1 พงศาวดาร 13
1. กษัตริย์ดาวิดทรงปรึกษากับหัวหน้าทุกคน คือบรรดานายพันและนายร้อย
2. พระองค์ตรัสกับชาวอิสราเอลทั้งหลายที่มาชุมนุมกันว่า “ถ้าท่านเห็นชอบด้วย และถ้าเป็นพระประสงค์ของพระยาห์เวห์ พระเจ้าของเรา เราจะส่งคนไปเรียกพี่น้องอื่นๆ ที่อยู่ทั่วแผ่นดินอิสราเอล รวมทั้งบรรดาสมณะและชนเลวี ซึ่งอยู่ตามหัวเมืองและทุ่งหญ้าโดยรอบ ให้มาชุมนุมกันกับเรา
3. แล้วเราจะไปเชิญหีบของพระเจ้าของเรามาอยู่กับเราอีก เพราะเรามิได้สนใจหีบนั้นเลยตลอดรัชสมัยของกษัตริย์ซาอูล”
4. ผู้ที่มาชุมนุมกันทุกคนเห็นด้วยที่จะทำเช่นนั้น เพราะเห็นว่าคำแนะนำนี้ถูกต้อง
5. กษัตริย์ดาวิดจึงทรงเรียกชาวอิสราเอลทั้งหลายตั้งแต่ลำธารชิโคร์ในอียิปต์ทางใต้ จนถึงช่องเขาคามัททางเหนือ เพื่อเชิญหีบของพระเจ้าจากเมืองคีริยาทเยอาริม
6. พระองค์ทรงพาชาวอิสราเอลทุกคนขึ้นไปยังเมืองบาอาลาห์ คือคีริยาทเยอาริม ซึ่งเป็นเมืองของเผ่ายูดาห์ เพื่อนำหีบของพระเจ้าจากที่นั่น หีบนี้เรียกชื่อตามพระนามของพระยาห์เวห์ผู้ประทับเหนือเครูบสองตน
7. คนเหล่านั้นบรรทุกหีบของพระเจ้าบนเกวียนใหม่จากบ้านของอาบีนาดับ อุสซากับอาคิโยเป็นผู้ขับเกวียน
8. กษัตริย์ดาวิดกับชาวอิสราเอลทุกคนต่างรื่นเริงอย่างเต็มที่เฉพาะพระพักตร์พระเจ้า ขับร้องประกอบพิณเขาคู่ พิณใหญ่ รำมะนา ฉาบ และแตร
9. เมื่อขบวนมาถึงลานนวดข้าวของคิโดน โคเทียมเกวียนสะดุด อุสซายื่นมือออกไปดันหีบไว้
10. พระยาห์เวห์กริ้วอุสซา ทรงฆ่าเขาเพราะเขายื่นมือออกไปดันหีบไว้ เขาก็สิ้นชีวิตอยู่ที่นั่นเฉพาะพระพักตร์พระเจ้า
11. กษัตริย์ดาวิดเสียพระทัยเพราะพระยาห์เวห์ทรงลงโทษอุสซา สถานที่นั้นจึงถูกเรียกว่า “เปเรศอุสซา” มาจนทุกวันนี้
12. วันนั้น กษัตริย์ดาวิดทรงเกรงกลัวพระเจ้า ทรงคิดว่า “ข้าพเจ้าไม่ควรนำหีบของพระเจ้ามาอยู่กับข้าพเจ้า”
13. กษัตริย์ดาวิดจึงไม่ทรงนำหีบมาอยู่กับตนในเมืองของดาวิด แต่ทรงนำไปไว้ที่บ้านของโอเบดเอโดม ชาวเมืองกัท
14. หีบของพระเจ้าอยู่ที่บ้านของโอเบดเอโดมนานสามเดือน พระยาห์เวห์ทรงอวยพรครอบครัวของโอเบดเอโดมและทุกสิ่งที่เป็นของเขา