Psalmów 137

1. Nad rzekami Babilonu, tam siedzieliśmy i płakaliśmy, wspominając Syjon.

2. Na wierzbach tamtej krainy zawiesiliśmy nasze harfy;

3. Bo tam ci, którzy nas wzięli w niewolę, żądali od nas pieśni, a nasi ciemięzcy – radości, mówiąc: Śpiewajcie nam którąś z pieśni Syjonu.

4. Jakże możemy śpiewać pieśń PANA na obcej ziemi?

5. Jeśli zapomnę o tobie, Jeruzalem, niech sama o sobie zapomni moja prawica.

6. Niech mi język przylgnie do podniebienia, jeśli nie będę pamiętał o tobie, jeśli nie postawię Jeruzalem ponad największą moją radość.

7. Pamiętaj, PANIE, synów Edomu i dzień Jeruzalem, gdy mówili: Zburzcie, zburzcie je aż do jego fundamentu.

8. O córko Babilonu, i ty będziesz spustoszona. Błogosławiony, kto ci odpłaci za zło, jakie nam uczyniłaś.

9. Błogosławiony, kto schwyci i roztrzaska twe dzieci o skałę.