Psalmów 2

1. Dlaczego poganie się buntują, a narody knują próżne zamysły?

2. Królowie ziemscy powstają, a władcy naradzają się wspólnie przeciwko PANU i jego pomazańcowi, mówiąc:

3. Zerwijmy ich więzy i zrzućmy z siebie ich pęta.

4. Lecz ten, który mieszka w niebie, będzie się śmiał, Pan będzie z nich szydził.

5. Wtedy przemówi do nich w swoim gniewie i swą zapalczywością ich zatrwoży:

6. Ja ustanowiłem mojego króla na Syjonie, mojej świętej górze.

7. Ogłoszę dekret: PAN powiedział do mnie: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem.

8. Poproś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo i krańce ziemi na własność.

9. Potłuczesz je laską żelazną, jak naczynie gliniane je pokruszysz.

10. Teraz więc, królowie, zrozumcie, przyjmijcie pouczenie, sędziowie ziemi!

11. Służcie PANU z bojaźnią i radujcie się z drżeniem.

12. Pocałujcie Syna, by się nie rozgniewał i abyście nie zginęli w drodze, gdyby jego gniew choć trochę się zapalił. Błogosławieni wszyscy, którzy mu ufają.