กันดารวิถี 21
1. กษัตริย์แห่งอาราด ซึ่งทรงเป็นชาวคานาอันและทรงอยู่ในถิ่นทุรกันดารเนเกบ ทรงรู้ว่าชาวอิสราเอลกำลังยกพลมาทางอาธาริม จึงทรงยกกองทัพออกมาโจมตี และจับชาวอิสราเอลบางคนเป็นเชลย
2. ชาวอิสราเอลจึงบนบานต่อพระยาห์เวห์ว่า “ถ้าพระองค์ทรงมอบชนพวกนี้ให้อยู่ในมือของข้าพเจ้าทั้งหลาย พวกข้าพเจ้าจะทำลายล้างเมืองของเขาถวายแด่พระองค์”
3. พระยาห์เวห์ทรงฟังคำอ้อนวอนของชาวอิสราเอล และทรงมอบชาวคานาอันไว้ในมือของเขา ชาวอิสราเอลจึงทำลายล้างชาวคานาอันและเมืองของเขาจนหมดสิ้นถวายแด่พระยาห์เวห์ และตั้งชื่อสถานที่นั้นว่าโฮร์มาห์ มีความหมายว่า “ทำลายล้าง”
4. ชาวอิสราเอลออกเดินทางจากภูเขาโฮร์มุ่งสู่ทะเลต้นกก เพื่อเลี่ยงแผ่นดินเอโดม แต่ขณะที่อยู่ตามทาง ประชากรเริ่มหมดความอดทน
5. จึงพากันบ่นว่าพระเจ้าและโมเสสว่า “ทำไมท่านจึงพาพวกเราออกมาจากอียิปต์ให้มาตายในถิ่นทุรกันดารนี้ ที่นี่ไม่มีทั้งน้ำและอาหาร พวกเราเบื่ออาหารจืดชืดนี้เต็มทีแล้ว”
6. พระยาห์เวห์ทรงส่งงูพิษ มากัดประชาชน ทำให้ชาวอิสราเอลตายเป็นจำนวนมาก
7. คนทั้งปวงจึงไปหาโมเสสขอร้องว่า “พวกเราทำบาปเพราะบ่นว่าพระยาห์เวห์และบ่นว่าท่าน ขอท่านได้ทูลพระยาห์เวห์ให้ทรงขจัดงูพิษเหล่านี้ออกไปเถิด” โมเสสจึงวอนขอพระเจ้าเพื่อประชากร
8. แล้วพระยาห์เวห์ตรัสแก่โมเสสว่า “จงทำงูโลหะติดไว้บนเสา ผู้ที่ถูกงูกัดและมองดูงูโลหะนั้น จะรอดชีวิต”
9. โมเสสจึงทำงูทองสัมฤทธิ์ขึ้นติดไว้ที่เสา ผู้ถูกงูกัด และมองดูงูทองสัมฤทธิ์นั้นก็รอดชีวิต
10. ชาวอิสราเอลเดินทางต่อไปตั้งค่ายที่โอโบท
11. เมื่อออกจากโอโบทแล้วไปตั้งค่ายอยู่ที่อิเยอาบาริมในถิ่นทุรกันดารทางตะวันออกของแคว้นโมอับ
12. แล้วยกพลออกจากที่นั่น ไปตั้งค่ายที่ซอกเขาของลำธารเศเรด
13. จากที่นั่น เขาเดินทางต่อไปอีก ไปตั้งค่ายอยู่ที่ฝั่งเหนือของแม่น้ำอารโนนแม่น้ำนี้เกิดในดินแดนของชาวอาโมไรต์ไหลผ่านถิ่นทุรกันดาร กั้นพรมแดนระหว่างชาวโมอับกับชาวอาโมไรต์
14. ด้วยเหตุนี้หนังสือว่าด้วยสงครามของพระยาห์เวห์ จึงกล่าวไว้ว่า “เมืองวาเฮบในเขตแดนสุฟาห์ และซอกเขาของแม่น้ำอารโนน
15. และที่ลาดของหุบเขาที่ลงไปถึงเมืองอาร์เลียบชายแดนโมอับ”
16. จากที่นั่น ชาวอิสราเอลเดินทางต่อไปถึงเบเออร์ พระยาห์เวห์เคยตรัสแก่โมเสสถึงบ่อน้ำนี้ว่า “จงเรียกประชากรมาประชุมกัน และเราจะให้น้ำแก่เขา”
17. แล้วชาวอิสราเอลก็ร้องเพลงว่าดังนี้ “บ่อน้ำเอ๋ย จงมีน้ำพุ่งขึ้นมาเถิดท่านทั้งหลาย จงร้องเพลงถึงบ่อนี้เถิด
18. เป็นบ่อน้ำที่บรรดาหัวหน้าได้ขุดไว้เป็นบ่อน้ำที่ผู้นำประชาชนได้เจาะไว้โดยใช้คทา และไม้เท้า”
19. ชาวอิสราเอลเดินทางจากถิ่นทุรกันดารไปถึงมัทธานาห์ จากมัทธานาห์เดินทางต่อไปถึงนาหะลีเอล จากนาหะลีเอลถึงบาโมท
20. และจากบาโมทไปถึงหุบเขาในที่ราบสูงโมอับ ใต้ยอดเขาปิสกาห์ซึ่งตั้งอยู่เบื้องหน้าถิ่นทุรกันดาร
21. ชาวอิสราเอลส่งผู้ถือสารไปเฝ้าสิโหนกษัตริย์ของชาวอาโมไรต์ ทูลว่า
22. “ขอทรงอนุญาตให้ข้าพเจ้าทั้งหลายเดินทางผ่านดินแดนของพระองค์เถิด ข้าพเจ้าทั้งหลายจะไม่เข้าไปเหยียบย่ำไร่นาหรือสวนองุ่นของพระองค์เลย ทั้งจะไม่ดื่มน้ำจากบ่อน้ำของพระองค์ด้วย พวกเราจะเดินตามถนนใหญ่จนกว่าจะผ่านพ้นเขตแดนของพระองค์”
23. แต่กษัตริย์สิโหนไม่ทรงยอมให้ชาวอิสราเอลเดินทางผ่านเขตแดนของพระองค์ พระองค์ทรงรวบรวมรี้พลทั้งหมดและทรงยกทัพมาสกัดกั้นชาวอิสราเอลในถิ่นทุรกันดาร และเมื่อมาถึงเมืองยาฮาสก็ทรงเข้าโจมตีชาวอิสราเอล
24. แต่ชาวอิสราเอลทำสงครามชนะพระองค์และยึดครองแผ่นดินของพระองค์ตั้งแต่แม่น้ำอารโนนไปจนถึงแม่น้ำยับบอก และถึงชายแดนของชาวอัมโมน เพราะเมืองยาเซอร์ เป็นเขตแดนของชาวอัมโมน
25. ชาวอิสราเอลยึดเมืองเหล่านี้ทั้งหมด และเข้าไปอยู่ในเมืองของชาวอาโมไรต์ คือเมืองเฮชโบนและเมืองอื่นๆ โดยรอบ
26. เมืองเฮชโบนเป็นเมืองหลวงของสิโหน กษัตริย์ของชาวอาโมไรต์ ซึ่งเคยทำสงครามกับกษัตริย์องค์ก่อน ของชาวโมอับ แล้วยึดครองแผ่นดินทั้งหมดของชาวโมอับจนถึงแม่น้ำอารโนน
27. ด้วยเหตุนี้ กวีจึงกล่าวว่า “ท่านทั้งหลายจงมาเถิดจงสร้างเมืองเฮชโบนขึ้นใหม่จงสถาปนาเมืองของกษัตริย์สิโหนให้มั่นคง
28. เพราะไฟได้ออกไปจากเมืองเฮชโบนเปลวไฟออกมาจากเมืองของกษัตริย์สิโหนได้ทำลายเมืองอาร์ของโมอับได้กลืน ที่สูงของแม่น้ำอารโนน
29. โมอับเอ๋ย ท่านจงได้รับความวิบัติประชากรของพระเคโมชเอ๋ย ท่านพินาศแล้วพระเคโมช ทรงปล่อยให้บรรดาบุตรชายของท่านต้องหลบหนีและให้บรรดาบุตรหญิงเป็นเชลยของสิโหน กษัตริย์ชาวอาโมไรต์
30. พวกเราได้แทงเขาทั้งปวงเมืองเฮชโบนถูกทำลายไปจนถึงเมืองดีโบนพวกเราได้ทำลายล้าง จนถึงเมืองโนฟาห์ซึ่งอยู่ใกล้เมืองเมเดบา”
31. ชาวอิสราเอลต่างตั้งหลักแหล่งในแผ่นดินของชาวอาโมไรต์
32. โมเสสส่งคนไปสำรวจเมืองยาเซอร์ ชาวอิสราเอลเข้ายึดเมืองนี้และเมืองอื่นๆ โดยรอบ ขับไล่ชาวอาโมไรต์ซึ่งอยู่ที่นั่นออกไป
33. ต่อจากนั้นชาวอิสราเอลเปลี่ยนทิศทางมุ่งไปสู่แคว้นบาชานกษัตริย์โอกของแคว้นบาชานทรงยกกองทัพทั้งหมดมาทำสงครามกับชาวอิสราเอลที่เอเดรอี
34. พระยาห์เวห์ตรัสแก่โมเสสว่า “อย่ากลัวกษัตริย์องค์นี้เลย เพราะเราได้มอบเขา ประชากรทั้งหมดและแผ่นดินของเขาให้อยู่ในมือของท่านแล้ว จงทำกับเขาเหมือนที่ได้ทำกับสิโหน กษัตริย์ของชาวอาโมไรต์ ผู้ครองเมืองเฮชโบน”
35. ชาวอิสราเอลได้ประหารชีวิตกษัตริย์โอก บรรดาพระโอรสและประชากรทั้งหมดไม่มีผู้ใดรอดชีวิต แล้วชาวอิสราเอลก็เข้าครอบครองแผ่นดินของพระองค์