ผู้วินิจฉัย 11

1. เยฟธาห์​ชาวกิเล​อาด​เป็น​นักรบ​ผู้​กล้า​หาญ เป็น​บุตร​ของ​หญิง​โสเภณี บิดา​ของ​เขา​ชื่อ​กิเล​อาด
2. กิเล​อาด​มี​บุตร​หลาย​คน​จาก​ภรรยา​ของ​ตน เมื่อ​บุตร​เหล่านี้​เติบโต​ขึ้น ก็​ขับ​ไล่​เยฟธาห์​ออก​จาก​บ้าน กล่าว​ว่า “ท่าน​จะ​ไม่ได้​มรดก​ใดๆ จาก​บิดา​ของ​เรา​เพราะ​ท่าน​เป็น​ลูก​คน​ละ​แม่​กับ​เรา”
3. เยฟธาห์​จึง​หนี​ไกล​จาก​พี่​น้อง​ของ​ตน ไป​อยู่​ใน​แผ่นดิน​โทบ คน​จร​จัด​กลุ่ม​หนึ่ง​มา​เป็น​สมัคร​พรรค​พวก​ออก​ปล้น​พร้อม​กับ​เขา
4. ต่อมา ชาว​อัม​โมน​ทำ​สงคราม​กับ​ชาว​อิสราเอล
5. เมื่อ​ชาว​อัม​โมน​เริ่มทำ​สงคราม บรรดา​ผู้​อาวุโส​ของ​ชน​กิเล​อาด​ส่ง​คน​ไป​เรียก​เยฟธาห์​มา​จาก​แผ่นดิน​โทบ
6. พูด​กับ​เยฟธาห์​ว่า “จง​มา​เป็น​ผู้นำ​ของ​เรา​เถิด พวก​เรา​จะ​ได้​สู้​รบ​กับ​ชาว​อัม​โมน”
7. แต่​เยฟธาห์​ตอบ​บรรดา​ผู้​อาวุโส​ของ​ชน​กิเล​อาด​ว่า “ท่าน​ทั้งหลาย​เคย​เกลียด​ข้าพเจ้า​และ​ขับ​ไล่​ข้าพเจ้า​ออก​จาก​บ้าน​ของ​บิดา​ไม่ใช่​หรือ ทำไม​เวลา​นี้​เมื่อ​ท่าน​เดือดร้อน ท่าน​จึง​มา​หา​ข้าพเจ้า”
8. บรรดา​ผู้​อาวุโส​ของ​ชน​กิเล​อาด​บอก​เยฟธาห์​ว่า “พวก​เรา​มา​หา​ท่าน​ก็​เพราะ​เหตุ​นี้ จง​มา​กับ​พวก​เรา​เถิด ไป​สู้​รบ​กับ​ชาว​อัม​โมน​และ​ท่าน​จะ​เป็น​เป็น​หัวหน้า​ของ​พวก​เรา​ชาวกิเล​อาด​ทุก​คน”
9. เยฟธาห์​ตอบ​บรรดา​ผู้​อาวุโส​ของ​ชน​กิเล​อาด​ว่า “ถ้า​ท่าน​ทั้งหลาย​ให้​ข้าพเจ้า​กลับ​บ้าน​ไป​สู้​รบ​กับ​ชาว​อัม​โมน แล้ว​พระ​ยาห์​เวห์​ทรง​มอบ​พวก​นั้น​ไว้​ใน​มือ​ของ​ข้าพเจ้า ข้าพเจ้า​จะต้อง​เป็น​หัวหน้า​ของ​ท่าน”
10. บรรดา​ผู้​อาวุโส​ของ​ชน​กิเล​อาด​กล่าว​แก่​เยฟธาห์​ว่า “พวก​เรา​จะ​ทำ​ตามที่​ท่าน​พูด ขอ​พระ​ยาห์​เวห์​ทรง​เป็น​พยาน​เถิด”
11. เยฟธาห์​จึง​ไป​กับ​บรรดา​ผู้​อาวุโส​ของ​ชน​กิเล​อาด ประชาชน​ตั้ง​เขา​เป็น​หัวหน้า​และ​ผู้นำ​นักรบ เยฟธาห์​กล่าว​ซ้ำ​เงื่อนไข​ทั้งหมด​นี้​อีก​ที่​เมือง​มิสปาห์​เฉพาะ​พระ​พักตร์​พระ​ยาห์​เวห์
12. เยฟธาห์​ส่ง​ทูต​ไป​ทูล​ถาม​กษัตริย์​ของ​ชาว​อัม​โมน​ว่า “พระองค์​ทรง​มี​เรื่อง​อะไร​กับ​ข้าพเจ้า จึง​ทรง​รุกราน​แผ่นดิน​ของ​ข้าพเจ้า”
13. กษัตริย์​ของ​ชาว​อัม​โมน​ตอบ​ทูต​ของ​เยฟธาห์​ว่า “เมื่อ​ชาว​อิสราเอล​ออก​จาก​อียิปต์ เขา​เข้า​ยึด​แผ่นดิน​ของ​เรา​ตั้งแต่​แม่น้ำ​อา​รโนน​ไป​จนถึง​แม่น้ำ​ยับ​บอก​และ​แม่น้ำ​จอร์แดน บัดนี้ จง​คืน​แผ่นดิน​เหล่านี้​ให้กับ​เรา​โดย​สันติ​เถิด”
14. เยฟธาห์​จึง​ส่ง​ทูต​กลับไป​หา​กษัตริย์​ของ​ชาว​อัม​โมน​อีก
15. ทูล​ว่า “เยฟธาห์​กล่าว​ดังนี้​ว่า ‘ชาว​อิสราเอล​ไม่ได้​ยึด​แผ่นดิน​ของ​ชาว​โม​อับ​หรือ​แผ่นดิน​ของ​ชาว​อัม​โมน​ไป
16. เมื่อ​ชาว​อิสราเอล​ออก​จาก​อียิปต์ เขา​เดิน​ทางผ่าน​ถิ่น​ทุรกันดาร​ไป​จนถึง​ทะเล​ต้น​กก และ​ถึง​เมือง​คา​เดช
17. อิสราเอล​ส่ง​ทูต​ไป​หา​กษัตริย์​ของ​ชาว​เอ​โดม​เพื่อ​ทูล​ว่า ‘ขอ​เดิน​ทางผ่าน​แผ่นดิน​ของ​พระองค์​เถิด’ แต่​กษัตริย์​ของ​ชาว​เอ​โดม​ไม่​ทรง​ยอม ชาว​อิสราเอล​ก็​ส่ง​ทูต​ไป​ขอ​กษัตริย์​ของ​ชาว​โม​อับ แต่​พระองค์​ก็​ไม่​ทรง​อนุญาต ชาว​อิสราเอล​จึง​ต้อง​หยุดยั้ง​อยู่​ที่​เมือง​คา​เดช​ต่อไป
18. เมื่อ​เขา​เดินทาง​ต่อไป​ทาง​ถิ่น​ทุรกันดาร​เขา​ก็​เดิน​อ้อม​แผ่นดิน​ของ​ชาว​เอ​โดม​และ​ของ​ชาว​โม​อับ​จน​มาถึง​ทางด้าน​ตะวันออก​ของ​แผ่นดิน​โม​อับ เขา​จึง​ตั้ง​ค่าย​อยู่​ทาง​อีก​ฟาก​หนึ่ง​ของ​แม่น้ำ​อา​รโนน​แต่​ไม่ได้​ข้าม​แม่น้ำ​อา​รโนน​เข้า​ไป​ใน​แผ่นดิน​โม​อับ​เพราะ​แม่น้ำ​อา​รโนน​เป็น​เขต​แดน​ของ​ชาว​โม​อับ
19. ชาว​อิสราเอล​ส่ง​ทูต​ไป​เฝ้า​สิ​โหน กษัตริย์​ของ​ชาว​อา​โม​ไรต์ กษัตริย์​แห่ง​เมือง​เฮช​โบน ทูล​ว่า “ขอ​เดิน​ทางผ่าน​แผ่นดิน​ของ​พระองค์​ไปสู่​แผ่นดิน​ของ​ข้าพเจ้า​ทั้งหลาย​เถิด”
20. แต่​กษัตริย์​สิ​โหน​ไม่​ทรง​ยอม ให้​ชาว​อิสราเอล​ผ่าน​ดินแดน​ของ​พระองค์ กลับ​ทรง​ระดม​รี้​พล​ทั้งหมด​มา​ตั้ง​ค่าย​อยู่​ที่​เมือง​ยา​ฮาส​และ​สู้​รบ​กับ​ชาว​อิสราเอล
21. พระ​ยาห์​เวห์ พระ​เจ้าของ​อิสราเอล​ทรง​มอบ​กษัตริย์​สิ​โหน​และ​รี้​พล​ของ​พระองค์​ไว้​ใน​มือ​ของ​ชาว​อิสราเอล​ซึ่ง​รบ​ชนะ ดังนั้น ชาว​อิสราเอล​จึง​เข้า​ยึด​ครอง​แผ่นดิน​ทั้งหมด​ของ​ชาว​อา​โม​ไรต์ ผู้​อาศัย​อยู่​ใน​แผ่นดิน​นั้น
22. ชาว​อิสราเอล​เข้า​ยึด​ครอง​แผ่นดิน​ทั้งหมด​ของ​ชาว​อา​โม​ไรต์​ตั้งแต่​แม่น้ำ​อา​รโนน​จนถึง​แม่น้ำ​ยับ​บอก และ​จาก​ถิ่น​ทุรกันดาร​จนถึง​แม่น้ำ​จอร์แดน
23. บัดนี้​พระ​ยาห์​เวห์ พระ​เจ้าของ​ชาว​อิสราเอล​ทรง​ขับ​ไล่​ชาว​อา​โม​ไรต์​ออกไป​พ้น​หน้า​อิสราเอล​ประชากร​ของ​พระองค์ แล้ว​ท่าน​ชาว​อา​โม​ไรต์​จะ​ขับ​ไล่​อิสราเอล​ออกไป​หรือ
24. เทพ​เจ้าเค​โมส​ประทาน​สิ่ง​ใด​ให้​ท่าน​ยึด​ครอง ท่าน​ก็​ยึด​ครอง​สิ่ง​นั้น​ไว้​ฉัน​ใด สิ่ง​ที่​พระ​ยาห์​เวห์ พระ​เจ้าของ​เรา​ทรง​ยึด​จาก​ศัตรู​มา​ประทาน​ให้​เรา เรา​ก็​จะ​ยึด​ครอง​ไว้​ฉัน​นั้น
25. พระองค์​ทรง​คิด​ว่า​พระองค์​ทรง​เก่ง​กว่า​บา​ลาค บุตร​ของศิป​โปร์ กษัตริย์​ของ​ชาว​โม​อับ​หรือ บา​ลาค​ไม่​เคย​หา​เรื่อง​ทะเลาะ​เบาะ​แว้ง​หรือ​ทำ​สงคราม​กับ​ชาว​อิสราเอล​เลย
26. ชาว​อิสราเอล​ยึด​ครอง​เมือง​ที่​เฮช​โบน​กับ​หมู่บ้าน​โดยรอบ เมือง​อา​โร​เออร์​กับ​หมู่บ้าน​โดยรอบ และ​เมือง​ต่างๆ ที่​อยู่​ตาม​ฝั่ง​แม่น้ำ​อา​รโนน เป็น​เวลา​สาม​ร้อย​ปี​มาแล้ว ทำไม​ท่าน​ทั้งหลาย​ไม่​เอา​เมือง​เหล่านี้​คืน​ใน​เวลา​นั้น
27. ข้าพเจ้า​ไม่ได้​ทำ​อะไร​ผิด​ต่อ​พระองค์ พระองค์​ต่างหาก​ทรง​ทำ​ร้าย​ข้าพเจ้า​โดย​ทรง​ก่อ​สงคราม​ขึ้น ให้​พระ​ยาห์​เวห์​ผู้​พิพากษา​ทรง​ตัดสิน​ระหว่าง​ชาว​อิสราเอล​และ​ชาว​อัม​โมน​ใน​วันนี้​เถิด’ “
28. แต่​กษัตริย์​ของ​ชาว​อัม​โมน​ไม่​ทรง​ฟัง​ถ้อยคำ​ที่​เยฟธาห์​ส่ง​ทูต​ไป​ทูล
29. พระ​จิต​ของ​พระ​ยาห์​เวห์​ลง​มา​เหนือ​เยฟธาห์ เขา​เดิน​ข้าม​แคว้น​กิเล​อาด​และ​แผ่นดิน​ของ​เผ่า​มนัส​เสห์​ผ่าน​เมือง​มิสปาห์​แห่ง​กิเล​อาด และ​จาก​ที่​นั่น​เข้า​ไป​ใน​ดินแดน​ของ​ชาว​อัม​โมน
30. เยฟธาห์​บน​บาน​กับ​พระ​ยาห์​เวห์​ไว้​ว่า “ถ้า​พระองค์​ทรง​มอบ​ชาว​อัม​โมน​ให้​อยู่​ใน​มือ​ของ​ข้าพเจ้า
31. เมื่อ​ข้าพเจ้า​มี​ชัย​ชนะ​ต่อ​ชาว​อัม​โมน​กลับมา คน​แรก​ที่​ออก​จาก​ประตู​บ้าน​มา​ต้อนรับ​ข้าพเจ้า​จะ​เป็น​ของ​พระ​ยาห์​เวห์ ข้าพเจ้า​จะ​ถวาย​เขา​เป็น​เครื่อง​เผา​บูชา​แด่​พระองค์”
32. เยฟธาห์​ยก​ทัพ​ไป​สู้​รบ​กับ​ชาว​อัม​โมน พระ​ยาห์​เวห์​ทรง​มอบ​ชาว​อัม​โมน​ไว้​ใน​มือ​ของ​เขา
33. เขา​ตี​ศัตรู​แตก​พ่าย​ตั้งแต่​เมือง​อา​โร​เออร์​ไป​จนถึง​บริเวณ​รอบ​เมือง​มิ​นนิท รวม​ทั้งสิ้น​ยี่สิบ​เมือง จนถึง​เมือง​อา​เบล-เครา​มิม ดังนั้น ชาว​อัม​โมน​ประสบ​ความ​พ่าย​แพ้​ยับเยิน​ต้อง​ตก​อยู่​ใต้​ปกครอง​ของ​ชาว​อิสราเอล
34. เมื่อ​เยฟธาห์​กลับ​บ้าน​ที่​เมือง​มิสปาห์ บุตรสาว​ของ​เขา​เริง​ระบำ​เข้า​กับ​รำมะนา​ออกมา​ต้อนรับ เยฟธาห์​มี​บุตรสาว​คน​นี้​เพียง​คน​เดียว ไม่​มี​บุตรชาย​หรือ​บุตรสาว​คน​อื่น​เลย
35. เมื่อ​เขา​เห็น​เธอ​เข้า ก็​ฉีก​เสื้อผ้า​ด้วย​ความ​ทุกข์ ร้อง​รำพัน​ว่า “โธ่​ลูก​เอ๋ย ลูก​ทำ​ให้​ใจ​พ่อ​แตก​สลาย ทำไม​ต้อง​เป็น​ลูก​ด้วย​ที่​นำ​ความ​ทุกข์​มา​ให้​พ่อ พ่อ​สัญญา​กับ​พระ​ยาห์​เวห์​ไว้​แล้ว พ่อ​กลับ​คำ​ไม่ได้”
36. เธอ​ตอบ​เขา​ว่า “คุณ​พ่อ​ขา ถ้า​คุณ​พ่อ​สัญญา​ไว้​กับ​พระ​ยาห์​เวห์ ก็​จง​ทำ​กับ​ลูก​ตาม​คำ​สัญญา​ที่​คุณ​พ่อ​ทำ​ไว้​เถิด เพราะ​พระ​ยาห์​เวห์​ประทาน​ให้​คุณ​พ่อ​ได้​แก้​แค้น​ชาว​อัม​โมน​ศัตรู​ของ​คุณ​พ่อ​แล้ว”
37. แล้ว​เธอ​ขอร้อง​บิดา​ว่า “ลูก​ขอ​คุณ​พ่อ​เพียง​ประการ​เดียว ขอ​เวลา​ให้​ลูก​สัก​สอง​เดือน เพื่อ​ลูก​จะ​ไป​ร่ำ​ไห้​พร้อม​กับ​เพื่อนๆ ตาม​ภูเขา​ที่​ลูก​ต้อง​ตาย​ตั้งแต่​ยัง​สาว​อยู่”
38. เยฟธาห์​ตอบ​ว่า “จง​ไป​เถิด” เขา​อนุญาต​ให้​เธอ​จาก​ไป​เป็น​เวลา​สอง​เดือน เธอ​กับ​เพื่อนๆ ท่องเที่ยว​ไป​ร่ำ​ไห้​ตาม​ภูเขา เนื่องจาก​เธอ​ต้อง​ตาย​ตั้งแต่​ยัง​สาว​อยู่
39. เมื่อ​สอง​เดือน​ผ่าน​ไป เธอ​ก็​กลับมา​หา​บิดา เยฟธาห์​ก็​ทำ​กับ​เธอ​ตามที่​ได้​บน​บาน​ไว้ เธอ​ตาย​ตั้งแต่​ยัง​เป็น​สาว​พรหมจารี ดังนั้น​ชาว​อิสราเอล​จึง​มี​ธรรม​เนียม
40. ที่​ทุกๆ ปี​หญิง​สาว​ชาว​อิสราเอล​จะ​ออกไป​ตาม​ภูเขา เพื่อ​ร่ำ​ไห้​ไว้​ทุกข์ ถึง​บุตรสาว​ของ​เยฟธาห์ ชาวกิเล​อาด​เป็น​เวลา​สี่​วัน

Chapters

123456789101112131415161718192021