Psalmów 107
1. Wysławiajcie PANA, bo jest dobry, bo jego miłosierdzie trwa na wieki.
2. Niech to mówią odkupieni przez PANA, ci, których odkupił z ręki wroga;
3. I zgromadził z ziem, ze wschodu i zachodu, z północy i południa.
4. Błądzili po pustyni, po bezdrożnym pustkowiu, nie znajdując miasta, gdzie mogliby zamieszkać.
5. Byli głodni i spragnieni, aż omdlewała w nich dusza.
6. A gdy zawołali do PANA w swoim utrapieniu, uwolnił ich z ucisku;
7. I prowadził ich prostą drogą, aby doszli do miasta, w którym mogliby zamieszkać.
8. Niech wysławiają PANA za jego miłosierdzie i cudowne dzieła wobec synów ludzkich;
9. Bo napoił spragnioną duszę, a głodną duszę napełnił dobrami.
10. Siedzieli w ciemności i w cieniu śmierci, spętani nędzą i żelazem;
11. Bo buntowali się przeciw słowom Boga i pogardzili radą Najwyższego.
12. Dlatego upokorzył ich serce trudem, upadli, a nie było nikogo, kto by im pomógł.
13. A gdy wołali do PANA w swoim utrapieniu, wybawił ich z ucisku;
14. Wyprowadził ich z ciemności i z cienia śmierci, a ich pęta rozerwał.
15. Niech wysławiają PANA za jego miłosierdzie i za cudowne dzieła wobec synów ludzkich.
16. Bo skruszył bramy spiżowe i połamał żelazne rygle.
17. Głupcy z powodu swej występnej drogi i nieprawości doznają utrapień.
18. Ich dusza brzydzi się wszelkim pokarmem i zbliżają się do bram śmierci.
19. A gdy wołają do PANA w swoim utrapieniu, wybawia ich z udręczeń.
20. Posłał swoje słowo i uzdrowił ich, i wybawił ich z grobu.
21. Niech wysławiają PANA za jego miłosierdzie i cudowne dzieła wobec synów ludzkich;
22. I niech składają ofiary dziękczynienia, i głoszą z radością jego dzieła.
23. Ci, którzy na statkach wyruszają w morze, handlujący na wielkich wodach;
24. Widzą dzieła PANA i jego cuda w głębinach.
25. Gdy daje rozkaz, powstaje wicher i podnoszą się fale morskie.
26. Oni wstępują aż do nieba i zstępują w głębiny, tak że ich dusza mdleje w niebezpieczeństwie.
27. Chwieją się i zataczają jak pijany, a cała ich mądrość zanika.
28. Gdy wołają do PANA w swoim utrapieniu, wybawia ich z udręczeń.
29. Zamienia burzę w ciszę, tak że uspokajają się jej fale.
30. Wtedy oni weselą się, że ucichły; i tak przyprowadza ich do upragnionego portu.
31. Niech wysławiają PANA za jego miłosierdzie i cudowne dzieła wobec synów ludzkich.
32. Niech go wywyższają w zgromadzeniu ludu i w radzie starszych niech go chwalą.
33. Zamienia rzeki w pustynię, a źródła wód w suchą ziemię;
34. Ziemię urodzajną zamienia w jałową z powodu niegodziwości tych, którzy w niej mieszkają.
35. Pustynię zamienia w jezioro, a suchą ziemię w źródła wód.
36. I osadza tam głodnych, aby zakładali miasta do zamieszkania;
37. I obsiewali pole, sadzili winnice i zbierali obfity plon.
38. Błogosławi im tak, że bardzo się rozmnażają, i nie zmniejsza liczebności ich bydła.
39. Ale potem maleje ich liczba i upokorzeni są uciskiem, nędzą i utrapieniem;
40. On wylewa wzgardę na władców i sprawia, że błądzą po bezdrożach pustkowia.
41. Lecz podnosi nędznego z utrapienia i rozmnaża jego rodzinę jak stado.
42. Widząc to, prawi rozweselą się, a wszelka nieprawość zamknie swe usta.
43. Kto jest tak mądry, aby tego upatrywał i rozumiał litość PANA?