นาโบท​ชาวยิส​เร​เอล​ว่า “จง​ยก​สวน​องุ่น​ของ​ท่าน​ให้​เรา​เถิด เรา​จะ​ให้​เงิน หรือ​ถ้า​ท่าน​พอใจ เรา​จะ​ให้​สวน​องุ่น​อื่น​แทน” แต่​เขา​กลับ​ตอบ​ว่า “ข้าพเจ้า​จะ​ไม่​ยก​สวน​องุ่น​ให้​พระองค์” “
7. พระ​มเหสี​เย​เซเบล​จึง​ทูล​ว่า “พระองค์​ทรง​เป็น​กษัตริย์​ปกครอง​อิสราเอล​เช่นนี้​หรือ ขอ​ทรง​ลุก​ขึ้น​เสวย​พระ​กระยา​หาร​ให้​สบาย​พระทัย​เถิด หม่อม​ฉัน​เอง​จะ​ให้​สวน​องุ่น​ของ​นาโบท​ชาวยิส​เร​เอ​ลแก่​พระองค์”
8. พระ​นาง​ทรง​พระ​อักษร​ลง​พระ​นาม​กษัตริย์​อา​คับ ประทับตรา​ของ​พระองค์ ส่งไป​ถึง​ผู้​อาวุโส​และ​บุคคล​สำคัญ ที่​อยู่​ใน​เมือง​เดียวกับ​นา​โบท
9. พระ​นาง​ทรง​เขียน​ใน​ลาย​พระ​หัตถ์​ว่า “ท่าน​ทั้งหลาย​จง​ประกาศ​วัน​ถือ​ศีล​อด​อาหาร เรียก​ประชาชน​มา​ชุมนุม​กัน และ​ให้​นาโบท​นั่ง​อยู่​แถว​หน้า
10. แล้ว​จง​หา​อันธพาล​สอง​คน ให้​มา​นั่ง​เผชิญหน้า​กับ​นาโบท​และ​กล่าวหา​เขา​ว่า “ท่าน​สาปแช่ง​พระ​เจ้า​และ​กษัตริย์” แล้ว​ท่าน​ทั้งหลาย​จะ​นำ​เขา​ออกไป​นอก​เมือง​และ​เอา​หิน​ทุ่ม​เขา​ให้​ตาย”
11. คน​ใน​เมือง​ของ​นา​โบท บรรดา​ผู้​อาวุโส​และ​บุคคล​สำคัญ​ที่​อาศัย​อยู่​ใน​เมือง​ปฏิบัติ​ตาม​รับสั่ง​ของ​พระ​นาง​เย​เซเบล​ที่​เขียน​ไว้​ใน​ลาย​พระ​หัตถ์​ที่​พระ​นาง​ทรง​ส่งไป
12. ชาวเมือง​ได้​ประกาศ​วัน​ถือ​ศีล​อด​อาหาร สั่ง​ให้​นาโบท​มา​นั่ง​แถว​หน้า​ใน​หมู่​ประชาชน
13. อันธพาล​สอง​คน​ออกมา​นั่ง​เผชิญหน้า​กับ​เขา อันธพาล​กล่าวหา​นาโบท​ต่อ​หน้า​ประชาชน​ว่า “นาโบท​ได้​สาปแช่ง​พระ​เจ้า​และ​กษัตริย์” เขา​จึง​นำ​นา​โบ​ทอ​อก​ไป​นอก​เมือง​และ​เอา​หิน​ทุ่ม​จน​ตาย
14. ชาวเมือง​ส่ง​ข่าว​ไป​ทูล​พระ​นาง​เย​เซเบล​ว่า “นาโบท​ถูก​หิน​ทุ่ม​ตาย​แล้ว”
15. เมื่อ​พระ​นาง​เย​เซเบล​ทรง​ได้​ยิน​ว่า​นาโบท​ถูก​หิน​ทุ่ม​ตาย​แล้ว ก็​ทูล​กษัตริย์​อา​คับ​ว่า “ขอ​ทรง​ลุก​ขึ้น เสด็จ​ไป​ยึด​ครอง​สวน​องุ่น​ที่​นาโบท​ชาวยิส​เร​เอล​เคย​ปฏิเสธ​ไม่​ยอม​ขาย​ให้​พระองค์ เพราะ​นาโบท​ไม่​มี​ชีวิต​อยู่​อีก​ต่อไป เขา​ตาย​แล้ว”
16. เมื่อ​กษัตริย์​อา​คับ​ทรง​ได้​ยิน​ว่า​นาโบท​ตาย​แล้ว พระองค์​ก็​เสด็จ​ลง​ไป​ยัง​สวน​องุ่น​ของ​นาโบท​ชาวยิส​เร​เอล เพื่อ​ยึด​ครอง​สวน​องุ่น​นั้น
17. พระ​ยาห์​เวห์​ตรัส​แก่​เอ​ลี​ยาห์ ชาว​ทิช​บี​ว่า
18. “จง​ออก​เดินทาง​ลง​ไป​เฝ้า​กษัตริย์​อา​คับ​แห่ง​อิสราเอล​ที่​กรุง​สะมาเรีย​เถิด เขา​กำลัง​อยู่​ใน​สวน​องุ่น​ของ​นา​โบท เขา​ลง​ไป​ยึด​ครอง​สวน​องุ่น​นั้น
19. ท่าน​จะต้อง​บอก​เขา​ว่า “พระ​ยาห์​เวห์​ตรัส​ดังนี้ ท่าน​ฆ่า​คน และ​บัดนี้​ท่าน​ยัง​ยึด​สมบัติ​ของ​เขา​อีก​หรือ ท่าน​จะต้อง​บอก​เขา​ว่า พระ​ยาห์​เวห์​ตรัส​ดังนี้ ณ ที่​ซึ่ง​สุนัข​เลีย​เลือด​ของ​นา​โบท สุนัข​จะ​เลีย​เลือด​ของ​ท่าน​ด้วย”
20. กษัตริย์​อา​คับ​ตรัส​กับ​เอ​ลี​ยาห์​ว่า “คู่ปรับ​ของ​เรา​เอ๋ย ท่าน​มา​จับผิด​เรา​ใช่​ไหม” เอ​ลี​ยาห์​ทูล​ตอบ​ว่า “ใช่​แล้ว เพราะ​พระองค์​ทรง​ยอม​ปล่อย​ตัว​ทำ​สิ่ง​ชั่ว​ร้าย​เฉพาะ​พระ​พักตร์​พระ​ยาห์​เวห์”
21. พระ​ยาห์​เวห์​จึง​ตรัส​ว่า “เรา​จะ​นำ​หายนะ​มา​สู่​ท่าน เรา​จะ​ทำลาย​ลูกหลาน​ของ​ท่าน​ให้​หมด​สิ้น​ไป และ​จะ​กวาด​ล้าง​ชาย​ทุก​คน​ใน​ตระกูล​อา​คับ ไม่​ว่า​จะ​เป็น​ทาส​หรือ​เป็น​อิสระ​ใน​อิสราเอล
22. เรา​จะ​ทำ​ให้​ราชวงศ์​ของ​ท่าน​เป็น​เหมือน​ราชวงศ์​เย​โร​โบ​อัม​บุตร​ของ​เนบัท และ​เหมือน​ราชวงศ์​บา​อาชา​บุตร​ของ​อาคิ​ยาห์ เพราะ​ท่าน​ได้​ยั่ว​ยุ​ให้​เรา​โกรธ และ​นำ​อิสราเอล​ให้​ทำ​บาป”
23. พระ​ยาห์​เวห์​ยัง​ตรัส​เกี่ยวกับ​พระ​นาง​เย​เซเบล​ด้วย​ว่า “สุนัข​จะ​กิน​เนื้อ​ของ​เย​เซเบล​ใน​เมือง ยิส​เร​เอล
24. คน​ใน​ตระกูล​ของ​อา​คับ​ซึ่ง​ตาย​ใน​เมือง สุนัข​จะ​มา​กัด​กิน ส่วน​คน​ที่​ตาย​ใน​ทุ่ง​นา นก​ใน​อากาศ​จะ​มา​จิก​กิน”
25. ไม่​มี​ผู้ใด​ที่​ปล่อย​ตัว​ทำ​ความ​ชั่ว​ร้าย​เฉพาะ​พระ​พักตร์​พระ​ยาห์​เวห์​มาก​เท่า​กษัตริย์​อา​คับ ซึ่ง​มเหสี​เย​เซเบล​ทรง​ชักชวน​ให้​ทำ​ผิด
26. พระองค์​ทรง​ทำ​การ​น่า​สะอิดสะเอียน​อย่าง​ยิ่ง โดย​ไป​กราบ​ไหว้​รูป​เคารพ​ดังที่​ชาว​อา​โม​ไรต์​เคย​ทำ พระ​ยาห์​เวห์​จึง​ทรง​ขับ​ไล่​ชาว​อา​โม​ไรต์​ออกไป​จาก​แผ่นดิน​เมื่อ​ชาว​อิสราเอล​เข้า​มา​ยึด​ครอง
27. เมื่อ​กษัตริย์​อา​คับ​ทรง​ได้​ยิน​ถ้อยคำ​เหล่านี้ พระองค์​ทรง​ฉีก​ฉลอง​พระองค์​ด้วย​ความ​ทุกข์ ทรง​สวม​ใส่​เสื้อผ้า​กระสอบ ไม่​ทรง​ยอม​เสวย​พระ​กระยา​หาร บรรทม​ทั้งๆ ที่​ยัง​ฉลอง​พระองค์​ด้วย​ผ้า​กระสอบ ทรง​พระ​ดำเนิน​โดย​ก้ม​พระ​เศียร​แสดง​ความ​ทุกข์
28. พระ​ยาห์​เวห์​ตรัส​ถาม​เอ​ลี​ยาห์​ชาว​ทิช​บี​ว่า
29. “ท่าน​สังเกตเห็น​ไหม​ว่า​อา​คับ​ถ่อม​ตน​ลง​ต่อ​หน้า​เรา​อย่างไร เพราะ​เขา​ได้​ถ่อม​ตน​ลง​ต่อ​หน้า​เรา เรา​จะ​ไม่​นำ​หายนะ​มา​ในช่วง​ชีวิต​ของ​เขา แต่​จะ​นำ​หายนะ​มา​สู่​ราชวงศ์​ในช่วง​ชีวิต​บุตร​ของ​เขา”

Chapters

12345678910111213141516171819202122