กันดารวิถี 11

1. วัน​หนึ่ง ประชากร​ต่าง​บ่น​ว่า​พระ​ยาห์​เวห์​อย่าง​ไร้​เหตุผล เมื่อ​พระ​ยาห์​เวห์​ทรง​สดับ​เช่นนั้น​ก็​ทรง​พระ​พิโรธ บันดาล​ให้​ไฟ​ลุก​ขึ้น​ใน​หมู่​ประชากร เผา​ผลาญ​ค่าย​ด้าน​หนึ่ง
2. ประชากร​ร้อง​ขอให้​โมเสส​ช่วย โมเสส​จึง​ทูล​ขอ​พระ​ยาห์​เวห์ แล้ว​ไฟ​ก็​ดับ
3. คน​ทั้งหลาย​จึง​เรียกชื่อ​สถานที่​นั้น​ว่า ทาเบ​ราห์ มี​ความหมาย​ว่า​ไฟ​ไหม้ เนื่องจาก​ไฟ​ของ​พระ​ยาห์​เวห์​ได้​ลุก​ไหม้​มา​เผา​ผลาญ​ค่าย​ของ​เขา
4. คน​ต่าง​ด้าว​กลุ่ม​หนึ่ง​ซึ่ง​ร่วม​เดินทาง​กับ​ประชากร​อิสราเอล​มี​ความ​ปรารถนา​อย่าง​ยิ่ง​จะ​กิน​เนื้อสัตว์ แม้กระทั่ง​ชาว​อิสราเอล​ก็​บ่น​อีก​ว่า “พวก​เรา​อยากจะ​ได้​เนื้อ​มา​กิน​เหลือเกิน
5. จำ​ได้​ไหม​ว่า เมื่อ​อยู่​ใน​อียิปต์ พวก​เรา​เคย​กิน​สิ่ง​ใดบ้าง​เรา​เคย​กิน​ปลา แตงกวา แตงโม ต้นหอม หัว​หอม และ​กระเทียม โดย​ไม่​ต้อง​ซื้อ
6. มา​บัดนี้ เรี่ยวแรง​ของ​เรา​หมด​สิ้น​ไป เรา​ไม่​มี​อะไร​กิน​เลย ตา​ของ​เรา​มองเห็น​แต่​มาน​นา​เท่านั้น”
7. มาน​นา​มี​ลักษณะ​เหมือน​เมล็ด​ผักชี​ขาว มี​สี​เหลือง​เหมือน​ยาง​ไม้​ตะคร้ำ
8. ประชากร​จะ​ออกไป​เก็บ นำมา​โม่​หรือ​ใส่​ครก​ตำ​ให้​ละเอียด​เป็น​แป้ง แล้ว​ต้ม​ใน​หม้อ​หรือ​ทำ​เป็น​ขนม​แผ่น มี​รส​เหมือน​ขนม​ปัง​เคล้า​น้ำมัน​มะกอก​เทศ
9. มาน​นา​ตก​ลง​มา​เหนือ​ค่าย​พร้อม​กับ​น้ำค้าง​ใน​เวลา​กลางคืน
10. โมเสส​ได้​ยิน​ประชากร​บ่น​และ​ร้องไห้ ขณะที่​แต่​ละ​ครอบครัว​มา​ยืน​ออ​กัน​อยู่​ที่​ทางเข้า​กระโจม​ของ​ตน พระ​ยาห์​เวห์​ทรง​พระ​พิโรธ​อย่าง​ยิ่ง และ​โมเสส​รู้สึก​กลุ้มใจ​ด้วย
11. เขา​ทูล​พระ​ยาห์​เวห์​ว่า “เหตุ​ไฉน​พระองค์​ทรง​ทำ​กับ​ผู้รับ​ใช้​พระองค์​เช่นนี้ ทำไม​พระองค์​ไม่​พอ​พระทัย​ข้าพเจ้า​เล่า ทำไม​พระองค์​จึง​ทรง​ให้​ข้าพเจ้า​ต้อง​มา​รับ​แบก​ภาระ​ดูแล​ประชากร​ทั้งหมด​นี้
12. ข้าพเจ้า​ได้​ตั้งครรภ์​และ​คลอด​ประชากร​ทั้งหมด​นี้​ออกมา แล้ว​พระองค์​ตรัส​แก่​ข้าพเจ้า​ว่า ‘จง​อุ้ม​เขา​ไว้​ใน​อ้อม​อก​เหมือน​แม่​นม​อุ้ม​ทารก​ไว้ พา​เขา​ไป​จนถึง​แผ่นดิน​ที่​เรา​สาบาน​ไว้​ว่า​จะ​มอบ​ให้แก่​บรรพ​บุรุษ​ของ​เขา’ กระนั้น​หรือ
13. ข้าพเจ้า​จะ​ไป​หา​เนื้อ​ที่​ไหน​มา​ให้​ประชากร​ทั้งหมด​นี้​กิน​ได้ เขา​ทั้งหลาย​มา​ร้อง​คร่ำ​ครวญ​ต่อ​ข้าพเจ้า​ว่า ‘จง​หา​เนื้อ​มา​ให้​พวก​เรา​กิน​เถิด’
14. ข้าพเจ้า​คน​เดียว​ไม่​อาจ​แบก​ภาระ​ดูแล​ประชากร​ทั้งหมด​นี้​ได้​อีก​แล้ว ภาระ​นี้​หนัก​เกินไป​สำหรับ​ข้าพเจ้า
15. ถ้า​พระองค์​ทรง​ประสงค์​จะ​มอบ​ภาระ​นี้​แก่​ข้าพเจ้า ขอ​ทรง​พระ​กรุณา​ประหาร​ชีวิต​ข้าพเจ้า​เสีย​เถิด ข้าพเจ้า​จะ​ได้​ไม่​ต้อง​ทน​ทุกข์​ต่อไป”
16. พระ​ยาห์​เวห์​ตรัส​กับ​โมเสส​ว่า “จง​รวบรวม​ผู้​อาวุโส​เจ็ด​สิบ​คน​ของ​อิสราเอล​มา​หา​เรา คือ​ผู้​ที่​ท่าน​รู้​ว่า​เป็น​ที่​นับ​ถือ​และ​เป็น​ผู้นำ​ของ​ประชาชน จง​พา​เขา​มา​ที่​กระโจม​นัด​พบ บอก​ให้​เขา​ยืน​อยู่​ใกล้​ท่าน
17. เรา​จะ​ลง​มา​พูด​กับ​ท่าน​ที่​นั่น แล้ว​จะ​แบ่ง​จิต​ที่​เรา​ให้​ท่าน​แก่​เขา​เหล่านั้น​ด้วย เขา​จะ​ได้​ช่วย​แบก​ภาระ​ของ​ท่าน​ใน​การ​ดูแล​ประชากร ท่าน​จะ​ได้​ไม่​ต้อง​แบก​ภาระ​นั้น​ไว้​แต่​ลำพัง​อีก​ต่อไป”
18. ท่าน​จะต้อง​บอก​ประชากร​ว่า “จง​ชำระ​ตน​ให้​พ้น​มลทิน​เถิด พรุ่งนี้​ท่าน​จะ​มี​เนื้อ​กิน พระ​ยาห์​เวห์​ได้​ทรง​สดับ​เสียง​ร่ำ​ร้อง​ของ​ท่าน​ที่ว่า​ใคร​จะ​หา​เนื้อ​มา​ให้​เรา​กิน​ได้ เรา​เคย​อยู่​ใน​อียิปต์​อย่าง​สุข​สบาย บัดนี้​พระ​ยาห์​เวห์​จะ​ประทาน​เนื้อ​ให้​ท่าน​กิน แล้ว​ท่าน​จะต้อง​กิน
19. ท่าน จะต้อง​กิน​ไม่​เพียง​วัน​เดียว หรือ​สอง​วัน หรือ​ห้า​หรือ​สิบ​วัน หรือ​แม้​ยี่สิบ​วัน
20. แต่​ท่าน​จะต้อง​กิน​ตลอด​ทั้ง​เดือน จนกระทั่ง​ล้น​ออกมา​ทาง​จมูก​จน​ท่าน​เอือม ที่​เป็น​ดังนี้​ก็​เพราะ​ท่าน​ไม่​ยอมรับ​พระ​ยาห์​เวห์ ผู้​ทรง​สถิต​ใน​หมู่​ท่าน​ทั้งหลาย แล้ว​ได้​คร่ำ​ครวญ​เฉพาะ​พระ​พักตร์​พระองค์ พูด​ว่า ทำไม​พวก​เรา​จึง​ออกมา​จาก​อียิปต์​เล่า”
21. โมเสส​ทูล​พระ​เจ้า​ว่า “ประชากร​ที่​เดินทาง​มา​กับ​ข้าพเจ้า​มี​จำนวน​ถึง​หก​แสน​คน แล้ว​พระองค์​ตรัส​ได้​อย่างไร​ว่า เรา​จะ​ให้​เขา​กิน​เนื้อ​ตลอด​หนึ่ง​เดือน
22. ถ้า​จะ​ฆ่า​แกะ​ฆ่า​โค​ทั้ง​ฝูง จะ​มี​เนื้อ​พอ​ให้​เขา​กิน​หรือ​ถ้า​จับ​ปลา​ทั้งหมด​ใน​ท้อง​ทะเล จะ​พอ​ให้​เขา​กิน​หรือ”
23. พระ​ยาห์​เวห์​ตรัส​ตอบ​โมเสส​ว่า “อำนาจ​ของ​พระ​ยาห์​เวห์​มี​ไม่​พอ​หรือ ใน​ไม่​ช้า​ท่าน​จะ​ได้​เห็น​ว่า จะ​เป็นไป​ตามที่​เรา​พูด​หรือไม่”
24. โมเสส​ออกไป​บอก​ประชากร​ตามที่​พระ​ยาห์​เวห์​ตรัส เขา​รวบรวม​ผู้​อาวุโส​เจ็ด​สิบ​คน ให้​มา​ยืน​อยู่​รอบ​กระโจม​นัด​พบ
25. พระ​ยาห์​เวห์​เสด็จ​ลง​มา​ใน​เมฆ ตรัส​แก่​โมเสส พระองค์​ทรง​เอา​จิต​ส่วน​หนึ่ง​ที่​อยู่​ใน​โมเสส​ประทาน​ให้​ผู้​อาวุโส​เจ็ด​สิบ​คน​เหล่านั้น เมื่อ​พระ​จิต​ลง​มา​เหนือ​เขา​เหล่านั้น​แล้ว เขา​ก็​เริ่ม​พูด​เหมือน​ประกาศก แล้ว​ก็​หยุด​ไป
26. ใน​บรรดา​ผู้​อาวุโส​เจ็ด​สิบ​คน มี​อยู่​สอง​คน​ชื่อ​เอ​ลดาด​และ​เม​ดาด คง​อยู่​ใน​ค่าย ไม่ได้​ไป​ที่​กระโจม​นัด​พบ พระ​จิต​ก็​ลง​มา​เหนือ​เขา​ทั้ง​สอง​คน​ด้วย เขา​เริ่ม​พูด​เหมือน​ประกาศก​อยู่​ใน​ค่าย
27. ชาย​หนุ่ม​คน​หนึ่ง​วิ่ง​ไป​บอก​โมเสส และ​รายงาน​ให้​รู้​ว่า “เอ​ลดาด​และ​เม​ดาด​กำลัง​พูด​เหมือน​ประกาศก​อยู่​ใน​ค่าย”
28. โยชูวา​บุตร​ของ​นูน เป็น​ผู้ช่วย​โมเสส​มา​ตั้งแต่​เขา​ยัง​เป็น​หนุ่ม​ก็​กล่าว​แก่​โมเสส​ว่า “โมเสส เจ้านาย​จง​ห้าม​เขา​เถิด”
29. โมเสส​ตอบ​ว่า “ท่าน​อิจฉา​แทน​เรา​หรือ เรา​ปรารถนา​จะ​ให้​พระ​ยาห์​เวห์​ประทาน​พระ​จิต​ของ​พระองค์​แก่​ประชากร​ทั้ง​ปวง และ​ให้​เขา​ทุก​คน​เป็น​ประกาศก​ด้วย”
30. แล้ว​โมเสส​กับ​ผู้​อาวุโส​ของ​อิสราเอล​ทั้ง​เจ็ด​สิบ​คน​ก็​กลับ​เข้า​ไป​ใน​ค่าย
31. พระ​ยาห์​เวห์​ทรง​บันดาล​ให้​ลม​พัด​จาก​ทะเล พัด​ฝูง​นกคุ่ม​มา​ตก​ที่​ค่าย กอง​สูง​จาก​พื้นดิน​ประมาณ​สอง​ศอก​อยู่​รอบ​ค่าย​ทุก​ทิศ​ทุก​ทาง​เป็น​ระยะ​ทางเดิน​หนึ่ง​วัน
32. ประชากร​ออกไป​จับ​นกคุ่ม​ตลอด​วัน ตลอด​คืน​และ​ตลอด​วันรุ่งขึ้น​ด้วย ไม่​มี​ผู้ใด​จับ​นก​ได้​น้อย​กว่า​สอง​ตัน ประชากร​นำ​นก​ออก​ตาก​แห้ง​ไว้​รอบ​ค่าย
33. ขณะที่​เนื้อ​นก​ยัง​อยู่​ใน​ปาก​ไม่​ทัน​เคี้ยว พระ​ยาห์​เวห์​ทรง​พระ​พิโรธ และ​ทรง​บันดาล​ให้​เกิด​โรค​ระบาด​อย่าง​รุนแรง​ใน​หมู่​ประชากร
34. เขา​จึง​ตั้ง​ชื่อ​สถานที่​นั้น​ว่า ขิบ​โรท​หัท​ตา​อา​วาห์ มี​ความหมาย​ว่า ป่า​ช้า​คน​ตะกละ เนื่องจาก​เขา​ได้​ฝัง​คน​ตะกละ​ไว้​ที่​นั่น
35. จากขิบ​โรท​หัท​ตา​อา​วาห์ ประชากร​อิสราเอล​ออก​เดินทาง​ถึง​ฮา​เซ​โรท และ​ได้​ตั้ง​ค่าย​ที่​นั่น

Chapters

123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536